Είναι εδώ και πολλά χρόνια ξεκάθαρο ότι η εμμονή στην εκτροπή του Αχελώου αποτελεί πρόκληση, προσβολή στη λογική της βιώσιμης ανάπτυξης και αδιαφορία για τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης. Η επαναφορά του σχεδίου μέσω της αναθεώρησης του Σχεδίου Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΣΔΛΑΠ) επιχειρείται με τρόπο τεχνοκρατικά ύπουλο και πολιτικά ανεύθυνο.

Η Αιτωλοακαρνανία δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως δεξαμενή άντλησης υδάτων για να καλύπτονται σχεδιασμοί αλλότριοι. Η εκτροπή δεν είναι λύση — είναι πρόβλημα. Και το έχουμε αναδείξει έγκαιρα, και θεσμικά: με την Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσα στη Βουλή, κάλεσα την κυβέρνηση να πάρει ξεκάθαρη θέση, να σταματήσει τα μισόλογα και να εγκαταλείψει κάθε σκέψη για επαναφορά ενός έργου που έχει απορριφθεί από τη Δικαιοσύνη, την επιστημονική κοινότητα και την κοινωνία.

Την ίδια στιγμή, αγνοούν την ύπαρξη ημιτελών και εγκαταλελειμμένων έργων στον άνω ρου του ποταμού – όπως το φράγμα της Συκιάς και οι σήραγγες εκτροπής – που αποτελούν πλέον παράγοντες κινδύνου για πλημμυρικά φαινόμενα και αποσταθεροποίηση του οικοσυστήματος. Απαιτείται άμεση και υπεύθυνη αποκατάσταση των υφιστάμενων υποδομών με όρους ασφάλειας, και περιβαλλοντικής ευθύνης.

Αντί για νέα σχέδια στο όνομα της εκτροπής, απαιτείται άμεση αποτίμηση της κατάστασης αυτών των εγκαταλελειμμένων υποδομών, επιστημονικός έλεγχος και ουσιαστική διαβούλευση για την αποκατάστασή τους στο φυσικό περιβάλλον. Όχι προσχηματικά, όχι αποσπασματικά, όχι πίσω από κλειστές πόρτες.

Το ίδιο ισχύει και για άλλα έργα αδιαφάνειας και περιβαλλοντικού κινδύνου, όπως το φράγμα στο Αυλάκι. Εκεί, ο ίδιος ο ΟΦΥΠΕΚΑ διατύπωσε σε επίσημο έγγραφο κομβικές παρατηρήσεις – κόλαφο για τη μεθόδευση του έργου. Γι’ αυτό και προχώρησα σε νέα κοινοβουλευτική ερώτηση, απαιτώντας διαφάνεια, σεβασμό στο περιβάλλον και τέλος στις αυθαιρεσίες.

Η υποκρισία της κυβέρνησης είναι εμφανής: Ενώ θα έπρεπε από το 2020 να προχωρήσουν τα απαραίτητα έργα εντός λεκάνης Θεσσαλίας για να εξασφαλιστούν υδατικά αποθέματα και αντιπλημμυρική θωράκιση. Αντίθετα, η κυβέρνηση εγκλωβίστηκε στο σενάριο της εκτροπής, με αποτέλεσμα να μην προχωρήσουν έργα όπως μικρές ανασχετικές λίμνες βουνών, καθαρισμοί ποταμών (Πηνειός, Ίναχος, Καλέντζης, Πάμισος) και ενίσχυση ΔΕΥΑ κα)

Η διπλή ζημιά έγινε ορατή μετά τις καταστροφικές πλημμύρες του Daniel το 2023 και τις επαναλαμβανόμενες φετινές πλημμύρες.

Η κυβέρνηση οφείλει να πάρει θέση και να μην κρύβεται: όχι άλλες κατασκευαστικές φαντασιώσεις στις πλάτες των τοπικών κοινωνιών. Όχι άλλη υποκρισία με το προσωπείο της “ανάπτυξης”. Εδώ υπάρχει μια κοινωνία που απαιτεί βιώσιμες λύσεις, δημόσιο έλεγχο, επιστημονική τεκμηρίωση και θεσμικό σεβασμό.