Την άμεση κινητοποίηση του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την αποκατάσταση της λειτουργίας της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πατρών ζητά με νέα Κοινοβουλευτική Παρέμβαση ο Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Μίλτος Ζαμπάρας.
Η απόφαση για την αιφνιδιαστική αναστολή λειτουργίας της υπηρεσίας, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς καμία πρόβλεψη για εναλλακτικές λύσεις, έχει προκαλέσει τεράστιες αντιδράσεις και –κυρίως– σοβαρά προβλήματα στην εξυπηρέτηση χιλιάδων πολιτών σε μία ευρύτατη γεωγραφική περιοχή, που καλύπτει την Αιτωλοακαρνανία, την Αχαΐα, την Ηλεία και τα Ιόνια νησιά.
Αναμφίβολα, η διερεύνηση πιθανών ευθυνών στους κόλπους της υπηρεσίας είναι θεσμικά επιβεβλημένη και αναγκαία. Ωστόσο, η επιλογή του Υπουργού Δικαιοσύνης να προχωρήσει στην πλήρη αναστολή της λειτουργίας του ιατροδικαστικού τμήματος, χωρίς πρόνοια για την κάλυψη των αναγκών που αυτό εξυπηρετούσε, φανερώνει προχειρότητα και έλλειψη ευαισθησίας απέναντι σε κρίσιμα ζητήματα δημόσιου συμφέροντος. Η λογική «πονάει κεφάλι - κόβει κεφάλι» είναι ιδιαίτερα προβληματική, με επιπτώσεις στους πολίτες και τους εργαζόμενους.
Η μεταφορά των ιατροδικαστικών υπηρεσιών στην Κόρινθο, σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων για ορισμένες περιοχές, συνεπάγεται αφόρητη ταλαιπωρία για συγγενείς θανόντων, για τις οικογένειες θυμάτων βίας που χρήζουν άμεσης εξέτασης, αλλά και για τους ίδιους τους εργαζόμενους που θα αναγκαστούν σε καθημερινές, επίπονες μετακινήσεις.
Ιδίως για τα θύματα σεξουαλικής ή ενδοοικογενειακής βίας, η απόσταση αυτή λειτουργεί αποτρεπτικά και τραυματικά, στερώντας τους κρίσιμες υπηρεσίες σε μια στιγμή απόλυτης ανάγκης και ευαλωτότητας.
Ο Μίλτος Ζαμπάρας, αναγνωρίζοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης και ανταποκρινόμενος στην ανησυχία πολιτών και επαγγελματιών, φέρνει το θέμα στη Βουλή, ασκώντας κοινοβουλευτικό έλεγχο στον αρμόδιο Υπουργό. Με την Ερώτησή του, ζητά να διασφαλιστεί άμεσα η επαρκής στελέχωση της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πατρών και να αποκατασταθεί η λειτουργία της, ώστε να μην διαρραγεί η αλυσίδα παροχής κρίσιμων δημόσιων υπηρεσιών σε τέσσερις περιφέρειες της χώρας.
Είναι προφανές ότι η ευθύνη της Πολιτείας πρέπει να στοχεύει στην απόδοση ευθυνών. Ταυτόχρονα όμως πρώτιστη ευθύνη είναι η προστασίας της κοινωνίας. Και η αναστολή μιας τόσο κρίσιμης υπηρεσίας, χωρίς σχέδιο και χωρίς σεβασμό στους πολίτες και τα θύματα, αποτελεί πράξη τουλάχιστον αδιαφορίας και αναλγησίας.
γράφει ο Νίκος Ταμουρίδης
Επειδή ξεχνάμε εύκολα, είπα να μιλήσω σε ανώνυμους Έλληνες πατριώτες για τα «έργα και τις ημέρες» των κομμάτων εξουσίας, των κλώνων αυτών και των παραφυάδων τους και να τους θυμίσω τι έκαναν τις τελευταίες δεκαετίες και έφεραν την χώρα στο χείλος της απόλυτης καταστροφής.
Τι τους είπα:
Τους είπα ότι όλοι αυτοί χρεοκόπησαν τη χώρα και κατάντησαν την πατρίδα μας ζητιάνα. Συμφώνησαν.
Τους είπα ότι κουρέλιασαν την Εθνική μας αξιοπρέπεια. Επιβεβαίωσαν.
Τους είπα ότι κομματικοποίησαν τα πάντα, διέλυσαν την παιδεία και έκαναν τα πανεπιστήμια κομματικά γραφεία. Συνηγόρησαν.
Τους είπα ότι διαχειρίστηκαν σκανδαλωδώς αλλεπάλληλους ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, και σκόρπισαν τα οικονομικά πακέτα της ΕΕ. Θαύμασαν.
Τους είπα ότι χρεοκόπησαν τα ασφαλιστικά ταμεία, τους μεταφορικούς κολοσσούς της χώρας, τις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, τους μεγάλους κρατικούς οργανισμούς και τις ελληνικές τράπεζες. Σοκαρίστηκαν.
Τους είπα ότι συνειδητά μας φτωχοποίησαν, ενώ πλούτισαν οι ίδιοι και αυτοί που τους κάνουν τη δουλειά τους. Θύμωσαν.
Τους είπα ότι έφτασαν την ανεργία στα ύψη με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να φύγουν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά πάνω από 500.000 ελληνόπουλα. Προβληματίστηκαν.
Τους είπα ότι απέτυχαν να υποστηρίξουν τα εθνικά μας θέματα. Έσμιξαν τα φρύδια τους.
Τους είπα ότι κατέστρεψαν τον γεωργικό και κτηνοτροφικό τομέα, διέλυσαν την υγεία και την κοινωνική πρόνοια. Αναθεμάτισαν.
Τους είπα ότι ξεφτίλισαν τους θεσμούς και το Σύνταγμα, διέλυσαν τη Δικαιοσύνη, υποβάθμισαν το στρατό, τα σώματα ασφαλείας και την εκκλησία. Ανασηκώθηκαν.
Τους είπα ότι άφησαν ανοικτά τα σύνορα και γέμισε η Ελλάδα από παράνομους αλλοεθνείς και αλλόθρησκους μετανάστες. Μαζεύτηκαν.
Τους είπα ότι έφτασαν τη χώρα στο σημείο οι πολίτες να μην ξέρουν πως να προστατέψουν τον εαυτό τους και την περιουσία τους. Επιβεβαίωσαν.
Τους είπα ότι ψήφισαν ειδικούς νόμους παρέχοντας άσυλο στον εαυτό τους. Εκνευρίστηκαν.
Και τους ρώτησα:
Είναι δυνατόν να περιμένουμε από αυτούς που μας κατέστρεψαν, αυτούς που συνεχίζουν ανερυθρίαστα την καταστροφή της πατρίδας και του λαού να μας σώσουν; Είπαν όλοι ΟΧΙ !
