Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Τετάρτη, 23 Ιουλίου 2025

Σε μια συγκυρία όπου η χώρα στεγνώνει και τα φράγματα αδειάζουν, η κυβέρνηση επιλέγει να απαντήσει όχι με σχέδιο, αλλά με προσχήματα. Οι πρόσφατες εξαγγελίες του πρωθυπουργού για ένα νέο “εθνικό σχέδιο διαχείρισης νερού” δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από το τελευταίο επεισόδιο σε μια μεθοδική στρατηγική απαξίωσης και ιδιωτικοποίησης.

Πρόκειται για μια γραμμή πολιτικής που έχει χαραχθεί από πολύ νωρίς. Ήδη από το 2020 η κυβέρνηση είχε διακηρύξει την πρόθεσή της να «αναδιαρθρώσει» τον τομέα ύδρευσης, δημιουργώντας ένα σχήμα κεντρικού ελέγχου και ρυθμιστικής εποπτείας, που στην πράξη υποκαθιστά το δημόσιο χαρακτήρα του νερού με μια αγορά ελεγχόμενης πρόσβασης. Αυτή η πρόθεση αποτυπώθηκε σε σειρά ενεργειών: στην κατάργηση της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων, δηλαδή του βασικού μηχανισμού σχεδιασμού και εφαρμογής πολιτικής για τους υδατικούς πόρους και στην άρνηση να στηριχθεί η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για συνταγματική κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα του νερού και της ενέργειας. 

Παράλληλα, μεθοδευμένα και συστηματικά, οι δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης (ΔΕΥΑ) οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο: αφέθηκαν χωρίς δυνατότητα προσλήψεων, υποχρεώθηκαν να λειτουργούν με αυξημένα ενεργειακά κόστη, στερήθηκαν κρίσιμες χρηματοδοτήσεις. Κανένα σοβαρό έργο αναβάθμισης ή εκσυγχρονισμού των υποδομών τους δεν προχώρησε, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν διαθέσιμα κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός τεχνητού αδιεξόδου, το οποίο τώρα χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να προχωρήσει η λεγόμενη «κεντρικοποίηση».

Η πρόταση της κυβέρνησης για συγχώνευση σχεδόν 700 τοπικών φορέων ύδρευσης σε μόλις τρεις υπερ-εταιρείες (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ και μία ακόμη) δεν αντιμετωπίζει κανένα από τα πραγματικά προβλήματα της υδατικής πολιτικής. Αντίθετα, δημιουργεί ένα συγκεντρωτικό και αδιαφανές σχήμα, το οποίο καθιστά τη διαχείριση του νερού αντικείμενο τεχνικο-οικονομικής εκμετάλλευσης, απομακρυσμένο από τον δημοκρατικό έλεγχο και τις τοπικές ανάγκες. Το σενάριο αυτό, που βαφτίζεται «εθνικό σχέδιο 30ετίας», δεν συνοδεύεται από καμία ουσιαστική ανάλυση κόστους, καμία πρόβλεψη για το πώς θα διασφαλιστεί η καθολική πρόσβαση σε ποιοτικό νερό, καμία δέσμευση για τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στον σχεδιασμό.

Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την πίεση της λειψυδρίας για να προωθήσει ένα μοντέλο διαχείρισης που ανοίγει τον δρόμο στις ΣΔΙΤ και στην εμπορευματοποίηση του νερού. Και το κάνει με όρους αδιαφάνειας, συγκεντρωτισμού και θεσμικής αποδόμησης του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Η εμπειρία όμως — όχι θεωρητική, αλλά χειροπιαστή, διεθνής και σύγχρονη —δείχνει ξεκάθαρα πού οδηγεί ο δρόμος της ιδιωτικοποίησης:

Στη Γαλλία, το Παρίσι, μετά από δεκαετίες ιδιωτικής διαχείρισης από πολυεθνικές (Veolia και Suez), επέστρεψε τη διαχείριση του νερού στο δημόσιο έλεγχο. Το αποτέλεσμα ήταν μείωση στα τιμολόγια, μεγαλύτερη διαφάνεια και επενδύσεις με κοινωνικό πρόσημο.

Στη Γερμανία, το Βερολίνο ανέκτησε τον δημόσιο έλεγχο του δικτύου ύδρευσης το 2013, μετά από μαζικές κινητοποιήσεις και δημοψήφισμα. Το παράδειγμα του Βερολίνου έγινε σύμβολο του κινήματος “remunicipalisation” σε όλη την Ευρώπη.

Στη Βαρκελώνη, μετά από χρόνια με υψηλές τιμές και έλλειψη διαφάνειας από τον ιδιώτη πάροχο, δημιουργήθηκε δημόσια μη κερδοσκοπική εταιρεία, με στόχο όχι το κέρδος αλλά την καθολική πρόσβαση και την περιβαλλοντική προστασία.

Ακόμα και στις ΗΠΑ, δεκάδες πόλεις, όπως η Ατλάντα και η Ινδιανάπολη, ανέκτησαν τον έλεγχο των δικτύων τους όταν διαπίστωσαν ότι οι ιδιωτικές συμβάσεις οδηγούσαν σε χειρότερη ποιότητα υπηρεσιών και αυξήσεις στους λογαριασμούς.

Συνεπώς, δεν πρόκειται για “ιδεολογική εμμονή”, ούτε για “φοβία απέναντι στον εκσυγχρονισμό”. Πρόκειται για πείρα δεκάδων πόλεων και κοινωνιών που έζησαν στο πετσί τους τι σημαίνει να μετατρέπεται το νερό σε προϊόν — και αποφάσισαν να το πάρουν πίσω.

Η χώρα μας χρειάζεται να προστατεύσει το αυτονόητο:

– Ότι το νερό δεν μπορεί να υπόκειται σε λογικές κόστους-οφέλους.

– Ότι η πρόσβαση σε καθαρό νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα, όχι προνόμιο για όσους μπορούν να πληρώσουν.

– Ότι η διαχείριση ενός τόσο κρίσιμου φυσικού πόρου πρέπει να γίνεται με δημόσιο έλεγχο, διαφάνεια, κοινωνική λογοδοσία και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.

Η λειψυδρία δεν αντιμετωπίζεται με ιδιωτικοποιήσεις. Αντιμετωπίζεται με ενίσχυση των δημόσιων φορέων, σοβαρό σχεδιασμό για την εξοικονόμηση και ανακύκλωση του νερού, με δημόσιες επενδύσεις σε δίκτυα και υποδομές, με περιβαλλοντική ευθύνη.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε τον αντίθετο δρόμο: απαξίωση, κεντρικοποίηση, εξαγγελίες χωρίς κόστος, χωρίς σχέδιο, χωρίς κοινωνική νομιμοποίηση.

Επτά χρόνια μετά την ανείπωτη τραγωδία στο Μάτι, οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ -Οικολογία τιμούν τη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν τόσο άδικα και κάνουν προτάσεις, αναλογιζόμενοι τις ευθύνες και τις παραλείψεις που οδήγησαν σε μια από τις φονικότερες καταστροφές στη σύγχρονη ιστορία της χώρας.

Άνθρωποι κάηκαν στα σπίτια τους, στον δρόμο, μέσα στα αυτοκίνητά τους ενώ ορισμένοι κατέφυγαν στη θάλασσα για την οποία δεν έβρισκαν καν πρόσβαση. Η φωτιά δεν έκανε διακρίσεις. Τουλάχιστον 104 κάηκαν και άλλοι τόσοι κατέληξαν στο νοσοκομείο. Οι ιστορίες φρίκης πολλές…

Η καταστροφή στο Μάτι ανέδειξε με τον πιο οδυνηρό τρόπο τις διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής πολιτείας: την απαξίωση της πρόληψης και της δασοπροστασίας, την έλλειψη σχεδίου και συντονισμού, και κυρίως τη συνεχιζόμενη ανοχή στην άναρχη, εκτός σχεδίου δόμηση, που καθιστά πολλές περιοχές παγίδες θανάτου.

