 |
 |
 |
 |
||||||||
Συντακτική Ομάδα του EklogesDytika.gr
Ενημέρωση με ειδήσεις απο την τοπική και εθνική πολιτική σκηνή για την καλύτερη ενημέρωση και τις καλύτερες επιλογές!!!
To Κίνημα Φίλων Ανδρέα Παπανδρέου γίνεται κόμμα
Όπως αναφέρει το Κίνημα Φίλων Ανδρέα Παπανδρέου θα συμμετέχει στις επόμενες εκλογές ως τρίτος πόλος Δημοκρατικής-Πατριωτικής Συμπαράταξης.
Ένα ακόμα νέο κόμμα ετοιμάζεται να έρθει στην πολιτική ζωή της χώρας…
Αυτό των φίλων του Ανδρέα Παπανδρέου ή για την ακρίβεια «Κίνημα Φίλων Ανδρέα Παπανδρέου» όπως είναι το πλήρες όνομα της σελίδας που διατηρούν στο Facebook και μετράει 13.500 μέλη.
Στην σχετική ανακοίνωση που έκαναν εκεί, αναφέρουν πως θα είναι ο τρίτος πόλος Δημοκρατικής-Πατριωτικής Συμπαράταξης, ξεκαθαρίζοντας οτι δεν πρόκειται ποτέ να συνεργαστούν είτε με το ΚΙΝΑΛ, είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αναλυτικά η ανακοίνωση αναφέρει:
«Ιδρύουμε Ανδρεϊκό Κίνημα, θα συμμετέχουμε στις εκλογές ως τρίτος πόλος Δημοκρατικής-Πατριωτικής Συμπαράταξης.
Δεν θα συνεργαστούμε με του διαπλεκόμενους του ΚΙΝΑΛ και τους εθνομηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974 δεν πήγε με την ΕΔΗΚ και στην καραμέλα “είσαι διασπαστής, όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις μαζί να φύγει η Δεξιά απάντησε” Ρε άντε απο εδώ συμβιβασμένοι που θα γυρίσω στο 1965″!
Και δικαιώθηκε, αφού η μισή Ένωση Κέντρου πήγε με τον Καραμανλή! Ξεχνάτε πως έχουμε εκλογές με ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ; Προχωράμε αυτόνομα και αυτοδύναμα ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ με σημαία την Ανδρεϊκή Πολιτική Παρακαταθήκη!
Σταματήστε να μιλάτε ιδίως εσείς που ΜΕ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΣΑΣ ΑΝΕΧΘΗΚΑΤΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ να μετατραπεί σε κόμμα του κατεστημένου και τον ΣΥΡΙΖΑ να πουλάει αδιαμαρτύρητα την Μακεδονία! Ανδρέας μέχρι να σας βάλουμε και μερικούς απο σας στην φυλακή ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ και δεν έχετε να ζηλέψετε τίποτε απο τον Μητσοτάκη που ετοιμάζει την μεγάλη προδοσία της ΑΟΖ και του εθνικού μας πλούτου! ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ!».
Πηγή: gazzetta.gr
Το ελληνικό «θαλάσσιο τείχος» συνέβαλε στην απόσυρση των τουρκικών πολεμικών πλοίων
Στους ναυστάθμους του Ακσάζ και της Σμύρνης έχουν επιστρέψει αρκετά πλοία του τουρκικού πολεμικού ναυτικού – Πώς «διαβάζουν» στην Αθήνα τις τελευταίες δηλώσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν – Παραμένει ο συναγερμός μέχρι την Κυριακή 2 Αυγούστου.
Συνεχίζεται η σταδιακή απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων από την ευρύτερη περιοχή του νοτιοανατολικού Αιγαίου καθώς αριθμός τουρκικών πολεμικών πλοίων έχει επιστρέψει στους ναύσταθμους του Ακσάζ και της Σμύρνης ενω ένας αριθμός έχει περάσει και τα στενά.
Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό παραμένει σε ετοιμότητα καθώς η ισχύς της NAVTEX διαρκεί μέχρι την επόμενη Κυριακή 2 Αυγούστου και αν και φαίνεται ότι υποχωρεί η πολύ μεγάλη ένταση ουδείς μπορεί να γνωρίζει τελικά αν μέχρι την επόμενη Κυριακή το Oruc Reis θα αποπλεύσει από την Αττάλεια για να ξεκινήσει σεισμικες έρευνες.
Ακόμα και σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, θεωρείται πιθανό να αποφύγει την περιοχή ελληνικής υφαλοκρηπίδας και να πλεύσει προς άλλες περιοχές.
Δείτε τον χάρτη με την περιοχή που δέσμευσαν οι Τούρκοι (σε κόκκινο πλαίσιο) στην οποία το μεγαλύτερο μέρος βρίσκεται μέσα στην Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική ζώνη η οποία αποτυπώνεται με μπλε πλαίσιο.
Μεγάλη σημασία για την εξέλιξη της κρίσης φαίνεται ότι είχε η ταχεία ανάπτυξη των μονάδων του Πολεμικού Ναυτικού αφού μέσα σε δύο 24ωρα από την έκδοση της NAVTEX το σύνολο του στόλου είχε αποπλεύσει από τους ναυστάθμους και η διάταξη των ελληνικών δυνάμεων ήταν τέτοια που να αντιλαμβάνονται σύμμαχοι, φίλοι και αντίπαλοι ότι υπήρχε διάθεση αποτροπής.
Παρόλα αυτά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χθες, Σάββατο, έβαλε σε δηλώσεις του στην ίδια φράση το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη (τρεις περιοχές στις οποιες η Άγκυρα έχει στρατιωτική εμπλοκή) με το Αιγαίο.
«Από το Ιράκ στη Συρία, από τη Λιβύη μέχρι το Αιγαίο, όπου υπάρχει απειλή εναντίον της χώρας μας πήγαμε, δείξαμε την δύναμη και την αποφασιστικότητά μας χωρίς να διστάσουμε» ήταν η χαρακτηριστική φράση του Τούρκου προέδρου.
Διπλωματικοί παράγοντες σημειώνουν, ωστόσο, ότι παρά την υπαινικτική δήλωση Ερντογάν η φρασεολογία της τουρκικής κυβέρνησης δεν είναι τέτοια που να συντηρεί την πολεμική ρητορική.
Μάκης Πολλάτος
Πηγή: protothema.gr
Απόσυρση τουρκικών πλοίων από το Καστελόριζο – Θεωρείται κίνηση αποκλιμάκωσης
Αυτή είναι η εικόνα που μεταφέρεται από κύκλους του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, όπως μεταδόθηκε από το Open
Σημαντικός αριθμός τουρκικών πλοίων φεύγουν από το Καστελόριζο και επιστρέφουν στις βάσεις τους. Πηγές από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας θεωρούν πως πρόκειται ως μία κίνηση αποκλιμάκωσης, όπως μεταδόθηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Open τo Σάββατο.
«Η NAVTEX των Τούρκων είναι σε ισχύ και συνεπώς και εμείς παραμένουμε σε κατάσταση ετοιμότητας», λένε οι ίδιες πηγές. Ετσι, είναι βέβαιο ότι μονάδες του ελληνικού στόλου θα παραμείνουν στην περιοχή που βρίσκεται απέναντι από την Αττάλεια – εκεί όπου παραμένει το ερευνητικό σκάφος των Τούρκων Oruc Reis, αλλά και δύο φρεγάτες, που από το πρωί του Σαββάτου έχουν αγκυροβολήσει ανοιχτά της Αττάλειας.
ethnos.gr
Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΕΠΑΜ: "Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, επίδειξη βαρβαρότητας και απουσίας τουρκικού πολιτισμού"
Τελικά, το έγκλημα συντελέστηκε. Αυτό που χαρακτηρίστηκε ως η «δεύτερη άλωση της Αγίας Σοφίας» είναι γεγονός.
Με την ελληνική κυβέρνηση, παρατηρητή και σχολιαστή των εξελίξεων, να επιδίδεται σε λεονταρίστικους βρυχηθμούς για εσωτερική κατανάλωση, ενώ η εξωτερική της πολιτική αναλώνεται σε γκρίνιες και παράπονα προς τους «ισχυρούς συμμάχους» μας, σαν παιδάκι που του πήραν το παιχνίδι και γκρινιάζει στους μεγάλους.