Τότε τους είπα: Τι τους κοιτάτε; Τέρμα, μην τους πιστεύετε! Σηκωθείτε, ενωθείτε, πυκνώστε τις γραμμές σας, ξεσηκωθείτε, αγωνιστείτε, διώξτε τους! Κοντοστάθηκαν. Προβληματίστηκαν. Φοβήθηκαν.
Έλληνες πατριώτες,
Νικήστε το φόβο! Νοιώστε τη δύναμή σας! Ενώστε τις δυνάμεις σας, με σοβαρότητα, με υπευθυνότητα, με ειλικρίνεια, με ανιδιοτέλεια!
Καμία συνθήκη υποτέλειας και κανένας πολιτικός ή οικονομικός εκβιασμός δεν συγκρίνονται με την θέληση και την πνευματική υπεροχή των αποφασισμένων Ελλήνων πολιτών!
Η Κίμπερλι Γκιλφόιλ έλαβε από την Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων, με ψήφους 13 υπέρ και 9 κατά, την έγκριση για την θέση της πρέσβεως των ΗΠΑ στην Ελλάδα.
Την ψήφισαν, σύμφωνα με τον ΣΚΑΪ, Ρεπουμπλικανοί και μία Δημοκρατική γερουσιαστής.
Μένουν δύο ακόμη βήματα για να επικυρωθεί ο διορισμός της και να έρθει στην Ελλάδα: η επικύρωση της απόφασης της Επιτροπής από τη Γερουσία και στη συνέχεια η ορκωμοσία στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ.
Όπως όλα δείχνουν, στην «τελική ευθεία» βρίσκεται η Κ.Γκιλφόιλ για τον ερχομό της στην χώρα.
Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας, Ισραέλ Κατζ, προειδοποίησε σήμερα την Δαμασκό για «επώδυνα πλήγματα», μετά τη βία που ξέσπασε στην Σουέιντα, η οποία κατοικείται κυρίως από Δρούζους.
«Τα σήματα που εστάλησαν στη Δαμασκό τελείωσαν, τώρα έρχονται τα επώδυνα πλήγματα», δήλωσε ο υπουργός Άμυνας και υποσχέθηκε ότι ο ισραηλινός στρατός «θα επιχειρήσει με δύναμη» στη συριακή περιοχή της Σουέιντα, στη νότια Συρία, για να «εξοντώσει τις δυνάμεις που επιτέθηκαν στους Δρούζους μέχρι την πλήρη αποχώρησή τους».
Ο Ι.Κατζ προειδοποίησε τη συριακή κυβέρνηση να «αφήσει ήσυχους τους Δρούζους» μετά τις συγκρούσεις που ξέσπασαν στη Σουέιντα.
Παράλληλα, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου κάλεσε τους Δρούζους πολίτες του Ισραήλ να μην διασχίσουν τα σύνορα προς τη Συρία, λέγοντας ότι σήμερα η κατάσταση εκεί είναι «πολύ σοβαρή» και υπάρχει κίνδυνος να απαχθούν ή να σκοτωθούν.
Εν τω μεταξύ, ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε ότι έπληξε έναν στρατιωτικό στόχο κοντά στο προεδρικό μέγαρο της Συρίας, στη Δαμασκό.
Μάρτυρες από τη συριακή πρωτεύουσα είπαν στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι άκουσαν μια έκρηξη στον τομέα όπου βρίσκεται το προεδρικό μέγαρο και είδαν πυκνό καπνό να υψώνεται από το σημείο, λίγη ώρα μετά τα ισραηλινά πλήγματα στο γενικό επιτελείο του συριακού στρατού, στο κέντρο της πόλης.
Η κρατική τηλεόραση της Συρίας μετέδωσε νωρίτερα πλάνα από τις ζημιές που προκλήθηκαν στο γενικό επιτελείο στρατού από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς.
Η Ουκρανία είναι έτοιμη για περαιτέρω ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Ρωσία, δήλωσε σήμερα ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών Άντριι Σιμπίχα, αλλά δεν έδωσε συγκεκριμένη ημερομηνία.
Ο Σιμπίχα επανέλαβε την έκκληση του Κιέβου για μία συνάντηση μεταξύ των ηγετών της Ρωσίας και της Ουκρανίας, λέγοντας ότι θα μπορούσε να είναι το πιο αποτελεσματικό βήμα που θα βοηθήσει να επιτευχθεί κατάπαυση του πυρός.
«Είμαστε έτοιμοι για τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις σε οποιοδήποτε σχήμα, σε οποιαδήποτε γεωγραφική τοποθεσία», δήλωσε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Λούμπλιν της Πολωνίας.
Νωρίτερα σήμερα, το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι η προμήθεια όπλων στην Ουκρανία από τη Δύση βρίσκεται ψηλά στην ημερήσια διάταξη και ότι η ρωσική προεδρία παρακολουθεί το θέμα αυτό επισταμένως, μετέδωσαν σήμερα ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων.
Πεσκόφ: Οι προμήθειες όπλων στην Ουκρανία είναι «μπίζνες»
Οι προμήθειες όπλων στην Ουκρανία είναι «μπίζνες» και μερικές ευρωπαϊκές χώρες θα πληρώσουν για τα όπλα, σημείωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ.
Μια νέα τηλεφωνική συνομιλία ανάμεσα στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και τον ομόλογό του των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει προγραμματιστεί, αλλά θα μπορούσε να διοργανωθεί γρήγορα, πρόσθεσε ο Πεσκόφ.
Μια συνάντηση κρατών, τα οποία διαθέτουν συστήματα Patriot, και δωρητών για την Ουκρανία, που θα αποσκοπεί στην εξεύρεση επιπρόσθετων συστοιχιών αντιαεροπορικών πυραύλων Patriot για το Κίεβο και της οποίας θα προεδρεύσει ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του NATO, ενδέχεται να διεξαχθεί την επόμενη Τετάρτη, δήλωσε πηγή προσκείμενη στις συνομιλίες στο πρακτορείο Reuters.
Αναφορές από πηγές του Διαδικτύου, κάνουν λόγο για σφοδρά πλήγματα ισραηλινών αεροσκαφών στο Προεδρικό Μέγαρο της Συρίας, το μεσημέρι της Τετάρτης (16/7).
Μετά το πρωινό χτύπημα στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, τα συριακά μέσα ενημέρωσης έκαναν λόγο νέα ισραηλινή αεροπορική επιδρομή το μεσημέρι της Τετάρτης (16/07), με το Προεδρικό Μέγαρο και το υπουργείο Άμυνας να δέχονται πλήγματα.