Η πρόληψη των πυρκαγιών δεν γίνεται με εναέρια μέσα καταστολής της τελευταίας στιγμής αλλά με οικολογική διαχείριση των δασών, ενίσχυση της πρόληψης, στελέχωση και στήριξη της δασικής υπηρεσίας και με αυστηρή πολεοδομική πολιτική.

Δεν ήταν, λοιπόν, μια "φυσική καταστροφή". Ήταν το αποτέλεσμα δεκαετιών αυθαίρετης και εκτός σχεδίου δόμησης, αδιαφάνειας, παραβίασης κάθε πολεοδομικού και περιβαλλοντικού κανόνα, με την ανοχή και συνενοχή ενός συστήματος που έθετε το ιδιωτικό συμφέρον πάνω από το δημόσιο.

Η ανεξέλεγκτη δόμηση δεν είναι μόνο πολεοδομικό πρόβλημα. Γίνεται και έγκλημα κατά της ανθρώπινης ζωής. Το «τσιμέντωμα» των ακτών, το μπλοκάρισμα των διαφυγών, η έλλειψη σχεδίου, η προσβολή της φύσης και η διαχρονική διαφθορά οδήγησαν στο αδιέξοδο της 23ης Ιουλίου 2018. Οι επιλογές προσώπων αμφίβολων ικανοτήτων σε ένα κομματικό κράτος, ήρθε να συμπληρώσει τη συνταγή του θανάτου. 

Σήμερα, βεβαίως, η κλιματική κρίση κάνει τα καλοκαίρια μας θερμότερα, τους ανέμους πιο ακραίους και τις φωτιές πιο επικίνδυνες. Και όμως, αντί να προχωρήσουμε σε ουσιαστική προσαρμογή, η πολιτεία συνεχίζει να χαρίζει αυθαίρετα, να νομιμοποιεί παρανομίες και να κλείνει τα μάτια μπροστά στην ανάγκη για ανθεκτικές και ασφαλείς πόλεις και οικισμούς.

Η μνήμη του «Ματιού» δεν τιμάται με λόγια αλλά με αλλαγή πορείας, με αγώνες και πολιτικές για μια Ελλάδα που προστατεύει τη ζωή, το περιβάλλον και τους πολίτες της.

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ -Οικολογία διεκδικούν:

• Να σταματήσει κάθε πολιτική νομιμοποίησης αυθαιρέτων και υποβάθμισης της ζωής.
• Να υπάρξει πραγματική λογοδοσία για όσους με πράξεις ή παραλείψεις συντηρούν τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις. 
• Να εκπονηθούν και να εφαρμοστούν άμεσα σχέδια προσαρμογής στην κλιματική κρίση με βάση την επιστήμη και όχι τις πιέσεις συμφερόντων.

ΠΡΑΣΙΝΟΙ - ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ
www.prasinoi-oikologia.gr
facebook.com/prasinoi.oikologia.gr  
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Νέο επεισόδιο προκλήθηκε στη Βουλή μεταξύ της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του ανεξάρτητου βουλευτή Κωνσταντίνου Φλώρου. 

Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας υποστήριξε από το βήμα της Ολομέλειας ότι ο βουλευτής την αποκάλεσε «μαλ@@@@@η» ενώ ο ίδιος είπε ότι την αποκάλεσε «ξεφτιλισμένη»!

Το περιστατικό έγινε την ώρα που η κυρία Κωνσταντοπούλου βρισκόταν στο βήμα της Ολομέλειας σχολιάζοντας ότι στο περιθώριο της χθεσινής επεισοδιακής συνεδρίασης ο ανεξάρτητος βουλευτής που προέρχεται από τους Σπαρτιάτες προσέγγισε τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών Χρήστο Δήμα για να τον συγχαρεί για το νομοσχέδιο που επιχειρεί την ανάταξη της ασφάλειας των σιδηροδρόμων.

Η αναφορά προκάλεσε την αντίδραση του Κ. Φλώρου με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ο εξής διάλογος:

Κ. Φλώρος: Είπα την αλήθεια. Εγώ δεν κάνω καριέρα πάνω σε νεκρούς. Είσαι ξεφτιλισμένη

Κωνσταντοπούλου: Τι είπατε; Ποια λέξη είπατε;

Γεωργαντάς: Παρακαλώ! Να διαγραφεί από τα πρακτικά η λέξη…

Κωνσταντοπούλου: Ποια λέξη είπατε ; Είπατε την λέξη μαλ@@@@μένη; Αυτή τη λέξη είπατε;

Γεωργαντάς: Όχι κυρία Πρόεδρε. Να διαγραφεί από τα πρακτικά. Κύριε Φλώρο ανακαλείτε

Φλώρος: Ναι

Γεωργαντάς: Το ανακαλείτε! Ωραία συνεχίζουμε

Κωνσταντοπούλου: Αυτά καλλιεργείτε! Αυτοί είστε.

Σύμφωνα με βουλευτές που είναι παρόντες στην αίθουσα ο ανεξάρτητος βουλευτής προερχόμενος από τους Σπαρτιάτες αποκάλεσε την κυρία Κωνσταντοπούλου «ξεφτιλισμένη» όπως και ο ίδιος παραδέχτηκε.

pronews.gr

Συγκλονιστικές είναι οι αποκαλύψεις του Oµότιµου Kαθηγητή Διεθνούς Πολιτικής Οικονοµίας του Παντείου Πανεπιστηµίου και αναπληρωτή εκτελεστικού διευθυντή του ΔΝΤ, από τον Μάρτιο του 2010 έως τον Δεκέμβριο του 2011, Παναγιώτη Ρουμελιώτη, ο οποίος είπε πριν σε συνέντευξή του ότι υπήρχαν άλλοι δύο δρόμοι πλην του Μνημονίου για την Ελλάδα τους οποίους η κυβέρνηση ΓΑΠ απέρριψε «για να εκδικηθεί την κυβέρνηση Καραμανλή και την ταυτόχρονα την χώρα»!

Ο Π.Ρουμελιώτης επιβεβαίωσε μέχρι κεραίας τα όσα το pronews.gr (τότε defencenet.gr) υποστήριζε για τον δρόμο που θα έπρεπε να ακολουθήσει  η χώρα και ότι η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου την οδήγησε στην καταστροφή με την υπογραφή του πρώτου εθνοκτόνου Μνημονίου.

Με λίγα λόγια αυτό που λέει ο παλαιός υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ (επί κυβερνήσεως πατρός Παπανδρέου) είναι ότι ο Γ.Παπανδρέου ήθελε να τιμωρήσει την χώρα, προφανώς γιατί η ελληνική κοινωνία δεν τον ψήφιζε τόσα χρόνια, δεν αποδέχονταν το… πολιτικό και οικονομικό του πρόγραμμα και τον αποκαλούσε με το υποκοριστικό «Γιωργάκης» (Το Γεώργιος «ξεφύτρωσε» όταν έγινε πρωθυπουργός).

Αποδέχονταν δηλαδή την ιδεολογία του Καλβίνου, του Προτεστάντη που δεν πίστευε στην λύτρωση και στην σωτηρία αλλά στην τιμωρία.

Μία λογική την οποία αποδέχονταν και ο τότε Γερμανός ΥΠΟΙΚ και μακαρίτης, Β.Σόιμπλε.

Ο Γ.Παπανδρέου (κατά παραδοχή του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ) αποδείχθηκε μνησίκακος κατά των Ελλήνων καθώς του είχαν δημιουργηθεί ψυχολογικά.

