Του Δημήτρη Παπαδάκη

Τα δέκα χρόνια της κρίσης η Ελλάδα κατάφερε σε επίπεδο εξωτερικών απειλών να παραμείνει σε γενικές γραμμές αλώβητη. Μετά από δέκα χρόνια όμως κρίσης η Ελλάδα είναι μια αποδυναμωμένη χώρα σε επίπεδο οικονομικό, στρατιωτικό και διπλωματικό. Πλέον καλείται σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών στο παγκόσμιο στερέωμα να βρει εκείνα τα ερείσματα που θα της επιτρέψουν τουλάχιστον να μην απολέσει τα δικαιώματά της που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο.

Η Τουρκία με τη διαφαινόμενη συμφωνία με τη Λιβύη, αλλά με το σουλάτσο των ερευνητικών της σκαφών δυτικά της Κύπρου καθιστά σαφές πως θεωρεί όλη την περιοχή μεταξύ Ρόδου και Κύπρου, αλλά και νοτίως της Κρήτης δικής της. Οι τουρκικές βλέψεις είναι περιττό να πούμε ότι παραβιάζουν τη Σύμβαση του Μοντέγκο Μπέυ, η οποία προνοεί κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης το γεγονός πως τα νησιά διαθέτουν αιγιαλίτιδα ζώνη, υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Όμως η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να επαναπαύεται στο γεγονός ότι έχει το διεθνές δίκαιο με το μέρος της. Γιατί, είτε μας αρέσει, είτε όχι, υπάρχει και το δίκαιο του ισχυρού…

Απέναντί μας έχουμε μια χώρα που τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη στην Εγγύς Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Μια χώρα που τολμά και αψηφά ακόμη και τις ΗΠΑ, μια χώρα που κάνει άνω – κάτω το ΝΑΤΟ με τις σχέσεις με τη Ρωσία, μια χώρα που φιλοδοξεί να γίνει ακόμη και ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου. Απέναντι σε μια τέτοια χώρα δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να επικαλείσαι στο διεθνές δίκαιο. Εκείνο που έχει νόημα είναι να ισχυροποιήσεις τη θέση σου.

Η Ελλάδα πρέπει πλέον απαντήσει στο υπαρξιακό ερώτημα του πως θα συμπεριφερθεί όταν η Τουρκία την έχει ενημερώσει για τις επόμενες κινήσεις της… Αυτό κάνει πάντα η Τουρκία, το έχει κάνει εξάλλου δημοσιεύοντας τους χάρτες με την οριοθέτηση Τουρκίας – Λιβύης. Η Ελλάδα δεν έχει άλλο τρόπο για να απαντήσει παρά μόνο μέσα από τις συμμαχίες της. Η συνεργασία μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου με Ισραήλ και Αίγυπτο με τις ευλογίες της Δύσης αποτελεί ένα πρώτο στήριγμα, ωστόσο αυτή η συμφωνία πρέπει να επεκταθεί σε συμμαχία στρατιωτική, στο τομέα της ασφάλειας δηλαδή. Η Ελλάδα μπορεί να προσβλέπει φυσικά και στη Γαλλία που έχει τα δικά της ενδιαφέροντα μέσω των πετραλαϊκών εταιρειών της στην κυπριακή κυρίως ΑΟΖ. Μάλιστα αυτή την εποχή η Γαλλία του Μακρόν αναδεικνύεται σε χώρα με αντανακλαστικά για να διαπιστώσει τον εγκεφαλικό θάνατο του ΝΑΤΟ, σε εποχή που το άστρο της Μέρκελ σβήνει και που οι ΗΠΑ επανακαθορίζουν το ρόλο τους στον κόσμο.

Όμως δεν αρκούν οι συμμαχίες… Πρέπει κάποια στιγμή να ισχυροποιήσει τη δική της θέση. Την ισχύ της, την αποτρεπτικής της δύναμη. Μόνο έτσι καταλάβαινουν οι Τούρκοι. Ο Αγγελος Συρίγος, βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία και αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με άρθρο του στην «Καθημερινή» ισχυρίστηκε ότι το σεισμογραφικό σκάφος «Μπαρμπαρός», που αλωνίζει την κυπριακή ΑΟΖ, φαίνεται ότι έχει εντοπίσει σημαντικό κοίτασμα στο τεμάχιο 3, που έχει δοθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία στην ιταλική ΕΝΙ, το γεωτρύπανο της οποία εξεδιώχθη από τους Τούρκους. Αν επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο τότε θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι η Τουρκία στην περιοχή μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου (Καστελλόριζο) θα επιχειρήσει το επόμενό της βήμα. Ή θα δεχθούμε αυτό βήμα και άρα θα δεχθούμε ότι είμαστε κράτος μειωμένης κυριαρχίας ή θα πρέπει με κάποιο τρόπο να απαντήσουμε… Ο κατευνασμός ξέρουμε πλέον ότι ενθαρρύνει την Τουρκία..