Ιστότοποι που επικαλούνται πηγές στη Συρία, αναφέρουν πως χτυπήθηκαν στρατιωτικές υποδομές του συριακού καθεστώτος στη Δαμασκό.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, το Αρχηγείο του συριακού Στρατού χτυπήθηκε ξανά από τους Ισραηλινούς.
Χάος στην Σουγουαϊντά την πρωτεύουσα των Δρούζων στην νότια Συρία όπου μία μεγάλη ένοπλη δύναμη αποτελούμενη από ισλαμιστές του Αλ Σάρα, που η Δύση τους έχει «βαφτίσει» κυβερνητικές δυνάμεις, τους σφάζουν δίχως έλεος και βιάζουν τις γυναίκες τους.
Μέχρι τώρα έχουν σκοτωθεί. 169 Δρούζοι και έχουν τραυματιστεί πάνω από 200.
Σε αυτούς προστίθενται πάνω από 80 νεκροί ισλαμιστές οι οποίοι εδώ και λίγες ώρες δέχονται σφοδρές επιθέσεις από Ισραηλινούς ένοπλους Δρούζους που πέρασαν τα συρο-ισραηλινά σύνορα για να υπερασπιστούν τους ομόφυλούς τους στην συριακή επικράτεια.
Το Ισραήλ είναι όχι μόνο φίλα προσκείμενο με τους Δρούζους αλλά τους θεωρεί «δικούς» του καθώς πολλές χιλιάδες Δρούζοι διαβιούν στην χώρα και έχουν ισραηλινή υπηκοότητα.
Είναι μία φυλή την οποία το Τελ Αβίβ εμπιστεύεται και τα μέλη της είναι ενταγμένα κανονικά στις IDF.
Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Ισραήλ Κατς ανακοίνωσε ότι οι IDF διεξάγουν κλιμακούμενες αεροπορικές επιδρομές τις τελευταίες 24 ώρες, στοχεύοντας θέσεις του συριακού ισλαμιστικού καθεστώτος στην πόλη Σουγουαϊντά,
Οι επιδρομές πραγματοποιήθηκαν μετά τις θανάσιμες θρησκευτικές επιδρομές των ισλαμιστών στη Σουγουαϊντά και για να υποστηριχθεί η επέμβαση των Ισραηλινών Δρούζων.
Οι IDF έπληξαν επίσης την πύλη εισόδου του συριακοιύ ΥΠΑΜ στη Δαμασκό για να πιέσουν την νυν ισλαμική συριακή κυβέρνηση να σταματήσει τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις εναντίον των Δρούζων αμάχων.
Ο υπουργός Άμυνας τόνισε ότι το Ισραήλ ενισχύει τα στρατεύματα κατά μήκος των συριακών συνόρων και παραμένει έτοιμο για περαιτέρω δράση για να διασφαλίσει την ασφάλεια και να προστατεύσει τον πληθυσμό των Δρούζων.
Αναβιώνουν εκ νέου τα σχέδια για τριχοτόμηση της Συρίας και την δημιουργία τριών καινούργιων κρατιδίων, ενός αλαουιτικού στην Λατάκεια, ενός συριακού σουνιτικού και ενός κράτους των Δρούζων στη νότια Συρία.
Στο πρώτο και στο τρίτο θα καταφύγουν και οι Ελληνορθόδοξοι της Συρίας οι οποίοι έχουν άριστες σχέσεις με Δρούζους και Αλαουίτες/Αλεβίτες.
Ο ισλαμιστής πρόεδρος Αλ Σάρα εξέδωσε πρν από λίγο μία ανακοίνωση η οποία δεν πείθει κανέναν και με την οποία «δεσμεύεται ότι οι υπεύθυνοι αυτής της επίθεσης κατά των Δρούζων εφόσον αποδειχτεί ποιοι είναι θα τιμωρηθούν».
Ακόμα και αυτός έχει πιάσει το νόημα και έχει καταλάβει πως μπορεί να «δουλεύει» την Δύση και να χρησιμοποιεί τις παραδοπιστίες της…
Οι Δρούζοι (αραβικά: موحدون دروز) ή Δρούσοι αποτελούν ιδιαίτερη εθνότητα, που κατοικεί σήμερα στην Ιορδανία, τον Λίβανο, στη Συρία και στη Γαλιλαία (Ισραήλ).
Η εθνότητα αυτή είναι αξιοσημείωτη αφενός λόγω της ιδιάζουσας θρησκείας της και της κοινωνικής της οργάνωσης και αφετέρου για την έντονη ανυποταξία της.
Οι Δρούζοι (αραβικά Ντουρούζ, που αποτελεί τον πληθυντικό του Ντουρζή) διακρίνονται σε τρεις κύριες ομάδες, καθώς και σε πολλές άλλες μικρότερες που ζουν μεμονωμένα μεταξύ τους.
Σημαντικότερη ομάδα εξ αυτών είναι αυτή που διαμένει στην περιοχή Χαουράν, (ταυτόσημη με την ελληνική λέξη χώρα[εκκρεμεί παραπομπή]), ή Ντζεμπελί Χ(α)ουράν, ή Ντζεμπέλ-αντ-Ντουρούζ (ντζεμπέλ = βουνό, συνεπώς στην «ορεινή χώρα», ή «όρος των Δρούζων», αντίστοιχα), που βρίσκεται ανατολικά του Ιορδάνη ποταμού (σήμερα στην περιοχή της Ιορδανίας), και που αριθμεί περί τους 600.000.
Δεύτερη ομάδα είναι εκείνη που κατοικεί στις περιοχές Σουφ και Μετν του Λιβάνου η οποία αριθμεί 300.000 περίπου, και η τρίτη ομάδα που κατοικεί στις περιοχές Χασμπεγιά, Ρασεγιά, Ουασντή-αλ-Ατζέμ, Χομς, Χαμντίγια, και Σελιμίγια στην περιοχή Ελμών που αποτελεί σήμερα μέρος της νότιας Δαμασκού και της Χάμα στη Συρία.
Η πρώτη ομάδα ενισχύθηκε αριθμητικά από μετανάστες της δεύτερης, το αυτό η δεύτερη από την τρίτη, και η τελευταία από μετανάστες των μεμονωμένων ομάδων, όταν μετά τις σφαγές του 1861 ο μέχρι τότε τουρκοκρατούμενος Λίβανος τέθηκε υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων.
Η πρώτη και κύρια πλέον ομάδα ζούσε ως ημιανεξάρτητη μέχρι το 1918, διοικούμενη από δικούς της ηγέτες.