Έπρεπε λοιπόν να «σαπίζει» στην φυλάγει μαζί με τον Παπακωνσταντίνου (ειδικά ο συγκεκριμένος) γιατί υπέγραψαν την παράδοση της χώρας και ενώ γνώριζαν ότι υπήρχαν άλλες λύσεις (και μάλιστα ίσως και περισσότερε από δύο).

Βέβαια η ευθύνη δεν ήταν μόνο δική τους καθώς υπεγράφησαν και δεύτερο και τρίτο Μνημόνιο από άλλες δύο κυβερνήσεις, του Λουκά Παπαδήμου (με στήριξη Α.Σαμαρά και Ε.Βενιζέλου) και του Α.Τσίπρα.

Μάλιστα εξαιτίας του δεύτερου Μνημονίου η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει δημοσιονομικό χώρο προκειμένου να εντάξει τα δάνεια από τον μηχανισμό SAFΕ στον προϋπολογισμό.

Τι είναι ο SAFE (Security Action for Europe); Πρόκειται για ένα νέο χρηματοδοτικό μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εγκρίθηκε από τα κράτη  μέλη της Ένωσης το Μάιο του 2025.

Στόχος του είναι να στηρίξει τις αμυντικές επενδύσεις με 150 δισ. ευρώ σε δάνεια, τα οποία θα αντληθούν από τις κεφαλαιαγορές και θα κατανεμηθούν στα κράτη-μέλη με βάση εθνικά σχέδια.

Όπως αναφέρθηκε το πρόγραμμα αφορά δάνεια 150 δισ. ευρώ, με πολύ χαμηλό επιτόκιο κάποιοι λένε για 1,5% κάποιοι για ακόμη χαμηλότερο και τα οποία θα δοθούν στα κράτη μέλη για την ενίσχυση των αμυντικών τους βιομηχανιών.

Γιατί όμως υπάρχει πρόβλημα; Πολύ απλά γιατί η Ελλάδα (*η Ελλάδα ειδικά) για να δανειστεί το οποιοδήποτε ποσό από τις αγορές θέλει την έγκριση πρώτα των δανειστών!

Έτσι δεν μπορεί να καταστρώσει η ίδια «εθνικό σχέδιο» για να πάρει δάνειο από τον SAFE καθώς αυτό δεν έχει ακόμη την σύμφωνη γνώμη των δανειστών μας!

Δεν παίζει καμία σημασία που το SAFE είναι ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Επειδή κινείται πάνω απο τον εθνικό προϋπολογισμό που έχει εγκριθεί από τις Βρυξέλλες, δεν μπορεί να υλοποιηθεί.

Έτσι η κυβέρνηση αναζητά μεν τον δημοσιονομικό χώρο, αλλά αναζητά παράλληλα και μια εξαίρεση που θα της επιτρέψει να συμμετάσχει στον SAFE.

Αυτό βέβαια δεν είναι πρόβλημα για την Τουρκία η οποία και στην ΕΕ δεν είναι αλλά και ζεστό χρήμα θα πάρει για την αμυντική της βιομηχανία από τον SAFE, ενώ εμείς πρέπει να ζητήσουμε άδεια!

Γι αυτό άλλωστε είχαν μπλοκαριστεί το 2015 οι προσπάθειες της Ρωσίας να δανείσει την Ελλάδα χωρίς να βγει από την ευρωζώνη.

Για τον Α.Τσίπρα είναι γνωστό ότι με το τρίτο Μνημόνιο παρέδωσε την χώρα στους δανειστές μέχρι το 2115!

Είναι μία τραγούδια και όσο και αν γνωρίζουμε τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Μητσοτάκη το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την καταστροφή που βιώνει η χώρα οφείλεται στους προηγούμενους.

Αυτές οι 3 κυβερνήσεις είναι χειρότερες και από τις 3 κατοχικές κυβερνήσεις Τσολάκογλου, Ράλλη, Λογοθετόπουλου καθώς τότε υπήρχε ξένος Στράτος μέσα στη χώρα.

Είχαν αποδεχτεί ότι η Ελλάδα είχε χάσει τον πόλεμο και μόνο δεινά μπορούσαν να ακολουθήσουν και να συμβούν.

Στην περίπτωση όμως της κυβέρνησης ΓΑΠ, έχουμε απλώς «αυτοπυροβολισμό» της χώρας.

Ειδικότερα ο Π.Ρουμελιώτης είπε για τις δύο λύσεις που είχαν προταθεί:

«Η πρώτη λύση είναι αυτή που πρότεινα στον Παπακωνσταντίνου, την οποία απέρριψε, την πρόταση Σάλλα να μειωθεί το έλλειμμα στο χρέος μέσα από την αγορά ομολόγων του ελληνικού δημοσίου από δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς.

Βεβαίως την απέρριψε. Θα ήταν ένα πολύ καλό μέτρο για να μειωθεί το χρέος περίπου στο 90%».

Σημειώνεται ότι με την «λύση» που επέλεξε κυβέρνηση Παπανδρέου και που οδήγησε συνολικά στην υπογραφή τριών Μνημονίων το χρέος της χώρας ξεπέρασε το 180% και στα χρόνια της πανδημίας έφτασε και το 210%!

Με την λύση Ρουμελιώτη η χώρα θα είχε χρέος μόλις 90% δηλαδή μικρότερο και από το 120% περίπου που είχε φτάσει στα τέλη του 2009!

Σε ερώτηση γιατί απορρίφθηκε αυτή η επιλογή ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης απάντησε:

«Λες και ήθελαν οπωσδήποτε να εκδικηθούν την προηγούμενη κυβέρνηση με το να εκδικηθούν ταυτόχρονα και την Ελλάδα. Αυτή είναι η άποψη μου.

Δεν είχαν γνώση της κατάστασης και γι’ αυτό και απέρριψαν αυτή την πρόταση.

Η δεύτερη πρόταση είναι αυτή που έκανε ο Στρος Καν. Ότι έπρεπε να γίνει το συντομότερο η αναδιάρθρωση του χρέους. Και αυτή την απέρριψαν. Τώρα τα όσα λένε είναι παραμύθια».

Και συνεχίζει: «Εμένα την επομένη της έγκρισης του προγράμματος με κάλεσε ο Στρος Καν και μου είπε: Πρέπει να πεις στον Πρωθυπουργό σου να ζητήσει άμεσα την αναδιάρθρωση. Πέρα βρέχει.

Ο Παπακωνσταντίνου αντίθετος μέχρι σήμερα με την όποια αναδιάρθρωση. Ο Παπανδρέου σε κάποια φάση είπε:

Εμείς θέσαμε το θέμα της αναδιάρθρωσης. Αλλά πώς το έθεσε το θέμα ενώ ο Υπουργός Οικονομικών ήταν αντίθετος;

Δεν γίνεται αυτό. Εν πάση περιπτώσει εγώ τα μετέφερα αυτά. Αυτοί δεν άκουγαν μέχρι την τελευταία στιγμή», είπε ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, δίνοντας «στεγνά» τους υπαίτιους της καταστροφής της χώρας.

Οι άνθρωποι αυτοί όμως κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ο Π.Ρουμελιώτης δεν τους καταλογίζει άγνοια καθώς τους είχε ενημερώσει.

Από την στιγμή που γνώριζαν πρέπει να λογοδοτήσουν για τα όσα έπραξαν.

«Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους καθυστέρησε 1,5 χρόνο και επειδή οι Ευρωπαίοι ήθελαν να μειώσουν την έκθεση των γαλλικών και των γερμανικών τραπεζών στα ελληνικά ομόλογα και τις ζημιές που θα υφίσταντο.