Με τα ΜΜΕ να ταΐζουν φρούδες ελπίδες το πόπολο, με κάθε «συμβολική» δήλωση Ευρωπαίου ή Αμερικανού αξιωματούχου.
Με την ελληνική εκκλησία, αντί να πρωτοστατεί για μια διεθνή συσπείρωση των θρησκευτικών σωμάτων που αντιτάχθηκαν στη μετατροπή (χριστιανικών και μουσουλμανικών), να οργανώνει συγκεντρώσεις «μνημόσυνα», για την ψυχή του «μακαρίτη».
Η «δεύτερη άλωση» της Αγίας Σοφίας είναι γεγονός. Στην πρώτη άλωση, οι Βυζαντινοί συγκεντρώθηκαν στην Αγία Σοφία και έψαλαν τον Ακάθιστο Ύμνο. Τώρα, έκαναν το ίδιο, στις Μητροπόλεις και τους ναούς ανά την Ελλάδα. Τότε όμως, οι Βυζαντινοί πολέμησαν μέχρι την τελευταία στιγμή και ηττήθηκαν μετά από έναν μακρόχρονο, ανελέητο πόλεμο. Τώρα, δεν δόθηκε καν η μάχη.
Αντί οποιουδήποτε άλλου σχολίου, το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ προσυπογράφει το κείμενο του Τούρκου ακαδημαϊκού και Ιστορικού, Taner Akçam:
«Ουσιαστικά, το όλο ζήτημα της Αγίας Σοφίας μπορεί να συνοψιστεί στις λέξεις «ανάρμοστο» και «ντροπή». Νομίζω όμως ότι το κοινό στο οποίο απευθύνομαι δεν διαθέτει την πολιτισμική λεπτότητα να κατανοήσει αυτές τις λέξεις. Για χάρη τους, λοιπόν, θα το διατυπώσω ανοιχτά, με τρόπο που είναι πιο εύκολο να το καταλάβουν: αυτό που γίνεται στην Αγία Σοφία είναι μια ξεκάθαρη επίδειξη βαρβαρότητας.
Είναι η παγκόσμια διακήρυξη της «έλλειψης πολιτισμού και της καταστροφικότητας της Τουρκίας». Και το δίδυμο του Προέδρου και αρχηγού του κόμματος ΑΚ, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον αρχηγό του ΜΗΡ, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, είναι η πολιτική συμμαχία μέσω της οποίας εκδηλώνεται αυτή η έλλειψη πολιτισμού και η καταστροφικότητα.
«Γιατί όμως;» μπορεί να ρωτήσετε.
Επειδή μ’ αυτήν την κίνηση λέμε στον κόσμο ότι «παρότι ζούμε στον 21ο αιώνα, η νοοτροπία μας είναι ακόμα αυτή του 1453. Ακόμα και τώρα, στον 21ο αιώνα, είμαστε απόλυτα αδιάφοροι για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Εμείς δεν διαθέτουμε την παραμικρή αίσθηση της ευρύτερης πολιτιστικής κληρονομιάς που μας έχει κληροδοτηθεί. Δεν έχουμε το παραμικρό να συνεισφέρουμε στους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας. Είμαστε ανίκανοι να δημιουργήσουμε οι ίδιοι νέες πολιτισμικές αξίες. Αρπάζουμε τους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας, και τους καταστρέφουμε.»
Αυτό συμβαίνει. Εδώ, τώρα, τον 21ο αιώνα, η Αγία Σοφία, ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού, για άλλη μια φορά «κατακτάται» και μετατρέπεται σε τζαμί, ακριβώς όπως το 1453.
Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι μια πράξη πολιτιστικού βανδαλισμού.
Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: θα καταλάβει τώρα το δίδυμο Ερντογάν – Μπαχτσελί, για ποιους λόγους η παγκόσμια κοινή γνώμη έχει τέτοια αρνητική εικόνα για την Τουρκία και τους Τούρκους;
Ο διάσημος Ρώσος διανοητής Νικολάι Ντανιλέφσκι κάποτε διέκρινε τις ανθρώπινες κοινωνίες σε «δημιουργούς πολιτισμού» και «καταστροφείς πολιτισμού». Παρέθεσε τους δέκα σπουδαιότερους πολιτισμούς, με χρονολογική σειρά: Αιγύπτιοι, Κινέζοι, Αρχαίοι Σημίτες (Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Φοίνικες, Χαλδαίοι), Ινδοί, Πέρσες, Έλληνες, Ρωμαίοι, νέο-Σημίτες (Άραβες) και Γερμανοί-Ρωμαίοι (Ευρωπαίοι) και είπε τα παρακάτω:
«Εκτός από αυτούς τους θετικούς… πολιτισμούς, περιοδικά σε κάποιες εποχές της ανθρωπότητας, εμφανίστηκαν κάποιοι εφήμεροι παράγοντες, όπως οι Ούνοι, οι Μογγόλοι, οι Τούρκοι, των οποίων η φλόγα έλαμψε ξαφνικά και μετά χάθηκε, περνώντας γρήγορα στην ιστορία. Αφού ολοκλήρωσαν το καταστροφικό τους έργο, συμβάλλοντας στον χαμό ετοιμοθάνατων πολιτισμών και διασκορπίζοντας τα απομεινάρια τους, επέστρεψαν στην πρότερη ασημαντότητά τους και εξαφανίστηκαν. Μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε ως τους αρνητικούς παράγοντες της Ιστορίας.»
Όμως, όχι μόνο από τους διανοούμενους, αλλά σε ολόκληρη τη Δύση, δεν έχουν τέλος οι αναφορές στον πολιτιστικό βανδαλισμό των Τούρκων.
«Στη Βαλκανική χερσόνησο, με κάθε τους βήμα, οι Τούρκοι ποδοπατούν τα δημιουργήματα χιλιάδων ετών πολιτισμού.»
«Όπου ο Τούρκος βλέπει ένα δέντρο, το κόβει.»
«Οι Τούρκοι σε κάθε περίοδο, έχουν εξαλείψει πολιτισμούς και δεν διαφύλαξαν όλα αυτά που πήραν υπό την κατοχή τους. Δεν ήταν λαός με πολιτισμό, με καμία έννοια, και απέτυχαν να οικοδομήσουν πάνω στα πολιτισμικά θεμέλια που κατέλαβαν.»
«Όπου πατά Οθωμανός, η γη δεν ανθίζει», τα μέρη που πάτησαν οι Τούρκοι «μαράθηκαν και σβήσαν». «Οι Οθωμανοί ηγέτες δεν έκαναν τίποτα άλλο στους τόπους που κατέκτησαν, παρά τα ισοπέδωσαν και τα κατέστρεψαν.»
Κάποιες πηγές ακόμα αναφέρουν ότι η σκληρότητα και η αναλγησία των Τούρκων δεν στράφηκε μόνο εναντίον των ξένων. Οι Τούρκοι ηγέτες «ωμά στραγγαλίζουν και σκοτώνουν τον ίδιο τους τον λαό, με το παραμικρό δείγμα υποψίας».
Αν επαναλάβουμε αυτές τις φράσεις σήμερα, πώς θα μπορέσουν ο Ερντογάν και ο Μπαχτσελί να μας διαψεύσουν;
Δείτε μόνο σε τι κατάσταση έχουν οδηγήσει τη χώρα. Σχεδόν όλοι όσοι έχουν επιχειρήσει να μιλήσουν ενάντια στις δυνάμεις που τρομοκρατούν και καταπιέζουν, βρέθηκαν πίσω απ’ τα κάγκελα, φυλακισμένοι. Και τίποτα δεν δείχνει ότι θα απελευθερωθούν.
Δεν έχει μείνει κανείς που να μην έχει εκφοβιστεί για να σωπάσει, που να μην έχει συνθλιβεί υπό το καταπιεστικό βάρος του κράτους. Η πολιτισμική κληρονομιά που υπάρχει σ’ αυτήν τη γη, και πέρα από αυτήν, η ίδια η φύση, έχουν υποστεί το δικό τους μερίδιο αυτής της καταστροφής.
Αυτά που έχουν συμβεί – αυτά που ακόμα συμβαίνουν – δεν είναι τίποτα άλλο παρά προϊόν της ανεξέλεγκτης άσκησης εξουσίας. Μιας αδηφάγας καταστροφικής ορμής.