Λόγω όμως του ανυπότακτου χαρακτήρα της δεν είχε πάψει τις επαναστάσεις της επί Τουρκοκρατίας, που γενικεύτηκαν το έτος εκείνο και εναντίον της Γαλλίας, όταν η τελευταία έλαβε την Εντολή (mandate) από την Κοινωνία των Εθνών για τη συγκρότηση του κράτους κατ΄ εντολή της Συρίας, χωρίς να λαμβάνεται ιδιαίτερη μέριμνα για τους Δρούζους.
Η δεύτερη ομάδα αποτελούσε μικρή μειονότητα μεταξύ των Χριστιανών (Καθολικών Μαρωνιτών) του Λιβάνου, όπως και η τρίτη μεταξύ Μουσουλμάνων και Ορθοδόξων (χριστιανών) της Συρίας.
Άλλες μικρότερες ομάδες παρέμεναν αμέτοχες στις περιοχές Χαλέπι και Μαράς.
Το 1948 οι ομάδες Δρούζων της Παλαιστίνης (Γαλιλαίας) ενσωματώθηκαν στο κράτος του Ισραήλ. Όμως στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, ένας μεγάλος αριθμός προσφύγων εξ αυτών κατέφυγε στην Ιορδανία.
Το όνομα των Δρούζων απαντάται για πρώτη φορά στο σύγγραμμα Μασαώθ (= Οδοιπορικό), περί τον 12ο αιώνα, που συνέγραψε ο Εβραίος ραββίνος περιηγητής Βενιαμίν από την Τουδέλα της Ισπανίας.
Σε αυτό το σύγγραμμα το όνομα του λαού αυτού φέρεται ως επίθετο, που παράγεται από το αραβικό ντάραζα (= αναγνώστες της Βίβλου), ή εκ του ντάριζα (= οι κατέχοντες την αλήθεια), ή τέλος εκ του ντουρς (= ο μυημένος).
Σημειώνεται ότι τελικά όλες αυτές οι ετυμολογίες σχετίζονται αρκετά με τη θρησκεία των Δρούζων και τις δοξασίες τους, τις οποίες και τηρούν με άκρα μυστικότητα.
Οι Δρούζοι ακολουθούν μια μονοθεϊστική και εθνική θρησκεία της οποίας οι κύριες αρχές υποστηρίζουν την ενότητα του Θεού, τη μετενσάρκωση και την αιωνιότητα της ψυχής.
Οι περισσότερες θρησκευτικές πρακτικές των Δρούζων κρατούνται μυστικές.
Οι Δρούζοι δεν επιτρέπουν σε ξένους να προσηλυτιστούν στη θρησκεία τους. Ο γάμος έξω από την πίστη των Δρούζων είναι σπάνιος και αποθαρρύνεται έντονα.
Οι Δρούζοι διατηρούν την αραβική γλώσσα και τον πολιτισμό ως αναπόσπαστα μέρη της ταυτότητάς τους και τα αραβικά είναι η κύρια γλώσσα τους.
Οι Επιστολές της Σοφίας είναι το θεμελιώδες και κεντρικό κείμενο της πίστης τους.
Η θρησκεία των Δρούζων αποτελεί μια σύνθεση από Ισμαηλισμό (κλάδος του Σιιτικού Ισλάμ), Χριστιανισμό, Γνωστικισμό, Νεοπλατωνισμό, Ζωροαστρισμό, Βουδισμό, Μανιχαϊσμό, Πυθαγορισμό και άλλες φιλοσοφίες και πεποιθήσεις.
Είναι μια ξεχωριστή και μυστική θεολογία , η οποία δίνει έμφαση στο ρόλο του νου και της αλήθειας.
Οι Δρούζοι πιστεύουν στα θεοφάνεια και τη μετενσάρκωση΄
Στο τέλος του κύκλου των επαναγεννήσεων, που επιτυγχάνεται μέσω διαδοχικών μετενσαρκώσεων, η ψυχή ενώνεται με τον Κοσμικό Νου (al-ʻaql al-kullī).
Τον Θεό τον αποκαλούν «Άκμπαρ» (= Μεγάλος) και τους εαυτούς τους τους αποκαλούν Μουσαχιντίν (= αγωνιστές).
Θεωρούν ότι ο Άκμπαρ έχει ενσαρκωθεί 70 φορές, δηλαδή ανά μία φορά σε κάθε περίοδο ζωής του κόσμου, η τελευταία των οποίων ήταν τον 14ο αιώνα, στην ακμή του Φατιμίδη χαλίφη της Αιγύπτου Αλ-Χακίμ μπι-Αμρ Αλλάχ (= ο Θεία κελεύσει Άρχων).
Πιστεύουν στον Ιησού Χριστό, θεωρώντας την εμφάνισή του στη Γη μία από τις 70 προγενέστερες θεϊκές ενσαρκώσεις.
Η θρησκεία των Δρούζων ξεκίνησε ως κίνημα μέσα στον Ισμαηλισμό, επηρεασμένη σημαντικά από την ελληνική φιλοσοφία και τον γνωστικισμό και αντιτιθέμενη σε συγκεκριμένες θρησκευτικές και φιλοσοφικές ιδεολογίες εκείνης της εποχής.
Oι Ουκρανοί δημιουργούν διπλή αμυντική γραμμή με την ονομασία «Νέα Γραμμή του Ντονμπάς» με το εξής ιδιαίτερο χαρακτηριστικό:
Βρίσκεται πέρα από όλες τις πόλεις του Ντονμπάς, δηλαδή το Ιζίουμ, την Λίμαν, το Σλαβιάνσκ, το Κραματόρσκ, την Ντρούκιβκα, την Κωστιαντίνιβκα, την Ντομπρόπιλα και το Ποκρόφσκ!
Η νέα, με πορτοκαλί χρώμα, δεν είναι ακόμη πολύ ανεπτυγμένη, έχει μόνο λίγες θέσεις και 1 έως 2 τάφρους αλλά πραγματοποιούνται εντατικές εργασίες με σκοπό την ολοκλήρωσή της.
Η δημιουργία της διπλής γραμμής σε αυτό το βάθος και το γεγονός ότι αναλώνονται σημαντικοί πόροι για να πραγματοποιηθεί δίνει το «σήμα» πως η ουκρανική ηγεσία γνωρίζει ότι δεν μπορεί να διατηρήσει την παρουσία των ουκρανικών στρατευμάτων στο Ντόνμπας και ότι σύντομα θα πρέπει να αποχωρήσουν.
Με λίγα λόγια το Κίεβο δείχνει ότι σκοπεύει να εγκαταλείψει αυτές τις εναπομείνασες υπό ουκρανικό έλεγχο πόλεις.
Λόγω των πολυάριθμων αποτυχιών των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων σε διάφορα τμήματα του μετώπου, η ουκρανική διοίκηση άρχισε επειγόντως να δημιουργεί ένα νέο στρατηγικό (εφεδρικό) σύστημα αμυντικών γραμμών στα μετόπισθεν, το οποίο ονομάστηκε «γραμμή άμυνας Syrsky».