Εν κατακλείδι ο Τρισέ ήθελε να προστατεύσει τις γαλλικές τράπεζες, οι Γερμανοί τις γερμανικές τράπεζες αλλά κυρίως ο Τρισέ, όπως είπε και η Μέρκελ.

Η Μέρκελ την συζητούσε την αναδιάρθρωση του χρέους. Γιατί; Γιατί είχε καλές επαφές με τον Στρος Καν.

Είχε καλή χημεία μαζί της και ο Στρος Καν μιλούσε από την αρχή για την αναδιάρθρωση του χρέους αλλά ο Σόιμπλε δεν ήθελε για να τιμωρήσει (σ.σ. την Ελλάδα) ή να προστατεύσει τις γερμανικές τράπεζες.

Ο Τρισέ δεν ήθελε για να προστατεύσει τις γαλλικές τράπεζες, επικαλούμενος δήθεν το καταστατικό της ΕΚΤ να μην αγοράζει ομόλογα κλπ.», αναφέρει ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης.

Για αυτό το μέγιστο έγκλημα δεν τιμωρήθηκε κανείς παρά μόνο ο ελληνικός λαός που αφελώς πίστευε ότι του έλεγαν τότε τα ελεγχόμενα ΜΜΕ.

Δυστυχώς πέραν αυτού υπάρχει και μία άλλη μερίδα του ελληνικού λαού η οποία πίστευε αυτά τα παρανοϊκά αφηγήματα της κυβέρνησης Παπανδρέου για λόγους ιδεοληψίας.

Η ιδεοληψία είναι το χειρότερο πράγμα γιατί καθιστά ανόητους ακόμα και ανθρώπους που αποδεδειγμένα «κόβει» το μυαλό τους.

Φυσικά μαζί με αυτές τις κυβερνήσεις που κατέστρεψαν τη χώρα πρέπει να λογοδοτήσει και μεγάλο μέρος των ελληνικών ΜΜΕ για την στήριξη που πρόσφεραν για να επιβληθεί αυτό το αφήγημα.

pronews.gr

Ρωσική επίθεση με drones και αεροσκάφη σε ενεργειακή εγκατάσταση στην περιοχή Σούμι στην βόρεια Ουκρανία προκάλεσε διακοπή ρεύματος σε 220.000 καταναλωτές, δήλωσε ο πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

«Οι επισκευαστικές εργασίες στην περιοχή Σούμι συνεχίζονται όλη τη μέρα σήμερα μετά τη ρωσική επίθεση με μη επανδρωμένα αεροσκάφη» έγραψε ο ίδιος σε ανάρτηση του στην εφαρμογή Telegram, προσθέτοντας ότι η ηλεκτροδότηση έχει αποκατασταθεί για τους περισσότερους πληγέντες.

pronews.gr

Oι Ρώσοι πραγματοποίησαν νέα επιθετική αναγνώριση στο Ποκρόσβσκ αυτή την φορά από νοτιοδυτική κατεύθυνση με αποτέλεσμα να φτάσουν πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης.

Η πρώτη επιθετική αναγνώριση είχε πραγματοποιηθεί χθές από το Ζβέρεφ και συγκεκριμένα από βορειοδυτική κατεύθυνση και είχε ως αποτέλεσμα πάλι Ρώσοι ανιχνευτές να φτάσουν στο κέντρο του Ποκρόβσκ και να στήσουν πτυχημένες ενέδρες στους Ουκρανούς προκαλώντας τους απώλειες.

Οι Ρώσοι έχουν διεισδύσει με μικρές ομάδες στρατιωτών με υποστήριξη από drones και σύμφωνα με πληροφορίες έχουν δημιουργήσει σημεία-«παγίδες» εντός του κεντρικού πάρκου της πόλης.

Φαίνεται ότι οι Ρώσοι «μετρούν» αυτή τη στιγμή την αμυντική διάταξη των Ουκρανών και είδαν ότι μπορούν με σχετική ευκολία να προωθηθούν.

Ταυτόχρονα «τρέχουν» και το μέτωπο της Κονσταντινόβκα.

Το κύριο καθήκον του ρωσικού Στρατού σε αυτόν τον τομέα είναι επί του παρόντος να αποκόψει τον αυτοκινητόδρομο H20, ο οποίος συνδέει την Κονσταντινόβκα με την Ντρουζκόβκα αλλά και ο έλεγχος του αυτοκινητόδρομου που συνδέει την πόλη με το Ποκρόβσκ.

Αυτές οι δύο πόλεις αποτελούν την πύλη προς το αστικό συγκρότημα Κραματόρσκ-Σλαβιάνσκ.

Είναι τα τελευταία εμπόδια για την πλήρη εκκαθάριση του Ντόνμπας.

Σημειώνεται ότι οι Ρώσοι κατέλαβαν την Μπελάγια Γκόρα και περικύκλωσαν την Κονσταντινόβκα.

Η Μπελάγια Γκόρα είναι οικισμός στην περιοχή Κραματόρσκ που βρίσκεται 8 χιλιόμετρα βόρεια του Τορέτσκ και 9 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Κονσταντινόβκα.

Η Κονσταντινόβκα δέχεται πλέον πιέσεις από τρεις κατευθύνσεις.

Συνεχίζεται όμως  η ρωσική προώθηση και στο κεντρικό Σούμι.

Σε όλα τα μέτωπα οι Ουκρανοί δείχνουν να μην μπορούν να αντιδράσουν.

Αυτό μπορεί να οφείλεται στην έλλειψη πυρομαχικών και τεθωρακισμένων οχημάτων που ο ίδιος ο αρχηγός των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, ο Αλεξάντρ Σίρσκι, το παραδέχτηκε.

Συγκεκριμένα είπε ότι «Οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις αντιμετωπίζουν οξεία έλλειψη βλημάτων και τεθωρακισμένων οχημάτων» σε συνέντευξή του στην εφημερίδα The Washington Post.

Τα ουκρανικά στρατεύματα αντιμετωπίζουν μεγάλη έλλειψη βλημάτων πυροβολικού 155 χιλιοστών και χρειάζονται πρόσθετες προμήθειες τεθωρακισμένων οχημάτων.

«Νέες προμήθειες όπλων αεράμυνας, συμπεριλαμβανομένων αμερικανικών πυραύλων Patriot, drones αναχαίτισης και ελαφρών αεροσκαφών για την κατάρριψη drones, μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη ρωσικών επιθέσεων.

Η Ουκρανία δυσκολεύεται να ανταγωνιστεί τον πολύ μεγαλύτερο ρωσικό στρατό και τα τεράστια οικονομικά κίνητρα που παρέχει στους νεοσύλλεκτους.

Εάν αυξηθούν τα οικονομικά κίνητρα για τους νεοσύλλεκτους, θα υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι πρόθυμοι να πολεμήσουν. 

Πέρυσι, περίπου το ένα τρίτο των ρωσικών κατευθυνόμενων αεροπορικών βομβών χρησιμοποιήθηκαν στην περιοχή του Κουρσκ, όχι στην Ουκρανία».

pronews.gr

Με μια αιχμηρή τοποθέτηση η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων θέτει επί τάπητος θέμα ακύρωσης του νόμου που ψήφισε η ίδια η κυβέρνηση πριν από ένα έτος, δίνοντας για πρώτη φορά το δικαίωμα στους ανώτατους δικαστές να έχουν λόγο στη διαδικασία της επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης.

Ανώτατοι δικαστές που ψηφίστηκαν από τους συναδέλφους τους έμειναν τελικά εκτός της κούρσας για θέσεις που εκκενώθηκαν

«Το τέλος των ψευδαισθήσεων ή μαθήματα για το πώς ακυρώνεται ένας νόμος στην πράξη» επιγράφεται η ανακοίνωση που εξέδωσε η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων που αποτυπώνει ευθέως τη διαφωνία της για την a la cart εφαρμογή του νόμου μόνο εάν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας συμπίπτει με την επιλογή της εκτελεστικής εξουσίας για τις επιλογές στις κορυφαίες θέσεις των Ανώτατων Δικαστηρίων.