agrinioculture.gr

Μία χώρα της οποίας ο πληθυσμός θα μειώνεται κατά εκατοντάδες χιλιάδες άτομα από χρόνο σε χρόνο. Όπου ένας στους τρεις κατοίκους της θα έχει ηλικία άνω των 65 ετών. Και όπου οι νέοι, άτομα υψηλής εκπαίδευσης και παραγωγικών δυνατοτήτων, θα εγκαταλείπουν σταθερά μέρα με τη μέρα.

Αναπόφευκτη κατάληξη αυτής της δραματικής πορείας, η μη αναστρέψιμη συρρίκνωση. Αυτό το εφιαλτικό μέλλον σκιαγραφεί για την Ελλάδα μία αποκαλυπτική επιστημονική ανάλυση για το ζήτημα του Δημογραφικού που παρουσιάστηκε πρόσφατα από το Ινστιτούτο Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής».

Σύμφωνα με το χειρότερο σενάριο, η χώρα μας το 2050 θα έχει πληθυσμό μόλις 8,3 εκατ. δηλαδή, 2,5 εκατ. λιγότερο από ό,τι το 2015. Η αλλαγή στη σύνθεση του πληθυσμού θα είναι εξίσου θεαματική: η μέση ηλικία από 43-45 έτη υπολογίζεται ότι θα φτάσει τα σχεδόν 49, ενώ οι νέοι ηλικίας έως 18 ετών θα αποτελούν μόλις το 27% του συνολικού πληθυσμού.

Πηγή: aftodioikisi.gr

Του ΣΠΥΡΟΥ Χ.ΤΑΓΚΑ

Ως πόση υποκρισία πια στην πολιτική ζωή αυτού του Τόπου! Ο διορισμός ενός κάπως ηλικιωμένου ανθρώπου (…), στην θέση του Διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου της Καρδίτσας∙ ήταν ικανός να τροφοδοτήσει έναν ολισθηρό κύκλο αντιπαράθεσης για τις αδιαφανείς διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στο δημόσιο. Θαρρείς, και κανένας σε αυτόν τον τόπο δεν γνωρίζει πώς και με ποιόν τρόπο γίνονται αυτές οι επιλογές!! Θαρρείς, και κανένας σε αυτόν τον τόπο δεν γνωρίζει ότι, ανέκαθεν, αυτά – τούτα τα οφίτσια (sic), είναι προνόμια, κυρίως, των πρωτευσάντων και ισχυρών σε σταυρούς βουλευτών∙ που μοιράζουν έμμισθες θέσεις σε κομματάρχες και άλλους συντελεστές της Πρωτιάς και της Νίκης,σαν αντίδωρο στον αγώνα που έκαναν!!! Σαν τον χαμαιλέοντα, λοιπόν, η πολιτική ζωή της χώρας∙ χώνει (καρφωτά), το κεφάλι κάτω από το έδαφος και κάνει πως δεν θέλει να δει την πραγματικότητα που, όμως, αυτή, η ίδια, με συνέχεια, συνέπεια και μόχθο περίσσιο έχει χτίσει…

Και τι έγινε θα διερωτηθεί τώρα ένας πιο έμπειρος και, ίσως, περισσότερο κυνικός παρατηρητής : «Τζερτζελές να γίνεται μεγάλε!» θα απαντήσει ο ίδιος.«Σε λίγο να δεις θα ξεχαστεί. Και αμέσως μετά θα επαναληφθεί από τους ίδιους ή ακόμη και απ’ αυτούς που κατήγγειλαν την πράξη ως «υπόγεια», «ύποπτη» και «σκοτεινή»!! Καθότι, οι «κομματάρχες» και οι «κολλητοί» δεν έχουν τέλος σε αυτό τον Τόπο∙ και πολιτική χωρίς κομματάρχες και κολλητούς δεν γίνεται : δεν πάει με τίποτα. Πενήντα (και) χρόνια, άλλωστε, μετά την έξυπνη, για την εποχή,  έμπνευση του Αλ. Σακελλάριου και παραγωγή της ταινίας από την Φίνος Φιλμ «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965),με τον «Μαυρογιαλούρο» (Κωνσταντάρα) και τον «Γκρούεζα» (Παπαγιαννόπουλο), οι οποίοι αποτύπωσαν με μοναδική επιτυχία εκείνο ακριβώς που συνέβαινε (και συμβαίνει), σε αυτό τον τόπο∙ εμείς εκείνο που αναζητούμε μακάριοι είναι, όχι να κοιτάξουμε τι άλλαξε ή δεν άλλαξε από τότε, αλλά, …να ξαναδούμε για πλάκα άλλη μια φορά το έργο…