Τα δεδομένα για την διπλή γραμμή εχουν αποκτηθεί από χειριστές αναγνωριστικών drones των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων και των Δυτικών Osinters, αλλά και αντλώντας πληροφορίες από δορυφορικές εικόνες.
Το Κίεβο κατανοεί ότι δεν θα είναι δυνατό να διατηρηθούν οι υπάρχουσες θέσεις στις περιοχές Sumy, Kharkov, Dnepropetrovsk και Zaporizhia, LPR και DPR, καθώς οι ουκρανικές δυνάμεις είναι εξαντλημένες και βρίσκονται σε επιχειρησιακή κρίση.
Είναι απαραίτητο να αποσυρθούν τα στρατεύματα σε νέες θέσεις, να αναπληρωθούν οι τάξεις τους σε προσωπικό και όπλα και να ανασυνταχθούν.
Το μεγαλύτερο μέρος των οχυρώσεων που είχαν προηγουμένως ανεγερθεί από τους Ουκρανούς στο Ντόνμπας έχει ήδη καταστραφεί ή καταληφθεί από τους Ρώσους.
Ένα ολόκληρο πλέγμα θέσεων (μηχανικών δομών) των Ουκρανών, που δημιουργήθηκαν το 2014-2024, τέθηκε υπό τον έλεγχο των ρωσικών στρατευμάτων.
Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, το μήκος των ουκρανικών οχυρώσεων είχε αυξηθεί σημαντικά, αλλά οι πόροι τους έχουν σχεδόν εξαντληθεί.
Οχυρά, καταφύγια, χαρακώματα και οι μεταξύ τους επικοινωνίες καταστρέφονται από τις επιθέσεις του ρωσικού Πυροβολικού και της Αεροπορίας.
Η νέα στρατηγική γραμμή άμυνας θα εκτείνεται σε εκατοντάδες χιλιόμετρα κατά μήκος ενός επιμήκους τόξου από την περιοχή Σούμι μέχρι τον ποταμό Δνείπερο, σε απόσταση 5-25 χλμ. από την υπάρχουσα γραμμή μάχης, διατηρώντας παράλληλα τις χρήσιμες ιδιότητες του εδάφους.
Ταυτόχρονα, οι νέες αμυντικές γραμμές θα είναι ετερογενείς, θα είναι εξοπλισμένες με αντιαρματικά εμπόδια και οχυρώσεις πεδίου (οπλισμένο σκυρόδεμα και χωμάτινες).
Θα βασίζονται σε οχυρωμένες περιοχές, όπου θα έχουν μετατραπεί σε φρούρια κοντινές πόλεις και κωμοπόλεις.
Το συνολικό μήκος των γραμμών θα πρέπει να μειωθεί λόγω της υποχώρησης βαθιά στο ουκρανικό έδαφος και της ευθυγράμμισης του μετώπου.
Αυτό θα πρέπει να δώσει στις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις πλεονεκτήματα ως προς τον ανεφοδιασμό και την αντίσταση απέναντι στην πίεση που θα δεχθούν από τους Ρώσους.
Οι ουκρανικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν επί του παρόντος έλλειψη προσωπικού και εξοπλισμού.
Το Κίεβο βασίζεται στη βοήθεια από τη Δύση και στην αυξημένη κινητοποίηση εντός της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των γυναικών.
Θα εμφανιστούν περισσότερα όπλα και πυρομαχικά (ελπίζουν) στο άμεσο μέλλον και θα αυξηθεί και ο αριθμός του προσωπικού και αυτό θα δώσει στις ουκρανικές δυνάμεις την ευκαιρία να ξεπεράσουν την υποβάθμιση της ισχύος τους και να εξασφαλίσουν υψηλή πυκνότητα πυρός σε νέες θέσεις που θα έχουν μεγαλύτερη εγγύτητα μεταξύ τους, καθώς και να προσπαθήσουν να σταθεροποιήσουν το μέτωπο.
Το Κίεβο παρουσιάζει την εικόνα μίας προσπάθειας να «μικρύνει» τις αποστάσεις και τις υπερασπιζόμενες εκτάσεις.
Θα πει κάποιος ότι οι Ρώσοι τριάμισι χρόνια κατέλαβαν μικρές εκτάσεις και λίγες σχετικά πόλεις.
Τι πρόκειται να αλλάξει τώρα;
«Όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει στιγμή» λένε οι παλιοί.
Η φθορά που έχουν υποστεί οι Ουκρανοί δείχνει ότι μπορεί να είναι καταλυτική και η κατάσταση στα μέτωπα μπορεί να επιταχυνθεί εις βάρος τους.
Άλλωστε, όλα θα φανούν τις επόμενες 50 ημέρες…
Ο Ντμίτρι Τρένιν είναι εκ τον βασικών συμβούλων του Ρώσου προέδρου Β.Πούτιν και θεωρεί πως ο Γ’ ΠΠ έχει ξεκινήσει και ότι η δύση θέλει την καταστροφή της Ρωσίας κάτι που σημαίνει πως αφήνει άλλη επιλογή στην Μόσχα από το να αντιδράσει αποφασιστικά και αποτελεσματικά.
Τα όσα αναφέρει στο εκτενές άρθρο του στο ρωσικό περιοδικό «Profile» είναι καίριας σημασίας γιατί είναι αυτά που λέγονται μέσα στις αίθουσες του Κρεμλίνου.
Είναι ερευνητής καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και επικεφαλής ερευνητής στο Ινστιτούτο Παγκόσμιας Οικονομίας και Διεθνών Σχέσεων.
Είναι επίσης μέλος του Ρωσικού Συμβουλίου Διεθνών Υποθέσεων (RIAC).
Υπηρέτησε στις Ένοπλες Δυνάμεις της ΕΣΣΔ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ήταν σύνδεσμος στο τμήμα εξωτερικών σχέσεων της Ομάδας Σοβιετικών Δυνάμεων στη Γερμανία (Πότσνταμ).
Ανώτερος λέκτορας στο Στρατιωτικό Ινστιτούτο.
Μέλος της αντιπροσωπείας της ΕΣΣΔ στις σοβιετοαμερικανικές διαπραγματεύσεις για τα πυρηνικά και διαστημικά όπλα στη Γενεύη.
Ανώτερος Ερευνητής στη Σχολή Πολέμου του ΝΑΤΟ (Ρώμη).
Από το 2008 έως το 2022, ήταν διευθυντής του Κέντρου Carnegie της Μόσχας.
Ο Τρένιν είναι επίσης συγγραφέας περισσότερων από 10 βιβλίων και μονογραφιών που έχουν εκδοθεί στη Ρωσία, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Κίνα και άλλες χώρες.