Η Ένωση επισημαίνει πως όταν με νόμο δόθηκε το δικαίωμα στους δικαστές να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στους συναδέλφους τους για να αναλάβουν τα ηνία της διοίκησης ανώτατων δικαστηρίων το είχαν θεωρήσει θετικό βήμα.

Την ίδια άποψη είχαν διατυπώσει εξάλλου και πολλοί νομικοί και δικαστικοί κύκλοι θεωρώντας πως η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν ήταν δεσμευτική για την κυβέρνηση αλλά είχε γνωμοδοτικό χαρακτήρα, θα μπορούσε να αποτελέσει μια… πρόβα ενόψει της συνταγματικής αναθεώρησης.

Ωστόσο, το γεγονός – όπως αποδείχθηκε – ότι σε πολλές περιπτώσεις ανώτατοι δικαστές που ψηφίστηκαν από τους συναδέλφους τους έμειναν τελικά εκτός της κούρσας για τις θέσεις που εκκενώθηκαν μετά την αποχώρηση των προκατόχων τους στο Άρειο Πάγο λόγω συμπληρώσεως ορίου ηλικίας, οδήγησε την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων στη θέση της κατάργησης του νόμου.

«Δεν τον έχουμε ανάγκη αυτόν τον νόμο που αξιοποιείται a la cart μόνο εάν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας συμβαδίζει με τις κυβερνητικές επιλογές. Καταργήστε τον! Είναι πιο ειλικρινές! Είναι απαίτηση όχι μόνο του Δικαστικού Σώματος αλλά ώριμο κοινωνικό αίτημα ο αυτοπεριορισμός της εκτελεστικής εξουσίας ώστε να χειραφετηθεί ουσιαστικά η Δικαιοσύνη στον τόπο μας», είναι το σαφές μήνυμά που στέλνουν προς το υπουργείο Δικαιοσύνης.

Ολόκληρη η ανακοίνωση
»Το χθεσινό ΦΕΚ 2693/22-7-2025 για τον ορισμό Αντιπροέδρων στον Άρειο Πάγο επιβεβαίωσε με τον πιο εμφατικό τρόπο το λαϊκό ρητό πως στην Ελλάδα έχουμε νόμους αλλά δεν εφαρμόζονται. Κι εδώ το παράδειγμα για το πώς ακυρώνεται ένας νόμος στην πράξη το δίνει η ίδια η Κυβέρνηση που εισηγήθηκε και ψήφισε τον νόμο.

»Για να τα πάρουμε απ’ την αρχή: Πέρσι το καλοκαίρι το Υπουργείο Δικαιοσύνης φέρνει προς ψήφιση το ν. 5123/2024 ο οποίος εισάγει διαδικασία μυστικής ψηφοφορίας στα Ανώτατα Δικαστήρια για τα πρόσωπα που τελικά θα αναλάβουν την ηγεσία της Δικαιοσύνης ως ένα προστάδιο που προηγείται της τελικής απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου.

»Φυσικά ο νόμος αυτός ψηφίστηκε μετά από παρότρυνση και προτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης ώστε η χώρα μας να μην αποτελεί εξαίρεση στην ευρωπαϊκή πρακτική να έχουν λόγο οι δικαστές για την επιλογή της ηγεσίας τους. Η Ένωσή μας αναγνώρισε τότε πως πρόκειται για ένα μικρό θετικό βήμα παρά τις πολλές ελλείψεις και τα κενά που υπήρχαν.

»Ο νόμος αυτός δοκιμάστηκε για πρώτη φορά αυτόν τον μήνα με τις επιλογές από την Κυβέρνηση των Αντιπροέδρων και αφού είχε προηγηθεί η μυστική ψηφοφορία στα Ανώτατα Δικαστήρια. Οι όποιες ψευδαισθήσεις είχαν καλλιεργηθεί, κατέρρευσαν με πάταγο τέτοιο που δονεί την Ευελπίδων και την Λ. Αλεξάνδρας.

»Αρεοπαγίτες εγνωσμένου κύρους και ήθους που χαίρουν εκτίμησης από όλον τον νομικό κόσμο, με άρτια νομική κατάρτιση, πρωτεύσαντες στην εκλογική διαδικασία μεταξύ των μελών του Δικαστηρίου, δεν κρίθηκαν ικανοί να καταλάβουν καμία από τις 8 θέσεις των Αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου που κενώθηκαν!

Και αναρωτιέται ο πολίτης εύλογα: εάν η κυβέρνηση δεν ήθελε να απωλέσει το προνόμιό της να αποφασίζει ανεξέλεγκτα για την ηγεσία της Δικαιοσύνης για ποιον λόγο προέβη στην πιο πάνω νομοθετική ρύθμιση, πέρα από τους δύο προφανείς: αφενός να κερδίσει επικοινωνιακά στο εσωτερικό δίνοντας την ψευδαίσθηση πως σέβεται την άποψη των αρμοδίων και αφετέρου να καθησυχάσει την Ευρώπη πως στην χώρα μας υπάρχει το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο που εγγυάται τη συμμετοχή στις κορυφαίες διαδικασίες.

»Εμείς απαντάμε: Δεν τον έχουμε ανάγκη αυτόν τον νόμο που αξιοποιείται a la cart μόνο εάν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας συμβαδίζει με τις κυβερνητικές επιλογές. Καταργήστε τον! Είναι πιο ειλικρινές! Είναι απαίτηση όχι μόνο του Δικαστικού Σώματος αλλά ώριμο κοινωνικό αίτημα ο αυτοπεριορισμός της εκτελεστικής εξουσίας ώστε να χειραφετηθεί ουσιαστικά η Δικαιοσύνη στον τόπο μας».

in.gr

Το πρόβλημα της λειψυδρίας και οι βασικοί άξονες αντιμετώπισής του παρουσιάστηκαν σήμερα σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε υπό τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, στο Μέγαρο Μαξίμου.

Όπως σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της σύσκεψης, η αντιμετώπιση του προβλήματος της λειψυδρίας με έναν εθνικό σχεδιασμό αποτελεί επείγουσα μεταρρυθμιστική ανάγκη η οποία σε πρώτο χρόνο θα έρθει να απαντήσει στις πιεστικές ανάγκες του σήμερα και, σε μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα, να προετοιμάσει τη χώρα για τις μεγάλες προκλήσεις των επόμενων 30 ετών.

Ο Πρωθυπουργός τόνισε ότι το νερό είναι και θα παραμείνει δημόσιο αγαθό και πόρος ζωτικής σημασίας και μόνο έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Δείτε ολόκληρη την παρουσίαση ΕΔΩ

Στη σύσκεψη έγινε αναλυτική παρουσίαση των επιστημονικών δεδομένων, τα οποία δείχνουν ξεκάθαρα το μέγεθος του προβλήματος, λόγω της κλιματικής κρίσης, σε όλες τις χώρες της Μεσογείου, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη ότι η Ευρώπη είναι η ταχύτερα θερμαινόμενη ήπειρος παγκοσμίως.

Με βάση τα στοιχεία, η χώρα μας κατατάσσεται στην 19η θέση παγκοσμίως ως προς τον κίνδυνο λειψυδρίας. Η στάθμη των φραγμάτων είναι σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, ενώ ενδεικτικό είναι πως τα αποθέματα στην Αττική έχουν μειωθεί πάνω από 50% σε σχέση με το 2022.