Πράγματι, η συνεργασία Ερντογάν – Μπαχτσελί είναι απλώς η πιο πρόσφατη εκδήλωση της βαρβαρότητας και της καταστροφικής παράδοσης που έχει απλώσει βαθιές ρίζες σ’ αυτόν τον τόπο.
Η γεωγραφία της Ανατολίας σήμερα είναι γεμάτη καταστροφή κι ερείπια. Είναι διάσπαρτη με χιλιάδες εκκλησίες και άλλους ιερούς τόπους που έχουν μετατραπεί σε στάβλους και αποθήκες.
Η συνεργασία Ερντογάν – Μπαχτσελί (και μπορούμε να προσθέσουμε και τον αρχηγό του Πατριωτικού Κόμματος (VP), Ντογκού Περιντσέκ) εκπροσωπεί αυτήν την παράδοση καταστροφής που έχει ισοπεδώσει την Ανατολία, που όχι μόνο έχει εκτοπίσει και εξολοθρεύσει ολόκληρους λαούς, αλλά κατέστρεψε και την πολιτιστική τους παρακαταθήκη και επιχειρεί να εξαλείψει κάθε ίχνος τους.
Σήμερα, ο τουρκικός βανδαλισμός, η τουρκική καταστροφικότητα κρατά τα ηνία της εξουσίας, μέσω της συνεργασίας Ερντογάν – Μπαχτσελί.
Συνεπώς, κάθε Τούρκος οφείλει να καταλάβει ότι η αντίθεση σ’ αυτόν τον άξονα αποτελεί, στον πυρήνα της, την κήρυξη ενός πολέμου των πολιτισμών.
Η φυλάκιση από το καθεστώς του πλούσιου φιλάνθρωπου Οσμάν Καβάλα, ο οποίος ήταν ο ιδρυτής του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Ανατολίας, με στόχο τη διατήρηση της πολιτισμικής κληρονομιάς και των πολιτισμών αυτών των εδαφών, είναι ίσως το πιο τρανταχτό παράδειγμα αυτού του πολέμου.
Αυτό που διακυβεύεται εδώ είναι το κατά πόσον οι Τούρκοι θα αντεπεξέλθουν στη δοκιμασία του πολιτισμού.
Στο τέλος, ο πολιτισμός θα θριαμβεύσει. Όσοι του αντιτάσσονται, μάλλον όχι…»
Αθήνα, 25 Ιουλίου 2020
Το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ
Είμαστε για ψυχανάλυση...
γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος
photo credits: praximag.gr
Ερώτηση Κωνσταντόπουλου για την εναρμόνιση της νομοθεσίας για τους αγρότες κατόχους φωτοβολταϊκών σταθμών
Ερώτηση προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Μάκη Βορίδη και τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων κ. Γιάννη Βρούτση κατέθεσε ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του Κινήματος Αλλαγής, Δημήτρης Κωνσταντόπουλος.
Ειδικότερα:
“Με τον ν. 4602/2019 δόθηκε η δυνατότητα στους κατ’επάγγελμα αγρότες να διατηρούν την ιδιότητά τους αυτή, ενώ ταυτόχρονα είναι κάτοχοι φωτοβολταϊκών σταθμών ισχύος έως 500 kW, λαμβάνοντας τις αντίστοιχες Τιμές Αναφοράς κατά τα οριζόμενα στο νόμο αυτό.
Ωστόσο έκτοτε, δεν υπήρξε μέριμνα για την εναρμόνιση και των υπολοίπων διατάξεων της νομοθεσίας με τα νέα δεδομένα.
Συγκεκριμένα, το άρθρο 2 ν. 3874/2010 για το Μητρώο Αγροτών, εξακολουθεί να ορίζει ως αγροτική δραστηριότητα που δίνει τη δυνατότητα εγγραφής στο Μητρώο Αγροτών, εκείνη που αποσκοπεί στη διαχείριση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έως 100 KW – κι όχι έως 500 kW.
Ταυτόχρονα, βρίσκεται σε ισχύ η διάταξη του άρθρου 25 ν. 3846/2010, με βάση την οποία ένας αγρότης που έχει φωτοβολταϊκό σταθμό ισχύος άνω των 100 kW αντιμετωπίζεται ως επιχειρηματίας και συνεπώς το εισόδημά του ως επιχειρηματικό κι όχι ως αγροτικό.
Αυτό σημαίνει ότι ένας κατ’επάγγελμα αγρότης, που νομίμως με βάση τον ν. 4602/2019 διατηρεί φωτοβολταϊκό σταθμό ισχύος ως 500 kW, λαμβάνοντας και την αντίστοιχη Τιμή Αναφοράς, την ίδια στιγμή αντιμετωπίζεται ως επιχειρηματίας έναντι του Μητρώου Αγροτών και των φορέων κοινωνικής ασφάλισης.
Έτσι, ενώ διατηρεί αγροτικό φωτοβολταϊκό, θέλοντας να ασφαλιστεί στον ΕΦΚΑ, ασφαλίζεται ως επιχειρηματίας κι όχι ως αγρότης.
Απαιτείται συνεπώς, η εναρμόνιση των διατάξεων της νομοθεσίας ώστε οι κατ’επάγγελμα αγρότες να αντιμετωπίζονται ενιαία ως αγρότες, από όλες τις Υπηρεσίες του Δημοσίου.
Ερωτώνται κατόπιν αυτών οι αρμόδιοι Υπουργοί:
Σκοπεύουν τα αρμόδια Υπουργεία να προβούν στην προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου, ώστε οι κατ’επάγγελμα αγρότες που διαθέτουν φωτοβολταϊκούς σταθμούς ισχύος έως 500 kW να αντιμετωπίζονται ενιαία ως αγρότες από όλες τις Υπηρεσίες του Δημοσίου; Αν ναι, πότε αναμένεται να τεθούν σε ισχύ οι νέες ρυθμίσεις;
Οι Ερωτώντες Βουλευτές
Δημήτρης Κωνσταντόπουλος
Απόστολος Πάνας
Γιώργος Μουλκιώτης”
sinidisi.gr
Η Ελλάδα απαντά στην Τουρκία: Παραληρήματα θρησκευτικού και εθνικιστικού φανατισμού
Ανακοίνωση του ΥΠΕΞ
Τα εθνικιστικά παραληρήματα της Τουρκίας εκθέτουν την ίδια, τονίζει χαρακτηριστικά το υπουργείο Εξωτερικών σε ανακοίνωση που εξέδωσε σχετικά με την τοποθέτηση του εκπροσώπου του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών. «Η διεθνής κοινότητα του 21ου αιώνα παρατηρεί έκπληκτη τα παραληρήματα θρησκευτικού και εθνικιστικού φανατισμού της σημερινής Τουρκίας», σημειώνει η ανακοίνωση και συνεχίζει «έχουν καταδικαστεί και είναι ανάξια απάντησης, ενώ εκθέτουν διεθνώς όλο και περισσότερο αυτούς που τα εκστομίζουν και τα υποκινούν».
thebest.gr
Και η συναίνεση ακόμη και για εθνικά θέματα έχει το αντίτιμό της
Του Δημήτρη Παπαδάκη
Ο Αλέξης Τσίπρας, με αφορμή την τουρκική Navtex και τις επικείμενες έρευνες του ερευνητικού σκάφους της Τουρκίας νοτίως του Καστελορίζου, θέτει ψηλά τον πήχη της ελληνικής αντίδρασης στις όποιες τουρκικές κινήσεις. Αυτός δεν είναι άλλος από την αποτροπή των τουρκικών ερευνών στην περιοχής που ορίζεται από την τουρκική Navtex.Ο κ. Τσίπρας θέτει ως σημείο αναφοράς την αποτροπή των τουρκικών ερευνών στο Καστελόριζο το 2018 από τη φρεγάτα Νικηφόρος Φωκάς. Κατ’ αναλογίαν, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στέκεται με τρόπον ανάλογο αυτόν του Ανδρέα Παπανδρέου στην ελληνοτουρκική κρίση το 1976, λέγοντας το δικό του «βυθίσατε το Χόρα».