Ασχολείται με την διατλαντική και ευρασιατική ασφάλεια, τις διεθνείς σχέσεις, την ρωσική εξωτερική πολιτική, την γεωπολιτική και την παγκοσμιοποίηση όπως και την μετασοβιετική Ευρασία.
«Πολλοί μιλούν τώρα για την πορεία της ανθρωπότητας προς τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, φανταζόμενοι γεγονότα παρόμοια με εκείνα του 20ού αιώνα.
Αλλά ο πόλεμος εξελίσσεται. Δεν θα ξεκινήσει με μια εισβολή τύπου Μπαρμπαρόσα τον Ιούνιο του 1941 ή με μια πυρηνική αντιπαράθεση τύπου Κρίσης των Πυραύλων στην Κούβα.
Στην πραγματικότητα, ο νέος παγκόσμιος πόλεμος είναι ήδη σε εξέλιξη – απλώς δεν το έχουν αναγνωρίσει όλοι ακόμα.
Για τη Ρωσία, η προπολεμική περίοδος έληξε το 2014. Για την Κίνα, ήταν το 2017.
Για το Ιράν, το 2023.
Έκτοτε, ο πόλεμος – στη σύγχρονη, διάχυτη μορφή του – έχει ενταθεί.
Δεν πρόκειται για έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο.
Από το 2022, η εκστρατεία της Δύσης κατά της Ρωσίας έχει γίνει πιο αποφασιστική.
Ο κίνδυνος άμεσης πυρηνικής αντιπαράθεσης με το ΝΑΤΟ λόγω της ουκρανικής σύγκρουσης αυξάνεται.
Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο δημιούργησε ένα προσωρινό παράθυρο στο οποίο μια τέτοια σύγκρουση θα μπορούσε να αποφευχθεί, αλλά μέχρι τα μέσα του 2025, τα γεράκια στις ΗΠΑ και της Δυτικής Ευρώπης μας είχαν φέρει ξανά επικίνδυνα κοντά.
Αυτός ο πόλεμος περιλαμβάνει τις κορυφαίες δυνάμεις του κόσμου: τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους από τη μία πλευρά, την Κίνα και τη Ρωσία από την άλλη.
Είναι παγκόσμιος, όχι λόγω της κλίμακάς του, αλλά λόγω των διακυβευμάτων: της μελλοντικής ισορροπίας δυνάμεων.
Η Δύση βλέπει την άνοδο της Κίνας και την αναβίωση της Ρωσίας ως υπαρξιακές απειλές. Η αντεπίθεσή της, οικονομική και ιδεολογική, έχει ως στόχο να θέσει τέλος σε αυτή την αλλαγή.
Είναι ένας πόλεμος επιβίωσης για τη Δύση, όχι μόνο γεωπολιτικά αλλά και ιδεολογικά.
Ο δυτικός «παγκοσμισμός» -είτε οικονομικός, πολιτικός είτε πολιτιστικός- δεν μπορεί να ανεχθεί εναλλακτικά πολιτισμικά μοντέλα.
Οι μετα-εθνικές ελίτ στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη είναι αφοσιωμένες στη διατήρηση της κυριαρχίας τους. Η ποικιλομορφία των κοσμοθεωριών, η πολιτισμική αυτονομία και η εθνική κυριαρχία δεν θεωρούνται επιλογές, αλλά απειλές.
Αυτό εξηγεί τη σοβαρότητα της αντίδρασης της Δύσης. Όταν ο Τζο Μπάιντεν είπε στον πρόεδρο της Βραζιλίας Λούλα ότι ήθελε να «καταστρέψει» τη Ρωσία, αποκάλυψε την αλήθεια πίσω από ευφημισμούς όπως «στρατηγική ήττα».
Το υποστηριζόμενο από τη Δύση Ισραήλ έχει δείξει πόσο ολοκληρωτικό είναι αυτό το δόγμα – πρώτα στη Γάζα, στη συνέχεια στον Λίβανο και τέλος στο Ιράν.
Στις αρχές Ιουνίου, μια παρόμοια στρατηγική χρησιμοποιήθηκε σε επιθέσεις σε ρωσικά αεροδρόμια.
Οι αναφορές υποδηλώνουν εμπλοκή των ΗΠΑ και της Βρετανίας και στις δύο περιπτώσεις. Για τους δυτικούς σχεδιαστές, η Ρωσία, το Ιράν, η Κίνα και η Βόρεια Κορέα αποτελούν μέρος ενός ενιαίου άξονα. Αυτή η πεποίθηση διαμορφώνει τον στρατιωτικό σχεδιασμό.
Ο συμβιβασμός δεν αποτελεί πλέον μέρος του παιχνιδιού. Αυτό που βλέπουμε δεν είναι προσωρινές κρίσεις αλλά κυλιόμενες συγκρούσεις.
Η Ανατολική Ευρώπη και η Μέση Ανατολή είναι τα δύο τρέχοντα σημεία ανάφλεξης. Ένα τρίτο έχει εντοπιστεί εδώ και καιρό: η Ανατολική Ασία, ιδιαίτερα η Ταϊβάν.
Η Ρωσία εμπλέκεται άμεσα στην Ουκρανία, έχει μερίδια στη Μέση Ανατολή και ενδέχεται να εμπλακεί στον Ειρηνικό.
Ο πόλεμος δεν αφορά πλέον την κατοχή, αλλά την αποσταθεροποίηση.
Η νέα στρατηγική επικεντρώνεται στη σπορά εσωτερικής αναταραχής:
οικονομικό σαμποτάζ, κοινωνική αναταραχή και ψυχολογική φθορά. Το σχέδιο της Δύσης για τη Ρωσία δεν είναι η ήττα στο πεδίο της μάχης, αλλά η σταδιακή εσωτερική κατάρρευση.
Οι τακτικές του είναι σφαιρικές.
Οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στοχεύουν υποδομές και πυρηνικές εγκαταστάσεις.
Οι πολιτικές δολοφονίες δεν είναι πλέον απαγορευμένες.
Δημοσιογράφοι, διαπραγματευτές, επιστήμονες, ακόμη και οι οικογένειές τους, κυνηγιούνται.
Οι κατοικημένες γειτονιές, τα σχολεία και τα νοσοκομεία δεν αποτελούν παράπλευρες απώλειες – είναι στόχοι. Αυτός είναι ολοκληρωτικός πόλεμος.
Αυτό υποστηρίζεται από την απανθρωποποίηση.
Οι Ρώσοι απεικονίζονται όχι μόνο ως εχθροί αλλά και ως υπάνθρωποι.
Οι δυτικές κοινωνίες χειραγωγούνται για να το αποδεχτούν αυτό. Ο έλεγχος της πληροφορίας, η λογοκρισία και ο ιστορικός αναθεωρητισμός χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν τον πόλεμο.