Υπό τα δεδομένα αυτά, αποφασίστηκε ένας ολιστικός τρόπος αντιμετώπισης του ζητήματος απέναντι στον κατακερματισμό, μεταξύ διαφορετικών φορέων, που υπάρχει σήμερα. Η κυβέρνηση πρόκειται να προχωρήσει σε ριζική αλλαγή του μοντέλου διαχείρισης των υδάτων στη χώρα, σε ένα πιο λειτουργικό σύστημα, με μεγαλύτερη αποδοτικότητα και περισσότερες επενδύσεις.

Σ’ αυτή την προσπάθεια θα αξιοποιηθούν οι νέες τεχνολογίες, καθώς και συμπληρωματικοί τρόποι παραγωγής νερού, όπως η αφαλάτωση.

Οι πέντε βασικοί άξονες του σχεδιασμού είναι:

- Το νερό είναι και θα παραμείνει δημόσιο αγαθό, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας

- Βιώσιμες εταιρείες ύδρευσης, άρδευσης και αποχέτευσης, με στόχο αποδεκτό κόστος για όλες τις χρήσεις

- Ολιστικός σχεδιασμός και κεντρική διαχείριση όλων των αναγκαίων έργων, μικρών και μεγάλων

- Κατεπείγουσες πρωτοβουλίες τους επόμενους έξι μήνες, σε συνδυασμό με εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών

- Νέες τεχνολογίες και συμπληρωματικοί τρόποι παραγωγής νερού (αφαλάτωση, ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση)

Οι παραπάνω άξονες αναμένεται να εξειδικευτούν στο αμέσως επόμενο διάστημα.

Ο σχεδιασμός θα θέσει, επίσης, τις βάσεις για την υλοποίηση έργων που έχουν ήδη δρομολογηθεί ή μελετώνται. Σήμερα είναι σε εξέλιξη περισσότερα από 1.200 έργα διαχείρισης και αξιοποίησης υδάτων, εκ των οποίων 1.090 αφορούν στην ύδρευση και 237 την άρδευση.

Σημειώνεται ότι τα έργα αυτά έρχονται να προστεθούν στα 278 που έχουν ήδη ολοκληρωθεί από το 2019 έως σήμερα.

Ωστόσο, είναι προφανής η ανάγκη περαιτέρω επενδύσεων και πιο συντεταγμένης προσπάθειας για την αντιμετώπιση αυτού του μεγάλου, κοινωνικού και εθνικού ζητήματος.

protothema.gr

Επτά ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την τραγωδία στο Μάτι, όπου η πύρινη λαίλαπα κυριολεκτικά σάρωσε τα πάντα εκείνη την Δευτέρα 23 Ιουλίου του 2018

«Πέρασαν 11 μέρες και τη Μαργαρίτα δεν την είδα ποτέ. Πέθανε στις 3 Αυγούστου αφού εκείνη τη μέρα έκανε ασπίδα το κορμί της για να σώσει τον μπέμπη της. Χάσαμε τα παιδιά μας μαζί με άλλους 103 ανθρώπους. Όλοι μείναμε πίσω με ένα κάρβουνο. Εγώ δεν κάηκα αλλά έχει καεί η ψυχή μου. Δεν ζω, απλά υπάρχω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου».

Ο μπέμπης της Μαργαρίτας ήταν το πρώτο θύμα της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, την ημέρα που σταμάτησε ο χρόνος για δεκάδες οικογένειες και για όλους τους Έλληνες.

Η μητέρα του έφυγε 12 μέρες μετά, αφήνοντας τον σύζυγό της Ανδρέα μόνο του, να αναρωτιέται σχεδόν καθημερινά, να ψάχνει μέσα του τα «αν» και τα «γιατί» της δικής του προσωπικής τραγωδίας.

Εκείνη τη Δευτέρα 23 Ιουλίου του 2018 ο γιος του πυροσβέστη Ανδρέα Δημητρίου και της συζύγου του Μαργαρίτας έκλεινε έξι μήνες ζωής και οι γονείς του θα πήγαιναν να δουν τα ρούχα που θα φορούσε ο μπέμπης στη βάφτιση.

«Θυμάμαι που μου είχε πει η γυναίκα μου “πάμε πρώτα να δούμε τα ρούχα του παιδιού και μετά πήγαινε στην υπηρεσία”. Εγώ τότε της αρνήθηκα. Αν όμως την είχα ακούσει, ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα» θα πει μετά από καιρό προσθέτοντας: «Κάθε βράδυ ψάχνω τα “αν” αλλά δεν καταλήγω πουθενά».

Τα ίδια “αν” μαζί με πάρα πολλά “γιατί” ταλανίζουν ακόμη τους συγγενείς των θυμάτων και των εγκαυματιών που μόνο δικαιωμένοι δεν νιώθουν - ακόμη και μετά από τη δίκη για το Μάτι - εφτά χρόνια έπειτα από εκείνη την εφιαλτική ημέρα που δεν θα φύγει ποτέ από τη μνήμη τους.

Η αρχή της τραγωδίας

Λίγο μετά τις τρεις το απόγευμα εκείνης της μαύρης Δευτέρας ένας 65χρονος κάτοικος στην περιοχή Νταού Πεντέλης, προσπαθεί να κάψει κάποια κούτσουρα, πιστεύοντας ότι όλα θα εξελιχθούν ομαλά.

Στις πέντε παρά είκοσι κάμερα ασφαλείας σε παρακείμενη κατοικία, καταγράφει λευκό καπνό να υψώνεται ανάμεσα σε μια διώροφη κατοικία και μια πρόχειρη κατασκευή που παραπέμπει σε μαντρί ή κοτέτσι.

Σε ελάχιστα λεπτά η φωτιά που ξεκινάει παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και οι ισχυροί δυτικοί άνεμοι τη σπρώχνουν ανατολικά με κατεύθυνση προς το Νέο Βουτζά, ενώ το 199 της Πυροσβεστικής ειδοποιείται στις πέντε παρά δέκα.

Από εκείνη τη στιγμή και τις επόμενες ώρες η τότε πολιτική ηγεσία, τα δύο πρώτα ονόματα στην ιεραρχία της Πυροσβεστικής αλλά και η Αστυνομία, χάνουν τα αυγά και τα καλάθια, κάνοντας απανωτά λάθη που αποδείχθηκαν μοιραία.

Το πρώτο ήταν η μετακίνηση τουλάχιστον 11 οχημάτων από την περιοχή της Νέας Μάκρης στη φωτιά της Κινέτας και το δεύτερο η λάθος εκτίμηση των Σωτήρη Τερζούδη-Βασίλη Ματθαιόπουλου (αρχηγός και υπαρχηγός της Πυροσβεστικής αντίστοιχα) για τη φωτιά που περνάει από τον Νέο Βουτζά και πλησιάζει το Μάτι.

Η πύρινη λαίλαπα που σάρωσε τα πάντα

Τα λάθη του κρατικού μηχανισμού διαδέχονται το ένα το άλλο, ενώ η φωτιά φτάνει στο Μάτι και άνθρωποι αρχίζουν να φεύγουν αλλόφρονες, χωρίς να έχουν πάρει οδηγίες από τους αρμόδιους. Θα είναι άθελά τους οι πρωταγωνιστές της τραγωδίας που θα εξελιχθεί τις επόμενες ώρες σε αυτό τον παράδεισο που μετατράπηκε σε επί γης κόλαση.

Όταν η Αστυνομία κλείνει τη Λεωφόρο Μαραθώνος, ουσιαστικά σπρώχνει όσους ήθελαν να φύγουν αλλά κι αυτούς που έρχονταν αναζητώντας τους δικούς τους, πίσω στο Μάτι, προς το Κόκκινο Λιμανάκι.