Όθεν (με αυτόν τον φαύλο και στρεβλό τρόπο) γυρίζουμε και ξαναγυρίζουμε γύρω από τον ίδιον, άρρωστο και κακό εαυτό μας. Δηλαδή : Και «τρώμε τα σπλάχνα μας» και «τίποτα δεν αλλάζει»! Οποία εξυπνάδα∙ οποία καπατσοσύνη∙ κι οποία μαγκιά θα πρέπει να διερωτηθούμε, να ομολογήσουμε και να αποδεχτούμε όλοι μας. Καθότι, (ας γυρίσουμε άλλη μια φορά στην αρχαιότητα), αν την σωστή στιγμή δεν αποφασίσεις και δεν πεις εκείνο που είπε ο μεγαλύτερος και διασημότερος από τους προγόνους μας –ο Αλέξανδρος Γ’ ο Μακεδών, πώς «ότι δεν λύεται κόπτεται» τότε το πρόβλημα «μπλέκεται» και «κομποδιάζει» τόσο πολύ, ώστε, μένει άλυτο εις τον αιώνα τον άπαντα! Καλή ώρα το δικό μας, με τις επιλογές του προσωπικού (και άλλων τινών) στο χώρο της δημόσιας διοίκησης και, άρα, της διαχείρισης της δημόσιας διοίκησης που, εφόσον, ήταν «εθνική συνεννόηση» να ΜΗΝ λυθεί τότε που έπρεπε να λυθεί (με την απαρχή, σχεδόν, της δημιουργίας του ελληνικού κράτους – λάφυρο), θα μας συνοδεύει ως «εξάρτηση» και «κακιά αρρώστια» για πάντα. Εκτός, βέβαια, και αν εμφανιστεί απρόβλεπτα ένας… νέος Αλέξανδρος και κάνει, εντελώς λογικά, αυτό που είναι να κάνει…

*Μatrix 24

Οι συνομιλίες της ελληνικής πλευράς με την τουρκική  κράτησαν λίγο περισσότερο από μιάμιση ώρα

Τη λύση στο θέμα των επενδύσεων βρήκε ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών κ. Καραμανλής! Με αφορμή την υπογραφή του μνημονίου που υπέγραψε με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ενόψει ανανέωσης της σύμβασης, συμπεριλαμβάνονται στις επενδύσεις και οι μισθολογικές υποχρεώσεις της εταιρίας για τα επόμενα χρόνια! Δηλαδή υπήρχε περίπτωση να σταματήσει η ΤΡΑΙΝΟΣΕ να πληρώνει τους εργαζόμενους και έτσι θα χάναμε την ευκαιρία να προσθέσουμε τις αμοιβές στις επενδύσεις; Για να σοβαρολογούμε όμως, μήπως κάποιος από το υπουργείο, μπορεί να απαντήσει, που θα κατευθυνθούν τα 15 εκ. ετήσιας επιδότησης, για τη γραμμή Αθήνας-Θεσσαλονίκης τώρα που πλέον δεν είναι άγονη και το τραίνο πάει στη Θεσσαλονίκη σε 3 ώρες και 50 λεπτά.

Η ασυλία που απολαμβάνει η κυβέρνηση της Ν.Δ., ωθεί τον αρμόδιο υπουργό να οικειοποιείται την εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ για δρομολόγιο 3,5 ωρών ως τη Θεσσαλονίκη.

Με τη φόρα που έχουν πάρει είναι ικανοί, τον εκτροχιασμό τους, ενώ κινούνται σημειωτόν, να τον παρουσιάζουν ως απογείωση, μέσω της απίστευτης προπαγάνδας.

Συμπέρασμα: Αφού δέσεις τα κορδόνια σου, σταματάς να οικειοποιείσαι έργα άλλων και προσπαθείς να παρουσιάσεις το δικό σου. Διαφορετικά κρείττον το σιγάν.

sinidisi.gr