Όσοι αμφισβητούν την κυρίαρχη αφήγηση χαρακτηρίζονται ως προδότες.
Εν τω μεταξύ, η Δύση εκμεταλλεύεται τα πιο ανοιχτά συστήματα των αντιπάλων της.
Αφού αρνήθηκε να παρέμβει στην εξωτερική πολιτική για δεκαετίες, η Ρωσία βρίσκεται τώρα σε αμυντική θέση. Αλλά αυτές οι μέρες πρέπει να τελειώσουν.
Καθώς οι εχθροί μας συντονίζουν τις επιθέσεις τους, πρέπει να διαταράξουμε την ενότητά τους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μονόλιθος. Η Ουγγαρία, η Σλοβακία και μεγάλο μέρος της νότιας Ευρώπης δεν επιθυμούν κλιμάκωση. Αυτά τα εσωτερικά ρήγματα πρέπει να διευρυνθούν.
Η δύναμη της Δύσης έγκειται στην ενότητα μεταξύ των ελίτ της και στον ιδεολογικό έλεγχο που έχουν πάνω στους πληθυσμούς τους.
Αλλά αυτή η ενότητα δεν είναι άτρωτη. Η κυβέρνηση Τραμπ παρουσιάζει τακτικές ευκαιρίες.
Η επιστροφή του έχει ήδη μειώσει την εμπλοκή των ΗΠΑ στην Ουκρανία.
Ωστόσο, ο Τραμπισμός δεν πρέπει να ρομαντικοποιείται. Η αμερικανική ελίτ παραμένει σε μεγάλο βαθμό εχθρική προς τη Ρωσία. Δεν θα υπάρξει νέα ύφεση.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία μετατρέπεται σε πόλεμο μεταξύ της Δυτικής Ευρώπης και της Ρωσίας.
Βρετανικοί και γαλλικοί πύραυλοι ήδη χτυπούν ρωσικούς στόχους.
Οι πληροφορίες του ΝΑΤΟ είναι ενσωματωμένες στις ουκρανικές επιχειρήσεις.
Οι χώρες της ΕΕ εκπαιδεύουν ουκρανικές δυνάμεις και σχεδιάζουν επιθέσεις από κοινού. Η Ουκρανία είναι απλώς ένα εργαλείο. Οι Βρυξέλλες προετοιμάζονται για έναν ευρύτερο πόλεμο.
Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι: Προετοιμάζεται η Δυτική Ευρώπη να αμυνθεί ή να επιτεθεί;
Πολλοί από τους ηγέτες της έχουν χάσει τη στρατηγική τους κρίση.
Αλλά η εχθρότητα είναι πραγματική. Ο στόχος δεν είναι πλέον η ανάσχεση, αλλά η «επίλυση του ρωσικού ζητήματος» μια για πάντα. Κάθε ψευδαίσθηση ότι η συνήθης πορεία θα επιστρέψει πρέπει να απορριφθεί.
Μας περιμένει ένας μακρύς πόλεμος. Δεν θα τελειώσει όπως το 1945, ούτε θα καταλήξει σε μια συνύπαρξη Ψυχρού Πολέμου. Οι επόμενες δεκαετίες θα είναι ταραχώδεις. Η Ρωσία πρέπει να αγωνιστεί για τη θέση που της αξίζει σε μια νέα παγκόσμια τάξη.
Λοιπόν, τι πρέπει να κάνουμε;
Πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να ενισχύσουμε το εσωτερικό μας μέτωπο. Χρειαζόμαστε κινητοποίηση, αλλά όχι τα άκαμπτα μοντέλα του σοβιετικού παρελθόντος.
Χρειαζόμαστε έξυπνη, προσαρμοστική κινητοποίηση σε όλους τους τομείς – οικονομικούς, τεχνολογικούς και δημογραφικούς. Η πολιτική ηγεσία της Ρωσίας αποτελεί στρατηγικό πλεονέκτημα. Πρέπει να παραμείνει σταθερή και οραματική.
Πρέπει να προωθήσουμε την εσωτερική ενότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και τον πατριωτισμό.
Κάθε πολίτης πρέπει να νιώσει τα διακυβεύματα. Πρέπει να ευθυγραμμίσουμε τη δημοσιονομική, βιομηχανική και τεχνολογική μας πολιτική με τις πραγματικότητες ενός μακροχρόνιου πολέμου. Η πολιτική γονιμότητας και ο έλεγχος της μετανάστευσης πρέπει να αντιστρέψουν τη δημογραφική μας παρακμή.
Δεύτερον, πρέπει να εδραιώσουμε τις εξωτερικές μας συμμαχίες. Η Λευκορωσία είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη Δύση.
Η Βόρεια Κορέα έχει δείξει αξιοπιστία στην Ανατολή. Αλλά μας λείπει ένας παρόμοιος εταίρος στο Νότο. Αυτό το κενό πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Ο πόλεμος Ισραήλ-Ιράν προσφέρει σημαντικά μαθήματα. Οι αντίπαλοί μας συντονίζονται στενά. Πρέπει να κάνουμε το ίδιο. Όχι αντιγράφοντας το ΝΑΤΟ, αλλά σφυρηλατώντας το δικό μας μοντέλο στρατηγικής συνεργασίας.
Θα πρέπει επίσης να επιδιώξουμε τακτική συνεργασία με την κυβέρνηση Τραμπ.
Αν αυτό μας επιτρέπει να αποδυναμώσουμε την πολεμική προσπάθεια των ΗΠΑ στην Ευρώπη, θα πρέπει να την εκμεταλλευτούμε.
Αλλά δεν πρέπει να συγχέουμε την τακτική με τη στρατηγική. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική παραμένει θεμελιωδώς αντιφατική.
Οι άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία πρέπει να κατανοήσουν ότι είναι ευάλωτες. Οι πρωτεύουσές τους δεν είναι άτρωτες. Το ίδιο μήνυμα πρέπει να φτάσει στη Φινλανδία, την Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής. Οι προκλήσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται γρήγορα και αποφασιστικά.
Εάν η κλιμάκωση είναι αναπόφευκτη, πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο προληπτικής δράσης – πρώτα με συμβατικά όπλα.
Και εάν χρειαστεί, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουμε «ειδικά μέσα», συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων, με πλήρη επίγνωση των συνεπειών. Η αποτροπή πρέπει να είναι τόσο παθητική όσο και ενεργητική.
Το λάθος μας στην Ουκρανία ήταν ότι περιμέναμε πολύ. Η καθυστέρηση δημιούργησε την ψευδαίσθηση της αδυναμίας. Αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί. Νίκη σημαίνει ρήξη των σχεδίων του εχθρού, όχι κατάληψη εδαφών.