Δυστυχώς ο Αλέξης Τσίπρας ξεχνά ότι ως πρωθυπουργός το Φεβρουάριο του 2016 δέχθηκε την απαγόρευση των Τούρκων να μην προσγειωθεί το αεροσκάφος του στη Ρόδο για ανεφοδιασμό –κατά το πρωθυπουργικό ταξίδι προς το Ιράν- με το γνωστό τούρκικο επιχείρημα ότι η Ρόδος και τα Δωδεκάνησα συνολικά είναι «αποστρατιωτικοποιημένη» ζώνη.
Θα το παραβλέψουμε όμως αυτό και θα έρθουμε στα όσα είπε προχθές ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή. Ζήτησε αναβολής της συζήτησης για την παραπομπή του Δ. Παπαγγελόπουλου, λόγω των τουρκικών προκλήσεων. Ωστόσο, βάσει Συντάγματος και Κανονισμού της Βουλής, η συζήτηση πρέπει να πραγματοποιηθεί εντός 15 ημερών από την έκδοση της ημερήσιας διάταξης. Και με δεδομένο ότι η τουρκική Navtex έχει ισχύ ως τις 2 Αυγούστου ήταν προτιμότερο να κλείσει σε επίπεδο βουλής τουλάχιστον αυτή η «εκκρεμότητα» για μια υπόθεση που ταλαιπωρεί επί πολλού το δημόσιο βίο.
Δεν το είπε ευθέως βέβαια αλλά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εμμέσως πλην έθεσε αντίτιμο για την τωρινή στήριξή του στα εθνικά θέματα τη μη διερεύνηση όσων καταλογίζονται ως ανομήματα της κυβέρνησής του.
Κατά τον κ. Τσίπρα όμως αυτή η εθνικής ενότητα έχει διασπαστεί. Ο λόγος; Τον ανέφερε ο ίδιος: «Ποια ενότητα, όταν με δική του επιλογή έχει οδηγήσει την πολιτική ζωή στο βούρκο; Με τις κασέτες των παράνομων παρακολουθήσεων, με τις παρακολουθήσεις υπουργών την περίοδο της διακυβέρνησής μας. Τις παρακολουθήσεις από πρακτόρικους μηχανισμούς των πολιτικών σας αντιπάλων. Για ποια ενότητα λοιπόν ομιλεί ο κ. Μητσοτάκης; Και εθνικήμάλιστα…».
Και πιο κάτω «…και σήμερα επιλέγει την πιο κρίσιμη στιγμή με όλον τον τουρκικό στόλο στο νότιο Αιγαίο, να έρχεται εδώ να στήσει κάλπη για να δικάσει τον πολιτικό του αντίπαλο(…) τι μήνυμα στέλνει με αυτές τις πράξεις και με την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά σας στον ελληνικό λαό… τι μήνυμα στέλνει η Αθήνα όταν, την ώρα της κρίσης, η Βουλή συνεδριάζει για να βαθύνει τον διχασμό που προκαλεί η εκδικητική εμμονή του Μητσοτάκη απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους…».
Δεν είχε κανένα λόγο ο Αλέξης Τσίπρας να συσχετίσει αυτά τα δύο. Δυστυχώς όμως το έκανε. Ας μην του κακοφαίνεται λοιπόν που μια σημαντική μερίδα των πολιτών, ίσως η πολυπληθέστερη, τον θεωρεί πια αδίστακτο.
Εφημερίδα “Συνείδηση”
sinidisi.gr
Η αμφισβήτηση της πανδημίας: Λαϊκισμός, συνωμοσιολογία ή πιστοποιητικό δημοκρατίας;
γράφει ο Κωνσταντίνος ΒαθιώτηςΤο τελευταίο διάστημα βιώνουμε πάλι ένα παραλήρημα ασάφειας, αντιφατικότητας και πειθαρχιολαγνείας: Με επίκληση τα αυξημένα κρούσματα, χωρίς όμως να προβάλλεται ο ορισμός του κρούσματος και, επιπροσθέτως, χωρίς να διευκρινίζεται αν υφίστανται συνοδά συμπτώματα και πόσο σοβαρά είναι αυτά, αποφασίσθηκε (παρά την αμέσως προηγηθείσα διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι είναι επαρκές το πλαίσιο μέτρων για τον κορωνοϊό) η επέκταση της υποχρεωτικής μασκοφορίας και στα σούπερ-μάρκετ, ως εάν οι άλλοι κλειστοί χώροι δεν προσφέρονται, εξίσου ή και περισσότερο, για την εξάπλωση της δήθεν φονικής πανδημίας. Είναι δε εντυπωσιακό ότι την ίδια ώρα χιλιάδες φίλαθλοι του Ολυμπιακού κατέκλυσαν το Πασαλιμάνι για να πανηγυρίσουν, άνευ οιασδήποτε κρατικής αντιδράσεως, την κατάκτηση του 45ου πρωταθλήματός τους – άραγε πόσο λογικό θα είναι να επιτρέπονται μεν οι πανηγυρισμοί (και οι συγκεντρώσεις του λαού για να εκδηλώσει την λατρεία του προς τους “σωτήρες” πολιτικούς), όχι όμως τα πανηγύρια;
Μέσα σε αυτό το κλίμα σύγχυσης (ο Άλντους Χάξλεϋ, στην εισαγωγή που έγραψε το 1946 για το δυστοπικό μυθιστόρημά του “Θαυμαστός καινούργιος κόσμος”, μτφ.: Ελένη Κυπραίου, εκδ. Κάκτος, Αθήνα 1980, σελ. 18, τόνιζε ότι «όταν υπάρχει σύγχυση, ο κυβερνητικός έλεγχος μεγαλώνει»), ο κ. Χαρδαλιάς, με πρόσφατη ανάρτησή του στο facebook, επιχειρεί να μας πείσει για την φονικότητα του κορωνοϊού τοποθετούμενος ως εξής: «ο ιός είναι εδώ, σε ύφεση στην Πατρίδα μας, αλλά σίγουρα ανάμεσά μας, επικίνδυνος και αόρατος». Ταυτοχρόνως, αράδιασε συνολικούς αριθμούς νεκρών σε διάφορες χώρες, τονίζοντας, σαν κάποιον που “έχει την μύγα και μυγιάζεται”, ότι «δεν είναι ψέμα, δεν είναι fake news».
Χρωστάμε, λοιπόν, ευγνωμοσύνη στον κ. Χαρδαλιά, ο οποίος φρόντισε να ξαναφρεσκάρει την αποδυναμωμένη ιστορική μας μνήμη, αφού έκανε και πάλι λόγο περί “αοράτου ιού”, δηλαδή περί “αοράτου εχθρού”, όπως είθισται να αποκαλούν οι ηγέτες όλων των πληττόμενων χωρών τον κορωνοϊό από τότε που κηρύχθηκε ο πόλεμος εναντίον του, σαν να απευθύνονται σε παιδάκια που πρέπει να τα νανουρίσουν με παραμύθια.
Όπως, όμως, κατ’ επανάληψιν έχει τονισθεί, “αόρατος εχθρός” ήταν ήδη το 2001 η Αλ Κάιντα, για την αντιμετώπιση της οποίας ενεργοποιήθηκε παγκοσμίως ένας μηχανισμός περιστολής των ατομικών δικαιωμάτων του πολίτη. Έτσι, η επαναφορά του ιδίου όρου στην εποχή της “βασιλείας του κορωνοϊού” καθιστά επιτακτική την ανάγκη να εξετασθούν και να αναλυθούν συγκριτικά οι δύο πόλεμοι: αφ’ ενός ο πόλεμος του 2001 κατά της τρομοκρατίας, αφ’ ετέρου ο πόλεμος του 2020 κατά του κορωνοϊού.
Οι ομοιότητες είναι πολλές και πασίγνωστες, σχετίζονται δε όλες με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των “νέων πολέμων” μακράς πνοής, οι οποίοι δεν διεξάγονται πλέον με παραδοσιακό τρόπο, δηλ. ανάμεσα σε στρατιώτες, αλλά κατά τρόπο συγκεχυμένο, με αποτέλεσμα πληττόμενος στόχος να είναι συνήθως οι άμαχοι, αμέτοχοι, αθώοι πολίτες (βλ. ιδίως Heribert Münckler, Οι νέοι πόλεμοι. Νέοι εχθροί και νέες μορφές πολέμου, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2002, σελ. 34 επ., 119). Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Χαρδαλιάς με μια πρωτοφανή και κάθε άλλο παρά πειστική δραματικότητα τόνισε: «Παιδιά, αδέλφια, γονείς κλαίνε και προσεύχονται για τις ψυχές τους σε όλο τον κόσμο, και εμείς προσευχόμαστε για τους 194 συνανθρώπους μας που έφυγαν τόσο άδικα, εδώ στην Πατρίδα μας και τις οικογένειές τους». Πρόκειται για παρεμφερή λογική με εκείνη που κυριάρχησε και στις περιπτώσεις κατά τις οποίες τα αδικοχαμένα θύματα του κορωνοϊού τιμήθηκαν, σαν να ήταν θύματα άνανδρης τρομοκρατικής επίθεσης, με ενός λεπτού σιγή στην έναρξη των δυστοπικών ποδοσφαιρικών αγώνων με υποκατάστατα θεατών και ζητοκραυγών.
Στο πεδίο των ομοιοτήτων μεταξύ “9/11” και “Covid-19” συγκαταλέγεται, βεβαίως, και η καταλυτική συμμετοχή της “τέταρτης εξουσίας”, δηλ. των ΜΜΕ, που ως γνωστόν είναι απαραίτητα για την μετάδοση και διάδοση των τρομολαγνικών εικόνων από τα “χαρακώματα”. Φυσικά, ο ρόλος των ΜΜΕ σε πολεμικές επιχειρήσεις είναι γνωστός από παλαιότερα: Όπως επισημαίνει ο Noam Chomsky (Προπαγάνδα και Κοινός νους, εκδ. Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2003, σελ. 87), τον Απρίλιο του 1986 οι ΗΠΑ προγραμμάτισαν να βομβαρδίσουν την Λιβύη στις 7 μ.μ., όταν τα τηλεοπτικά δίκτυα μετέδιδαν το βραδινό δελτίο ειδήσεων: «είναι το πρώτο μεγάλο έγκλημα πολέμου στην ιστορία που ρυθμίστηκε να γίνει την κατάλληλη στιγμή, ώστε να μεταδοθεί από την τηλεόραση στη ζώνη της υψηλής τηλεθέασης»!
Πέρα, όμως, από τις ομοιότητες οι οποίες συνδέουν τους δύο πολέμους που έχουν διεξαχθεί μέχρι τώρα κατά ενός “αόρατου εχθρού”, υπάρχει μια αξιοσημείωτη διαφορά: Ενώ το 2001 είδαμε σε ζωντανή μετάδοση από τις οθόνες μας τα αποτελέσματα που είχε η επίθεση του “αόρατου εχθρού” εναντίον του παγκόσμιου κέντρου εμπορίου (συνεπώς, αν κάποιοι μπορούν να αμφισβητήσουν την πτώση των αεροσκαφών στους Δίδυμους Πύργους, όπως π.χ. ο Thierry Meyssen στο βιβλίο του “11 Σεπτεμβρίου 2011. Η τρομακτική απάτη”, μτφ.: Μαρία Κράλλη, εκδ. Γραφές, Αθήνα 2002, ουδείς δύναται να αμφισβητήσει τους χιλιάδες νεκρούς από την πυρκαϊά και την πτώση των Πύργων), το 2020 δεν βλέπουμε ιδίοις όμμασιν τους νεκρούς από την παγκόσμια επίθεση του κορωνοϊού κατά της δημόσιας υγείας, αλλ’ απλώς ακούμε ή διαβάζουμε τους αριθμούς των νεκρών που ενίοτε συνοδεύονται από δραματικές φράσεις του τύπου “εκατόμβη νεκρών στην Ιταλία”. Κρίσιμο το ρητορικό ερώτημα που διατυπώνει ο Hunter στο βιβλίο του “Πλύσις εγκεφάλου” (μτφ.: Ανθ. Ανανιάδης, εκδ. Νέος Κόσμος, Αθήναι 1969, σελ. 85) με αφορμή τον βακτηριολογικό πόλεμο της Κορέας: «Κάτι που βλέπεις με τα μάτια σου το πιστεύεις, έτσι δεν είναι;».
Μάλιστα, η πληροφόρηση σχετικά με την φονικότητα του ιού χαρακτηρίζεται από τις εξής ύποπτες ιδιαιτερότητες: Δεν ενημερωνόμαστε συγκριτικά ούτε για τον αριθμό των νεκρών που είχε η χώρα μας το προηγούμενο έτος κατά το αντίστοιχο χρονικό διάστημα ούτε για τον αριθμό των νεκρών που έχει η χώρα μας κατά το τρέχον διάστημα από άλλες αιτίες. Επιπροσθέτως, η παράθεση των νεκρών από Covid-19 έχει ήδη σχετικοποιηθεί μετά την δήλωση του κ. Τσιόδρα, ο οποίος παραδέχθηκε δημοσίως ότι έγιναν υπερβολές κατά την επίμαχη καταγραφή των θανάτων («οποιοσδήποτε πέθαινε από ή με Covid, καταγραφόταν σαν να πέθαινε από Covid»). Η σχετικοποίηση αυτή βαθαίνει ακόμη περισσότερο, στο μέτρο που, βάσει εκκρεμών μηνύσεων, σε αρκετές περιπτώσεις καταγγέλλεται ότι παραποιήθηκε η αιτία θανάτου, η οποία παρουσιάσθηκε ως αποτέλεσμα της νόσου Covid-19 είτε αυτογνωμόνως είτε κατόπιν δελεαστικής προσφοράς που έγινε προς τους συγγενείς των νεκρών με χρηματικό ή άλλης φύσεως αντάλλαγμα.
Με αυτά τα δεδομένα, η πρόσκληση του κ. Χαρδαλιά προς τον ελληνικό λαό να απομονώσει τους “ελάχιστους λαϊκιστές” (sic), τους “ανεκδιήγητους και επικίνδυνους συνωμοσιολόγους δήθεν αναλυτές” (sic), τους “ευκαιριακούς και λάγνους της οποιασδήποτε ανεύθυνης τρίλεπτης δημοσιότητας και των φημών των social media” (sic) είναι παντελώς άστοχη, ανερμάτιστη, ανεδαφική και εν τέλει απαράδεκτη. Τόσο ο ίδιος όσο και τα λοιπά μέλη της ελληνικής κυβέρνησης φέρουν το βάρος πλήρους αποδείξεως ότι πράγματι δεχόμαστε επίθεση από έναν “επικίνδυνο και αόρατο εχθρό”. Οι κυριότεροι πυλώνες επί των οποίων εδράζεται η δικαιολογημένη αμφισβήτηση που έχει ριζώσει στο μυαλό πολλών (και όχι ελάχιστων, όπως θέλει να πιστεύει ο κ. Χαρδαλιάς) Ελλήνων ως προς τις αληθείς διαστάσεις της επικινδυνότητας του “αόρατου εχθρού” είναι οι εξής:
Πρώτον, οι κραυγαλέες αντιφάσεις, ασάφειες και παλινωδίες ως προς τον χειρισμό της λεγόμενης υγειονομικής κρίσης. Δεύτερον, οι μείζονες ομοιότητες με τον “αόρατο εχθρό” της 11ης Σεπτεμβρίου και με τις συνέπειες που είχε για τα δικαιώματα του πολίτη η διεξαγωγή του αντίστοιχου πολέμου. Τρίτον, η πληρωμένη διαφήμιση των εφαρμοστέων μέτρων, η οποία, μέσω μιας πρωτοφανούς καθημερινής πλύσης εγκεφάλου, προσιδιάζει σε “γκαιμπελική προπαγάνδα” και όχι σε ενημερωτική καμπάνια. Τέταρτον, η απροβλημάτιστη επιβολή του “lockdown” που αποτέλεσε παράλογη θυσία όλων των υγιών κυττάρων της κοινωνίας στον βωμό της υποκριτικής διάσωσης των ευπαθών ομάδων και των ηλικιωμένων με τελικό αποτέλεσμα την επικείμενη επιδείνωση των συνθηκών ζωής του συνολικού πληθυσμού (για την αλλόκοτη διαχείριση του εν λόγω ζητήματος και τον παραλληλισμό με τους σκακιστές που, αντί να θυσιάσουν ορισμένα πιόνια, θυσιάζουν ολόκληρη την σκακιέρα βλ. το άρθρο του γράφοντος “Τραγική διαχείριση τραγικών διλημμάτων” εις: Κυριακάτικη Δημοκρατία, 19.7.2020, σελ. 07β/23).
Εξ ορισμού καθετί “αόρατο” που εφέλκεται σοβαρούς περιορισμούς στα δικαιώματα και τις ελευθερίες του πολίτη, μία εκ των οποίων αφορά την εκούσια αυτοδιαχείριση της ιερότητας του προσώπου μας, χρήζει εξονυχιστικού ελέγχου, ώστε οι περιορισμοί αυτοί να αποκτήσουν ένα απολύτως ορατό νομιμοποιητικό έρεισμα. Διαφορετικά, μεταπίπτουμε σε μια κοινωνία αποχαυνωμένων, άβουλων και εθισμένων στην οσφυοκαμψία πολιτών, οι οποίοι θυμίζουν τους υπηκόους της δυστοπικής κοινωνίας που περιέγραφε το 1961 ο Κουρτ Βόνεγκατ:
Στο μακρινό για εκείνη αλλά πολύ κοντινό προς την δική μας εποχή 2081, στόχος της αμερικανικής κυβέρνησης ήταν να εξαφανίσει την ατομικότητα και να εδραιώσει την απόλυτη ισότητα ανάμεσα στους Αμερικανούς πολίτες, κατά τρόπον ώστε κανένας να μην είναι περισσότερο ηλίθιος και αδύναμος ή, αντιθέτως, περισσότερο έξυπνος και δυνατός σε σχέση με τους άλλους. Για να επιτύχουν τον στόχο τους, οι Αμερικανοί διοικούντες υποχρέωναν τους πολίτες να φορούν στο κεφάλι τους επί εικοσιτετραώρου βάσεως ένα στεφάνι που εκπέμπει ηλεκτρομαγνητικά κύματα, εξαιτίας των οποίων διατηρείται στο ίδιο επίπεδο η εγκεφαλική λειτουργία όλων των πολιτών. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι ιδιαιτέρως ευφυείς, όπως ο δεκατετράχρονος ήρωας Harisson Bergeron, των οποίων ο εγκέφαλος αντιστέκεται στην αποδιοργάνωση της λειτουργίας του που επιδιώκεται μέσω της ηλεκτρομαγνητικής στεφανοφορίας.
Δυστυχώς, η εμμονή των περίφημων ειδικών-λοιμωξιολόγων στην κατά το δυνατόν συχνότερη μασκοφορία θυμίζει έντονα την προμνημνευθείσα αποχαυνωτική στεφανοφορία των Αμερικανών πολιτών που ζουν στην δυστοπική κοινωνία του 2081. Σημειωτέον ότι οι “ειδικοί” απαρτίζουν την “πέμπτη εξουσία” που έχει αγαστή συνεργασία με την “τέταρτη εξουσία”· ως εκ τούτου, πρόκειται για ένα είδος αναβάθμισης του σημερινού “πολέμου κατά του αόρατου εχθρού” σε σύγκριση με τον αντίστοιχο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, καθ’ όσον εμπλουτίζεται από την δράση των μελών τής εν λόγω “πέμπτης εξουσίας”. Αν, λοιπόν, ο κ. Χαρδαλιάς και οι συνάδελφοί του επιδιώκουν, ή έστω εύχονται, την ισοπέδωση της εγκεφαλικής λειτουργίας όλων των Ελλήνων, τότε δεν αποκλείεται να πρέπει να ονειρευτεί την λύση που προκρίνεται στην νουβέλα του Κουρτ Βόνεγκατ: ο δεκατετράχρονος που ηρνείτο να αποδεχθεί την “δολοφονία” της ευφυΐας του, εν τέλει δολοφονείται από μέλος του συστήματος. Ένα τέτοιο όνειρο, όμως, δεν θα ήταν παρά ένας εφιάλτης. Εξηγούμαι: Ο κ. Χαρδαλιάς, αντί να λοιδωρεί και να προσβάλλει τους αντιφρονούντες αποκαλώντας τους “λαϊκιστές”, “ανεκδιήγητους και επικίνδυνους συνωμοσιολόγους” κ.λπ., επιδιώκοντας να τους προσηλυτίσει στο δικό του στρατόπεδο, θα έπρεπε να μεριμνά για την σταθερή παραμονή τους στην αντίπερα όχθη, διότι ποταμός με τρεχούμενο νερό υφίσταται μόνο όταν υπάρχουν δύο όχθες, όπερ εστί μεθερμηνευόμενον: δημοκρατία υπάρχει μόνο όταν ακούγονται τουλάχιστον δύο διαφορετικές γνώμες επί του ιδίου θέματος, αφού, ως γνωστόν, η δημοκρατία είναι η θεσμοποίηση της διαφωνίας. Η έλλειψη της τελευταίας σηματοδοτεί τον εφιάλτη: την κυριαρχία ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος· σε τέτοιο, βεβαίως, δεν αποκλείεται να αναδειχθεί η περίφημη “παγκόσμια διακυβέρνηση”, την οποία ευαγγελίζονται δεκάδες Έλληνες πολιτικοί ανήκοντες σε διαφορετικά κόμματα. Πάντως, στην παρούσα χρονική και κοινωνική συγκυρία η διαρκώς και μονότονα επαναλαμβανόμενη απαξίωση της τεκμηριωμένης διαφορετικής γνώμης, χωρίς πειστική και ουσιαστική αντίκρουσή της, προδίδει την νευρικότητα των διαχειριστών της υγειονομικής κρίσης, συνιστά δε ένδειξη μετάπτωσης του δημοκρατικού πολιτεύματος σε ένα υβριδικό πολίτευμα “δημοκρατικού ολοκληρωτισμού” που φέρει τον μανδύα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με διακριτικό γνώρισμα την συρρίκνωση, αν όχι την εξαφάνιση, του ιερού δικαιώματος της διαφωνίας και τον κοινωνικό χλευασμό των διαφωνούντων.
Συμπέρασμα: Οι δήθεν συνωμοσιολόγοι και τάχα διασπορείς των “fake news” –ο έλεγχος των οποίων έχει ανατεθεί οιονεί φασιστικά στην ομάδα των “9+1 σοφών” των “ελληνικών HOAXES”, τάχα μοναδικών αυθεντικών κατόχων της αληθείας– αποτελούν το “πιστοποιητικό” ή, εν πάση περιπτώσει, το “άλλοθι” της δημοκρατίας μας. Γι’ αυτό, αν ο κ. Χαρδαλιάς, αλλά και εν γένει τα μέλη της κυβέρνησης, θέλουν να καυχώνται ότι κυβερνούν με όρους δημοκρατίας, θα έπρεπε να προστατεύουν τους “αντιρρησίες” ως κόρην οφθαλμού και να τους επαινούν για την τόλμη τους να νιώθουν δυσανεξία στο “αποχαυνωτικό στεφάνι” του 2081, δηλαδή: στην μάσκα-φίμωτρο του 2020.
Και, αντί ο κ. Χαρδαλιάς να πηγαίνει στην παράσταση του κ. Ζαχαράτου για να αυτοπροβάλλεται ως ακομπλεξάριστος πολιτικός απέναντι στην καυστική μίμηση του συγκεκριμένου καλλιτέχνη, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο να παρακολουθούσε την κινηματογραφική μεταφορά της ως άνω νουβέλας του Κουρτ Βόνεγκατ, η οποία προβλήθηκε το 1995 με τον τίτλο “Harrison Bergeron” και είναι ελευθέρως προσβάσιμη στο youtube. Σε αυτήν την ταινία οι πολίτες, εκτός του ότι φορούν το προπεριγραφέν αποχαυνωτικό ηλεκτρομαγνητικό στεφάνι, παραμένουν συνήθως καθηλωμένοι μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες τους και απολαμβάνουν χαζοχαρούμενα ό,τι τους σερβίρουν οι κυβερνητικοί διαχειριστές της ζωής τους, οι οποίοι, όμως, επιλέγουν κρυφά τους ευφυέστερους των πολιτών, ώστε οι τελευταίοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο ολοκληρωτικό σύστημα.
Αξίζει να επισημανθεί ότι το σενάριο αυτό θυμίζει έντονα την αποφθεγματική ρήση της Ρωσοαμερικανίδος συγγραφέως Άυν Ραντ, η οποία στην νουβέλα “Ύμνος” του 1938 (μτφ.: Γ. Γρηγορόπουλος, εκδ. Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών, 1995, σελ. 8), κινούμενη στο ίδιο πλαίσιο με τα δυστοπικά μυθιστορήματα “Εμείς” και “1984” των Γιεβγκένι Ζαμιάτιν και Τζορτζ Όργουελ, σημειώνει: «Αυτό είναι ένα μεγάλο αμάρτημα, να γεννηθή κανείς με ένα κεφάλι που είναι πολύ σβέλτο. Δεν είναι καλό να είναι κανείς διαφορετικός από τους αδελφούς μας, αλλά είναι κακό να είναι κανείς ανώτερος από αυτούς».
Τέλος, θα ήταν ακόμη πιο χρήσιμο για τον κ. Χαρδαλιά, να συνδύαζε την παρακολούθηση της εν λόγω ταινίας με την ανάγνωση του βιβλίου του Μίχαελ Σμιτ-Σάλομον “Όχι άλλοι βλάκες στην εξουσία” (μτφ.: Λ. Καρατζάς, εκδ. γράμματα, 2012, σελ. 151). Σε αυτό το βιβλίο θα διάβαζε ότι: «Συχνά αρκούν οι επίμονες ενέργειες κάποιων ολίγων για να ανατρέψουν το κοινωνικό σύστημα. Στο λίκνο των κοινωνικών κινημάτων υπάρχουν πάντα κάποια μεμονωμένα άτομα, τα οποία είχαν την απαραίτητη τρέλα για να αμφισβητήσουν τα πνευματικά ταμπού της εποχής τους. Φυσικά, αυτοί οι εκτός εποχής άνθρωποι, που για πρώτη φορά πρόβαλαν τέτοιες “εξωφρενικές ιδέες”, όπως η ελευθερία της έκφρασης [...], θεωρήθηκαν αρχικά γραφικοί» (πρβλ. Παζολίνι, Βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο, εκδ. Alloglotta, 2015, σελ. 52: «οι λιγοστοί άνθρωποι που έγραψαν ιστορία είναι εκείνοι που είπαν “όχι” – δεν είναι οι αυλοκόλακες και οι βοηθοί των καρδινάλιων»). Και συνεχίζει ο Γερμανός συγγραφέας: «Μια μεταρρυθμιστική κίνηση που αποσκοπεί στο πολιτιστικό ξεστράβωμα και όχι στην ηθική αγανάκτηση έχει πέρα από μεγαλύτερη αληθοφάνεια, ένα δεύτερο και αποφασιστικό πλεονέκτημα: Μπορεί να αγγίξει ακόμα κι εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι είναι απολύτως αφομοιωμένοι από το σύστημα, αλλά έχουν αρχίσει να αμφισβητούν τη λογική του συνόλου. [....] Ουσιαστικά βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση με τους υπηρέτες του αυτοκράτορα στο παραμύθι του Άντερσεν: ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι ο αυτοκράτορας είναι γυμνός, είναι όμως αναγκασμένοι να συνεχίσουν να παίζουν τους κομπάρσους σ’ αυτό το θεατρικό έργο, μέχρις ότου γίνει αντιληπτό ακόμα και στην τελευταία γωνιά της δημόσιας συνείδησης πόσο αθεράπευτα βλακώδης είναι ολόκληρη η παράσταση» (ό.π., σελ. 160).
Φυσικά, ο κ. Χαρδαλιάς δεν μπορεί ή, ακριβέστερα, δεν θέλει να δει ότι ο αυτοκράτορας είναι γυμνός, αφού στο θεατρικό έργο το οποίο παρακολουθούμε με τίτλο «εξουσία είναι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που μας διαχωρίζει σε αυτούς που καθυποτάσσουν και σε εκείνους που καθυποτάσσονται» (Παζολίνι, ό.π., σελ. 53) διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Κάποιοι άλλοι, όμως, συνάδελφοι-θεατές ίσως έχουν ήδη αρχίσει να νιώθουν λίγο έως πολύ άβολα όντας καρφωμένοι στις καρέκλες τους. Εκτός κι αν συνεχίζουν να νιώθουν άνετα, επειδή ισχύει αυτό που επισημαίνει ο Chomsky (ό.π., σελ. 153): «Οι άνθρωποι θέλουν να υποτάσσονται στο μυστήριο, τη μαγεία και τον έλεγχο [...], η ελευθερία είναι επικίνδυνη και οι άνθρωποι χρειάζονται –σε κάποιο επίπεδο μάλιστα θέλουν– υποταγή, μυστήριο, αυθεντία». Πρόκειται για μια απαισιόδοξη ερμηνεία, βάσει της οποίας εξηγείται γιατί η (κατά τον κ. Χαρδαλιά συντριπτική) πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών θα εξακολουθεί και στο απώτερο μέλλον να εφαρμόζει κατά γράμμα τα αποφασισθέντα υγειονομικά μέτρα, ζώντας στην δυστοπική κοινωνία της “βασιλείας του κορωνοϊού”.
Nota bene: Είναι εντυπωσιακό ότι υπάρχουν συγγραφείς που όχι μόνο αρνούνται να αντικρίσουν την ήδη δημιουργηθείσα δυστοπία, αλλά τολμούν και περιγράφουν ως “μελλοντολόγους” ή “προφήτες” της καταστροφής όσους «προαναγγέλλουν την έλευση μιας παγκόσμιας δυστοπίας ως νέα μορφή κανονικότητας» (έτσι ο Παπατόλιας, Η «επόμενη μέρα» του εθνικού και ευρωπαϊκού συνταγματισμού. Ερμηνευτικοί [ανα]στοχασμοί μετά την πανδημία, εκδ. Παπαζήση, Αθήνα 2020, σελ. 184). Δυστυχώς, όμως, εν έτει 2020 δεν περισσεύει χώρος για άλλους προφήτες, αφού βιώνουμε ήδη την υλοποίηση των προφητειών. Η προβολή της ταινίας έχει ήδη αρχίσει, οι θεατές είναι στην θέση τους και στο ταμείο δεν υπάρχει υπάλληλος για να κόψει άλλα εισιτήρια.
Ο Chomsky συμπληρώνει τις σκέψεις μας παραθέτοντας μια φράση του τόσο επίκαιρου Τζορτζ Όργουελ: «Τα σκυλιά στο τσίρκο πηδούν όταν ο εκπαιδευτής χτυπά το μαστίγιο, αλλά το καλοεκπαιδευμένο σκυλί είναι αυτό που κάνει τούμπες στον αέρα όταν δεν υπάρχει μαστίγιο» (πρβλ. τις αναφορές στα πειράματα του Παβλώφ από τον Hunter, ό.π., σελ. 55 επ.). Ο Όργουελ δεν αποκλείεται να επαληθευτεί, όταν θα δούμε τους συμπολίτες μας να κυκλοφορούν συνεχώς με μάσκες-φίμωτρα στους δρόμους ή να την φορούν ακόμη και όταν θα κολυμπούν στην θάλασσα, ίσως και με προσωπίδα πάνω από τις μάσκες, μολονότι η σχετική ΚΥΑ θα κάνει λόγο για απλώς συνιστώμενη χρήση μάσκας στους εξωτερικούς χώρους.
Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να ανακαλέσουμε στην μνήμη μας το ακόλουθο χωρίο από την προαναφερθείσα δυστοπική νουβέλα της Άυν Ραντ (ό.π., σελ. 42): «Υπάρχει φόβος που κρέμεται στον αέρα στις αίθουσες του ύπνου, και στον αέρα στους δρόμους. Φόβος στα μονοπάτια της Πόλης, φόβος χωρίς όνομα, χωρίς σχήμα. Όλοι οι άνθρωποι τον νοιώθουν και κανένας δεν τολμά να μιλήσει». Φόβος όμως αδικαιολόγητος, φόβος απάνθρωπος, δημιούργημα των παγκόσμιων διαχειριστών μιας πειθαρχικής κοινωνίας που φαντασιώνεται νυχθημερόν την υποταγή των πολιτών διά της τυφλώσεως μέσω της προπαγάνδας και της φιμώσεως μέσω της μάσκας (βλ. ήδη Foucault, Επιτήρηση και Τιμωρία. Η γέννηση της φυλακής, μτφ.: Τ. Μπέτζελος, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα 2001, σελ. 226, ο οποίος, με αφορμή τα μέτρα που είχαν ληφθεί για την αντιμετώπιση της πανούκλας στα τέλη του 17ου αιώνος, σημείωνε: «Αν είναι αλήθεια ότι η λέπρα υποκίνησε τα τελετουργικά αποκλεισμού που παρουσίασαν σε έναν βαθμό το πρότυπο και τη γενική μορφή του μεγάλου Εγκλεισμού, η πανούκλα υποκίνησε αντιθέτως πειθαρχικά σχήματα»). Θυμηθείτε και το περίφημο σλόγκαν της γ.γ. Πολιτικής Προστασίας: «Παραμένουμε πειθαρχημένοι, παραμένουμε υπεύθυνοι, γιατί κανένας μας δεν θέλει να γυρίσουμε εκεί που ήμασταν χθες. Μένουμε ασφαλείς, βγαίνουμε νικητές». Διαβάστε το τώρα ανάποδα: «Παραμένουμε ανελεύθεροι, γιατί κανένας μας δεν μπορεί να γυρίσει εκεί που ήταν χθες. Μένουμε ηλίθιοι, μένουμε ηττημένοι».
*O Κωνσταντίνος Βαθιώτης είναι Αναπλ. Καθηγητή Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.
pronews.gr
photo credits: thesecretrealtruth.blogspot.com
Μητσοτάκης για Αγιά Σοφιά: Ταραχοποιός η Τουρκία – Όσα κάνει σήμερα είναι απόδειξη αδυναμίας της
Οι Έλληνες έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να υπερασπιζόμαστε τα σύνορά μας, τόνισε ο πρωθυπουργός στο μήνυμά του για την Επέτειο Αποκατάστασης της Δημοκρατίας
Τα όσα συμβαίνουν στην Κωνσταντινούπολη σήμερα, με την μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί δεν είναι εκδήλωση ισχύος αλλά απόδειξη αδυναμίας, τόνισε o Κυριάκος Μητσοτάκης στο σημερινό του μήνυμα για την Επέτειο Αποκατάστασης της Δημοκρατίας.
Όπως τονίζει ο Πρωθυπουργός, η φετινή επέτειος βρίσκει όλο τον πλανήτη πολιορκημένο από την πανδημία, και με ταραχοποιούς όπως η Τουρκία να απειλούν την ειρήνη στην Ανατολική Μεσόγειο. Αναφορικά με όσα εκτυλίσσονται σήμερα στην Κωνσταντινούπολη και στην Αγιά Σοφιά, τόνισε ότι δεν έχουν τη δύναμη να σκιάσουν την ακτινοβολία ενός μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς, απαιτούν ωστόσο καταδίκη οικουμενική. «Τα όσα συμβαίνουν, αυτή την ημέρα, στην Κωνσταντινούπολη, δεν είναι εκδήλωση ισχύος αλλά απόδειξη αδυναμίας» είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός.
Διαβάστε ολόκληρο το μήνυμά του πρωθυπουργού για την 46η Επέτειο της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας:
«Συμπολίτες μου,
Η Ελλάδα γιορτάζει, σήμερα, 46 χρόνια απρόσκοπτης δημοκρατικής πορείας, τη μεγαλύτερη περίοδο ομαλότητας στην πρόσφατη ιστορία της. Πιο ώριμη από ποτέ, διδάσκεται από τις εμπειρίες της. Αντλεί ισχύ απ’ τις δυσκολίες της. Και καθημερινά οικοδομεί την ιστορική επιλογή που έκανε πριν από ένα χρόνο: Να βαδίσει τολμηρά στο δρόμο της αλήθειας, της εθνικής ενότητας και της κοινωνικής συνοχής.
Αν η 24η Ιουλίου του 1974, σημαίνει τη μετάβαση της χώρας από το χειμώνα της δικτατορίας στην άνοιξη του Κοινοβουλευτισμού, η 24η Ιουλίου του 2020 δηλώνει την απόφασή της να συνδεθεί γόνιμα με τις αξίες εκείνης της αλλαγής. Αλλά και ταυτόχρονα να σφραγίσει τη δική της, νέα εποχή. Εμβαθύνοντας το δημοκρατικό κεκτημένο χωρίς λαϊκισμούς. Υπηρετώντας το Κράτος Δικαίου χωρίς διχασμούς. Και διεκδικώντας τον εκσυγχρονισμό χωρίς εκπτώσεις στη φροντίδα για τον πολίτη.
Η φετινή επέτειος βρίσκει όλο τον πλανήτη πολιορκημένο από την πανδημία. Και τη διεθνή οικονομία σε κραδασμούς. Με ταραχοποιούς, όπως η Τουρκία, να απειλούν την ειρήνη στην Ανατολική Μεσόγειο, αμφισβητώντας κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και της Κύπρου. Αλλά και προσβάλλοντας τον πολιτισμό του 21ου αιώνα, με πράξεις όπως η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος.
Τα όσα συμβαίνουν, αυτή την ημέρα, στην Κωνσταντινούπολη, δεν είναι εκδήλωση ισχύος αλλά απόδειξη αδυναμίας. Δεν έχουν ασφαλώς τη δύναμη να σκιάσουν την ακτινοβολία ενός μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς. Κηλιδώνουν, όμως, αξίες οικουμενικές. Γι’ αυτό και απαιτούν καταδίκη οικουμενική.
Ειδικά για εμάς τους Έλληνες Χριστιανούς Ορθόδοξους η Αγία Σοφία είναι σήμερα περισσότερο παρά ποτέ στις ψυχές μας. Εκεί χτυπάει η καρδιά μας. Μετατρέποντας τη θλίψη σε δύναμη, ψυχραιμία και ενότητα. Γιατί η Αγία Σοφία υπάρχει ακριβώς για να μας ενώνει όλους, καλώντας μας να κοιτάμε μόνο ψηλά. Και έτσι θα μείνει για πάντα.
Συμπολίτες μου,
Τον τελευταίο χρόνο, οι Έλληνες αποδείξαμε ότι μπορούμε να υπερασπιζόμαστε τα σύνορά μας, που είναι και ευρωπαϊκά σύνορα. Ότι με υπευθυνότητα και πειθαρχία ξέρουμε να ξεπερνάμε υγειονομικές προκλήσεις, όπως το πρώτο κύμα του Κορωνοϊού. Έχοντας παράλληλα και το σθένος να θωρακίζουμε την οικονομία και την κοινωνία, ακόμα και σε δύσκολες στιγμές. Όλα αυτά συνιστούν κεφάλαιο εθνικής ισχύος.
Έτσι πετύχαμε, άλλωστε, η χώρα να ενισχύεται τώρα με περισσότερα από 70 δισ. απ’ το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης και από τον Ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Παίρνουμε το μερίδιο που μας αναλογεί σε μία χώρα που ξαναγίνεται πρωταγωνιστής στην Ευρώπη. Μια χώρα με ισχυρούς συμμάχους. Που φιλοδοξεί να γίνει και υπόδειγμα Ανάπτυξης για Όλους.
Γιορτάζουμε, λοιπόν, φέτος την Ημέρα της Δημοκρατίας πιο δυνατοί και σίγουροι. Οπλισμένοι με εμπειρίες που μετατρέπουν τη σημερινή επέτειο σε εθνικό στοίχημα για το μέλλον. Για μια πατρίδα ανεξάρτητη, περήφανη και ασφαλή. Και μια κοινωνία, που θα προκόβει και θα ευημερεί. Σαράντα έξι χρόνια μετά, κρατάμε ζωντανό το μήνυμα της Μεταπολίτευσης. Και το μετουσιώνουμε σε προσπάθεια που, μέρα με την μέρα, κάνει πραγματικότητα τις ελπίδες δεκαετιών: Ο Ελληνισμός να προοδεύει ενωμένος, μέσα και έξω από τα σύνορά μας. Η Δημοκρατία να ανθίζει παντού στον τόπο μας. Και η οικονομία μας να καρποφορεί όλο και περισσότερο προς όφελος του κάθε πολίτη.
Αυτή η Ελλάδα αξίζει στους Έλληνες. Την αξίζουμε και θα την έχουμε. Χρόνια πολλά στη Δημοκρατία μας».
protothema.gr