Αυτοί που επέζησαν αποκαλούν πλέον το συγκεκριμένο δρόμο «ο δρόμος του θανάτου», αφού εκεί εγκλωβίστηκαν δεκάδες άνθρωποι μέσα στα αυτοκίνητά τους και στο λεγόμενο «οικόπεδο του θανάτου» όπου έσβησαν 26 άτομα που δεν είχαν δρόμο διαφυγής.

«Καιγόταν ότι ήταν εύφλεκτο, ξύλα, κολόνες της ΔΕΗ, σπίτια τα πάντα...» καταγράφηκε σε μια από τις εκατοντάδες μαρτυρίες εκείνης της εφιαλτικής βραδιάς. «Κατέβηκα στις παραλίες, φώναζα, έλεγα το όνομα της κόρης μου, δεν έπαιρνα απάντηση, πήγαινα στην επόμενη. Εκείνη την ώρα είδα και τον πρώτο νεκρό. Ήταν ένας καμένος άνθρωπος ξαπλωμένος στην άκρη του δρόμου».

Ο αριθμός των νεκρών αρχίζει να μεγαλώνει, όσο περνούν οι ώρες ενώ όσοι καταλήγουν στη θάλασσα παλεύουν με τα νερά και την αποπνιχτική ατμόσφαιρα, ειδικά οι ηλικιωμένοι, ενώ βοήθεια δεν έρχεται από το πουθενά. Όταν οι πυροσβέστες βρίσκουν τις πρώτες σωρούς, ενημερώνουν το Συντονιστικό αλλά ο τότε υπουργός προστασίας του πολίτη Νίκος Τόσκας φέρεται να επιλέγει την σιωπή μαζί με τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους.

«Νόμιζα ότι ήταν ξύλα που καίγονταν, αλλά ήταν οι γονείς μου»

Ο Τόσκας είναι ο άνθρωπος που μετά την τραγωδία θα βγει να δηλώσει ότι δεν έβρισκε λάθη στον επιχειρησιακό σχεδιασμό, ενώ ο τότε αρχηγός της αστυνομίας δήλωνε περήφανος για τη δουλειά της ΕΛΑΣ. Η μαρτυρία που ακολουθεί μάλλον θα κάνει τον τελευταίο να αισθάνεται άβολα για τα όσα έλεγε σε εκείνη την αλήστου μνήμης συνέντευξη τύπου, όταν οι νεκροί είχαν φτάσει τους 84 ανθρώπους.

«Στο εξοχικό στη Νέα Μάκρη πήγαιναν, αλλά δεν έφτασαν ποτέ γιατί τους σταμάτησαν στη Ραφήνα και τους έστειλαν από το Μάτι...Όταν μίλησα στις 18.20 μου είπαν να μην ανησυχώ και πως υπάρχει Αστυνομία και τους κατευθύνει. Εγώ τους είπα να κάνουν αναστροφή προς Αθήνα αλλά ούτε αυτό τους άφησαν με αποτέλεσμα στις 18.43 να έχω το τελευταίο τηλεφώνημα, όπου τους ρώτησα που είναι. Η μαμά μου είπε ότι είναι μέσα στις φωτιές. Τη ρώτησα αν υπάρχει κάποιος να τους κατευθύνει και μου είπε ότι δεν υπάρχει κανείς».

Λίγες ώρες μετά ο άνθρωπος αυτός αναζητάει μέσα στο σκοτάδι, τα καμένα σπίτια και τα αποκαΐδια τους γονείς του, αφού δεν μπορεί πια να τους βρει στο τηλέφωνο. «Φτάσαμε με φακούς, ήταν το απόλυτο σκοτάδι. Δεν είδα το αυτοκίνητο, λέω φύγανε. Τελικά με πήραν γύρω στις πέντε τα ξημερώματα και μου είπαν ότι τους βρήκαν. Πήγα και αυτό που έβλεπα και νόμιζα ότι ήταν ξύλα που καίγονταν, ήταν οι γονείς μου».

Οι καμένοι και το Συντονιστικό της πλάκας

Σε μια περιοχή που πνιγόταν στο πράσινο, τη νύχτα της 23ης Ιουλίου και το ξημέρωμα της Τρίτης, άνθρωποι πνίγηκαν στη θάλασσα και δίδυμα αδερφάκια απανθρακώθηκαν μέσα σε αυτοκίνητα, ένα από τα εκατοντάδες που κάηκαν ενώ οι μαρτυρίες είναι συγκλονιστικές.

«Συνάντησα τον αδερφό μου» περιέγραψε ένας επιζών «και μέχρι τις δέκα το βράδυ κινούμασταν κοντά στο Κόκκινο Λιμανάκι. Κάποια στιγμή άνοιξαν το δρόμο και φτάσαμε στο σπίτι. Η κατάσταση δεν περιγράφεται. Αναθάρρησα όταν είδα ένα σκυλί μας ζωντανό. Περάσαμε πολλές φορές δίπλα από τη μητέρα μου. Δεν την καταλάβαμε. Είχε απανθρακωθεί».

Τη Δευτέρα λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ένας αμήχανος Αλέξης Τσίπρας φτάνει στο Συντονιστικό Κέντρο της Πυροσβεστικής και ακούει τον Τόσκα και τον Τερζούδη να του λένε ότι η φωτιά είναι υπό έλεγχο, ενώ του απαριθμούν κάποιες περιοχές.
Κανένας δεν αναφέρεται στο Μάτι, του μιλάνε για φωτιά στο Νέο Βουτζά και την Ραφήνα αλλά παρόλο που είναι γνωστό ακόμη και στα ΜΜΕ ότι υπάρχουν νεκροί εκεί, κανείς δεν ενημερώνει τον τότε πρωθυπουργό.

Οι απειλές για το πόρισμα
«Στο Μάτι υπήρχαν παντού τέφρες και μια μυρωδιά θανάτου» είπε καιρό μετά ένας πατέρας που έψαχνε τον γιο του μέσα σε αυτή την κόλαση. «Όλα λιωμένα, ακόμη και τα μέταλλα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι συνέβαινε αυτό. Πέρασαν τρεις μέρες, έψαχνα να βρω το πτώμα. Πήγαμε στο Σχιστό. Ήταν πτώματα μέσα σε κίτρινες σακούλες. Μετά άλλαξαν γνώμη και μας έστειλαν στο Γουδί. Μετά μας είπαν να δώσουμε DNA και τελικά με ειδοποίησαν ότι αναγνωρίστηκε το παιδί».

Όταν ο αξιωματικός της Πυροσβεστικής Δημήτρης Λιότσιος αναλαμβάνει να συντάξει το πόρισμα για την τραγωδία στο Μάτι, καταλαβαίνει πολύ γρήγορα ότι το έργο του δεν θα είναι εύκολο.

Οι πιέσεις είναι αφόρητες και ο Βασίλης Ματθαιόπουλος που προήχθη σε αρχηγό της Πυροσβεστικής του δίνει να το καταλάβει και με το παραπάνω σε ένα προκαθορισμένο ραντεβού τους. Μόνο που δεν αντιλαμβάνεται ότι ο επιπυραγός έχει πατήσει το κουμπί rec του κινητού του και ηχογραφεί τη συνομιλία τους ή για την ακρίβεια, τις απειλές που δέχεται.

Ο νέος αρχηγός χρησιμοποιώντας ενίοτε αγοραίες εκφράσεις του λέει εν πολλοίς: «Πού πας να δείξεις τις ικανότητές σου με τα θηρία; Με 100 νεκρούς. Πού πας ρε; Εάν γράψεις για ευθύνες των ανωτέρων σου όλοι θα μαζευτούμε και θα σε σκίσουμε».
Του δίνει και οδηγίες πως να συντάξει το πόρισμα τονίζοντας να εστιάσει στους ανέμους, την καύσιμη ύλη, τη μίξη πεύκων με σπίτια και την άναρχη δόμηση.