Τέλος, πρέπει να διεισδύσουμε στην ασπίδα πληροφοριών της Δύσης. Το πεδίο της μάχης περιλαμβάνει πλέον αφηγήσεις, συμμαχίες και κοινή γνώμη. Η Ρωσία πρέπει για άλλη μια φορά να μάθει να εμπλέκεται στην εσωτερική πολιτική των άλλων, όχι ως επιτιθέμενος, αλλά ως υπερασπιστής της αλήθειας.
Ο καιρός για ψευδαισθήσεις τελείωσε. Βρισκόμαστε σε έναν παγκόσμιο πόλεμο. Ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός είναι μέσω τολμηρής, στρατηγικής δράσης.
Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν απέρριψε το τελεσίγραφο του Αμερικανού προέδρου Ν.Τραμπ για «ειρήνευση εντός 50 ημερών»-παρά την απόρριψη των ρωσικών θέσεων για εξασφάλιση της ασφάλειας των ρωσόφωνων κατοίκων της Ουκρανίας, την αποναζιστικοποίηση της χώρας, την απαγόρευση ένταξης στο ΝΑΤΟ κλπ.
Πηγές του Κρεμλίνου αναφέρουν ότι ο Β.Πούτιν θεωρεί ότι «η μεν ρωσική οικονομία και οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας είναι πολύ ισχυρές ώστε να ανταπεξέλθουν στις οποιασδήποτε δυτικές κυρώσεις, αλλά από την άλλη δεν είναι ικανή η Ευρώπη να αμυνθεί στα νέα ρωσικά όπλα αν τυχόν κτυπηθεί η ρωσική ενδοχώρα»!
Και η αναφορά δείχνει προς χρήση MRBM Oreshnik του οποίου μέχρι στιγμής έχουν κατασκευαστεί 60 μονάδες. Πρακτικά ακατάρριπτος με επανεισερχόμενες από το διάστημα 9-12 συμβατικές κεφαλές, μπορεί να «τελειώσει» για πάντα μία περιοχή ίση με το κέντρο του Βερολίνου.
Αυτά ακριβώς μετέφερε πηγή του Κρεμλίνου σε δυτικό πρακτορείο ειδήσεων: «Οι απειλές της Ουάσινγκτον προς τους αγοραστές ρωσικού πετρελαίου, Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από επίδειξη αποικιοκρατικής λογικής ξεπεσμένων αριστοκρατών που νομίζουν ότι είναι αυτοί είναι αρχοντάδες και οι άλλοι υπηρέτες τους.
Αν δεν δεχθούν τους όρους μας και ρίξουν τα όπλα τους πάνω μας, η νύχτα θα σκεπάσει την Δυτική Ευρώπη»»
«Ο Πούτιν θα συνεχίσει μέχρι να πάρει αυτό του θέλει», είπε στο πρακτορείο Reuters μία από αυτές τις πηγές του Κρεμλίνου που ζήτησε να μην κατονομαστεί.
«Ο Πούτιν εκτιμά τη σχέση του με τον Τραμπ και είχε καλές συνομιλίες με τον Γουίτκοφ αλλά τα συμφέροντα της Ρωσίας προηγούνται», σημείωσε το πρόσωπο αυτό.
Οι όροι που θέτει ο Πούτιν για την ειρήνη περιλαμβάνουν τ, ότι η Ουκρανία θα κηρύξει ουδετερότητα και θα περιορίσει τις ένοπλες δυνάμεις της, ότι θα προστατευθούν οι ρωσόφωνοι κάτοικοί της και ότι το Κίεβο θα αποδεχθεί την απώλεια εδαφών του. Είναι επίσης πρόθυμος να συζητήσει μια εγγύηση ασφαλείας για την Ουκρανία, που θα περιλαμβάνει τις μεγάλες δυνάμεις, αλλά δεν είναι σαφές πώς θα λειτουργούσε κάτι τέτοιο, είπαν οι πηγές τις οποίες επικαλείται το πρακτορείο.
Μία αξιοπερίεργη σύμπτωση: Οι 50 ημέρες προθεσμίας στο τέλος τους έχουν την συνάντηση του Β.Πούτιν με τον Κινέζο Σι. Ποιος θα τολμήσει να κτυπήσει την ισχυρότερη πυρηνική και την ισχυρότερη συμβατική δύναμη του πλανήτη;
Η Ρωσία ελέγχει το 12% του ουκρανικού εδάφους (εξαιρουμένης της Κριμαίας που πλέον λογίζεται ρωσικό έδαφος), και μαζί με την Κριμαία ελέγχει το 23% της ουκρανικής επικράτειας του 2014.
Η Ρωσία σήμερα ελέγχει την Κριμαία, την οποία προσάρτησε το 2014, όλη την επαρχία του Λουχάνσκ, πάνω από το 70% των περιοχών Ντονέτσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνας και λίγα εδάφη στο Χάρκοβο, το Σούμι και το Ντνιπροπετρόφσκ.
Δημοσίως, ο Ρώσος πρόεδρος λέει ότι οι πέντε πρώτες περιοχές (η χερσόνησος της Κριμαίας και οι τέσσερις ανατολικές επαρχίες) πλέον αποτελούν τμήμα της Ρωσίας και το Κίεβο πρέπει να αποσύρει τις δυνάμεις του ώστε να υπάρξει ειρήνη.
Η Ρωσία θα συνεχίσει τον πόλεμο μέχρι το τέλος, κανείς δεν μπορεί να την εμποδίσει. Αν κάποιοι υπερβούν τα όρια, υπάρχουν και δικά μας όπλα για να συνέλθουν»
Αναφερόμενη στις απειλές των δασμών, η δεύτερη πηγή του Reuters είπε ότι ο Τραμπ έχει μικρή επιρροή στον Πούτιν και άφησε να εννοηθεί ότι ακόμη και αν η Ουάσινγκτον επιβάλει δασμούς στους αγοραστές του ρωσικού αργού, η Μόσχα και πάλι θα βρει κάποιον τρόπο να το διαθέτει στις διεθνείς αγορές.
«Ο Πούτιν αντιλαμβάνεται ότι ο Τραμπ είναι ένας απρόβλεπτος άνθρωπος που μπορεί να κάνει δυσάρεστα πράγματα αλλά ελίσσεται ώστε να αποφύγει να τον εκνευρίσει υπερβολικά», είπε η πηγή.
Μία από τις πηγές είπε εξάλλου ότι τους επόμενους μήνες είναι πιθανόν να υπάρξει μια κλιμάκωση της κρίσης και υπογράμμισε πόσο επικίνδυνες είναι οι εντάσεις μεταξύ των δύο μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων του κόσμο. Προέβλεψε ωστόσο ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί.