Η κυβέρνηση υποβαθμίζει το επιστημονικό έργο και ενισχύει τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Ερώτηση προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κατέθεσε ο Βουλευτής και Τομεάρχης Περιβάλλοντος και Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Μίλτος Ζαμπάρας, από κοινού με 15 ακόμη Βουλευτές, αναφορικά με τις επερχόμενες αλλαγές στο νέο πρόγραμμα «Εξοικονομώ» για το 2026.

Όπως επισημαίνεται στην ερώτηση, η κυβέρνηση σχεδιάζει να μεταβάλει ριζικά το πλαίσιο υλοποίησης των ενεργειακών αναβαθμίσεων κατοικιών, παρακάμπτοντας ουσιαστικά τον ρόλο των ανεξάρτητων μηχανικών και μικρών επαγγελματιών του τεχνικού κόσμου.

Σύμφωνα με τις εξαγγελίες του ΥΠΕΝ, το νέο μοντέλο θα βασίζεται σε συνεργασίες με μεγάλες επιχειρήσεις – κυρίως παρόχους ενέργειας και αλυσίδες εμπορίας ηλεκτρικών συσκευών – οι οποίες θα αναλάβουν εξολοκλήρου τη διαδικασία, από τη μελέτη έως και την εφαρμογή των παρεμβάσεων. Η επιλογή αυτή κινείται μεθοδικά στην κατεύθυνση της συγκέντρωσης έργου και πόρων στα χέρια λίγων «εκλεκτών», παρακάμπτοντας την τεχνογνωσία και την επιστημονική επάρκεια των πιστοποιημένων μηχανικών.

Η συγκεκριμένη μεθόδευση εντάσσεται στη γνωστή λογική του δόγματος Πισσαρίδη: περιορισμός του ρόλου των μικρών επαγγελματιών, ιδιωτικοποίηση της τεχνικής γνώσης, μετατροπή δημόσιων εργαλείων σε πεδίο εμπορικής εκμετάλλευσης.

Η αποδόμηση του ρόλου των μηχανικών δεν είναι απλώς άδικη· είναι και επικίνδυνη. Η διαφάνεια, η ποιότητα και ο τεχνικός έλεγχος των παρεμβάσεων δεν μπορούν να διασφαλιστούν όταν ο πάροχος είναι ταυτόχρονα και ο προμηθευτής και ο ελεγκτής.

Δεν είναι τυχαίο πως οι Σύλλογοι Μηχανικών σε ολόκληρη τη χώρα έχουν εκφράσει έντονη διαμαρτυρία. Η Κίνηση Μηχανικών Αιτωλοακαρνανίας δηλώνει ξεκάθαρα:

«Η ενεργειακή αναβάθμιση δεν είναι προϊόν προς πώληση από τους παρόχους – είναι επιστημονικό έργο, κρίσιμο για την προστασία του περιβάλλοντος, την αναβάθμιση του κτιριακού αποθέματος και τη μείωση του κόστους για τον πολίτη».

Η κυβέρνηση, αντί να ενισχύσει τον επιστημονικό και τεχνικό δυναμισμό των Ελλήνων μηχανικών, επιλέγει να τον περιθωριοποιήσει. Αντί να διασφαλίσει τον δημόσιο σκοπό του «Εξοικονομώ», επιτρέπει την υποκατάστασή του από εμπορικά συμφέροντα.

Πρόκειται για άλλη μια περίπτωση όπου η ιδιωτικοποίηση παρουσιάζεται ως “εκσυγχρονισμός” και η απορρύθμιση ως “μεταρρύθμιση”.

Είναι όμως στην πραγματικότητα η συρρίκνωση της επιστήμης προς όφελος της αγοράς.