Ο Λιότσιος φεύγει από το γραφείο του Ματθαιόπουλου αλλά δεν θα υποκύψει στις απειλές του αρχηγού. Θα κάνει τη δουλειά του, θα ενημερώσει εισαγγελέα και ανακριτή για τα όσα βιώνει, ενώ το ηχητικό απόσπασμα από τη συνομιλία του με τον Ματθαιόπουλο που δημοσιοποιείται από τη «Καθημερινή» σοκάρει την κοινή γνώμη και τους συγγενείς των θυμάτων.
Το πόρισμά του «καίει» τον Βασίλη Ματθαιόπουλο, τον Σωτήρη Τερζούδη, τον τότε Γενικό Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας Ιωάννη Καπάκη και τον πρώην διοικητή του ΕΣΚΕ Ιωάννη Φωστιέρη που μετά τη δίκη για την πιο φονική πυρκαγιά όλων των εποχών στη χώρα μας, εκτίουν πλέον ποινή φυλάκισης πέντε ετών.

«Έκλαιγα με ουρλιαχτά»

Η τιμωρία τους ήταν απλά ένα πολύ μικρό βάλσαμο για ανθρώπους που θρηνούν ακόμη, παιδιά, γονείς, συγγενείς και φίλους όπως η 29χρονη σήμερα Περσεφόνη Ζυγομαλά που σώθηκε, αλλά δεν μπόρεσε να σώσει τη γιαγιά της.

«Στις 23 Ιουλίου 2018 μπήκαμε στη θάλασσα στο Μάτι, όχι για να κολυμπήσουμε- η γιαγιά δεν κολυμπούσε άλλωστε πλέον γιατί φοβόταν μην πάθει καρδιά-αλλά για να σωθούμε» ήταν τα λόγια της σε μια ανάρτηση όταν αποφάσισε να μιλήσει μέσα από τα social media.

«Είχα χάσει ήδη μέσα στη μαυρίλα τη φωτιάς και τους καπνούς τη μαμά μου και τον μπαμπά μου-που τελικά γλίτωσαν-κι έτσι η απόφαση ήταν μονόδρομος, πήρα τη γιαγιά και μπήκαμε στη θάλασσα. Οι φλόγες ήταν τεράστιες και ο αέρας καυτός, δεν μπορούσαμε να κοιτάμε πίσω προς τη φωτιά».

Η νεαρή κοπέλα δυσκολεύεται να κρατήσει τη γιαγιά της η οποία αρχίζει να λέει ασυναρτησίες και να χάνει την επαφή με την κόλαση της πραγματικότητας που βίωνε. «Άρχισε να βγάζει αφρούς από το στόμα και της γύρισαν τα μάτια. Ζητούσα βοήθεια και έκλαιγα με ουρλιαχτά. Δεν πρόλαβα. Δεν πρόλαβα να τη σώσω».

Όταν την πλησιάζουν δύο νεαροί, την πείθουν να αφήσει τη νεκρή πλέον γιαγιά της και να συνεχίσει να κολυμπάει μαζί τους οπότε «μέσα σε λίγα λεπτά ήμασταν πλέον στα ανοιχτά. Μας είχαν πάρει τα κύματα και απλά υπήρχαμε. Χωρίς καμία βοήθεια. Όταν λέμε καμία εννοούμε τίποτε, μόνο βυθός, πανικός και σιωπή».

Συναντούν κι άλλο κόσμο, αλλά κανένα σωστικό μέσο.

«Άρχισα να κρυώνω πολύ, να παγώνω, όλες αυτές τις ώρες σκεφτόμουν πότε θα πεθάνω...Ξαφνικά εμφανίζεται ένα μικρό καΐκι. Ούρλιαξα με ότι είχα και δεν είχα από ενέργεια. Μας άκουσαν, δεν το πίστευα ότι μας άκουσαν!».

Ένας καπετάνιος από το Λαύριο με οχτώ Αιγύπτιους ψαράδες περιμάζεψε την Περσεφόνη Ζυγομαλά και όλους όσους μπορούσε να μεταφέρει, όπως τη νεαρή κοπέλα που βρήκαν λίγο αργότερα στον δρόμο για το λιμάνι της Ραφήνας.

«...Κολυμπούσε ολομόναχη. Ανέβηκε στο καΐκι κι εκείνη. Ήταν συνομήλική μου, αγκαλιαστήκαμε. Δεν γνωριζόμασταν αλλά κλαίγαμε η μία στην αγκαλιά της άλλης».

protothema.gr

ΕΡΩΤΗΣΗ

Θεσσαλονίκη, 22/07/2025

Του: Βελόπουλου Κυριάκου, Προέδρου του Κόμματος, Βουλευτή Β3'Νότιου Τομέα Αθηνών

Προς: Την κ. Υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Τον κ. Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Τον κ. Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών

ΘΕΜΑ: «Εγκατάλειψη και μη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας στο Αγρίνιο»

Κυρία, κύριοι Υπουργοί,

Η δημόσια περιουσία που βρίσκεται στην περιοχή του Αγρινίου, και ειδικότερα τα ακίνητα πρώην Οργανισμών που καταργήθηκαν ή απορροφήθηκαν από άλλους φορείς, παραμένει εγκαταλελειμμένη, αναξιοποίητη και εκτεθειμένη σε φθορά και απαξίωση. Η κατάσταση αυτή δεν πλήττει μόνο την εικόνα της πόλης και το δημόσιο συμφέρον, αλλά συνιστά και εμπόδιο σε κάθε αναπτυξιακή προοπτική για την τοπική κοινωνία. Ενδεικτικά αναφέρουμε: το παλιό Νοσοκομείο Αγρινίου, το οποίο εδώ και χρόνια παραμένει κλειστό και αναξιοποίητο, παρά τις επανειλημμένες συζητήσεις για μετατροπή του σε δημόσιο φορέα υγείας ή δομή πρωτοβάθμιας φροντίδας. Ακόμη, επισημαίνουμε την ακίνητη περιουσία του πρώην Οργανισμού Καπνού, η οποία σε μεγάλο ποσοστό παραμένει ανεκμετάλλευτη, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει μοχλό τοπικής ανάπτυξης και στήριξης της αγροτικής οικονομίας, με πολιτικές αναβίωσης ή καινοτόμας αξιοποίησης της καπνικής ιστορίας της περιοχής. Επιπλέον, αξίζει να σημειώσουμε και τα ακίνητα του πρώην Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ), που βρίσκονται σε αχρηστία, παρότι θα μπορούσαν να διατεθούν είτε για στεγαστικές ανάγκες είτε για κοινωνικές χρήσεις (π.χ. ξενώνες, εκπαιδευτικές μονάδες, δομές πρόνοιας). Η τοπική κοινωνία του Αγρινίου ζητά εδώ και χρόνια την αξιοποίηση των ακινήτων αυτών προς όφελος των πολιτών. Η εγκατάλειψη δημόσιας περιουσίας συνεπάγεται απώλεια εσόδων και αύξηση του κόστους συντήρησης ή αποκατάστασης στο μέλλον. Τέλος, η αξιοποίησή τους θα μπορούσε να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, να ενισχύσει την τοπική οικονομία και να συμβάλει στον χωρικό και κοινωνικό ανασχεδιασμό της περιοχής.

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω,

Ερωτώνται οι κ. κ. Υπουργοί:

1. Ποια ακίνητα του Δημοσίου στο Αγρίνιο προβλέπεται να αξιοποιηθούν, και με ποιο χρονοδιάγραμμα;
2. Τι προτίθεται να πράξει το αρμόδιο Υπουργείο για την αξιοποίηση των ακινήτων του πρώην ΟΕΚ στο Αγρίνιο;

Ο ερωτών Βουλευτής

ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