Σε «αναμμένα κάρβουνα» κάθονται οι κομματικοί μηχανισμοί, οι οποίοι περιμένουν τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού για τις ερχόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές – Νέο σενάριο για την πρώτη εκλογική αναμέτρηση η 9η Απριλίου

Έντονο είναι το πολιτικό παρασκήνιο που επικρατεί στη χώρα μας, καθώς οι κομματικοί μηχανισμοί των υπολοίπων κομμάτων βρίσκονται εν αναμονή των αποφάσεων του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, για τις ερχόμενες εκλογές, με τις πρώτες πληροφορίες να αναφέρουν ότι η πρώτη «αναμέτρηση» θα διεξαχθεί στις 9 Απριλίου με το σύστημα της απλής αναλογικής.

Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η δημοσιογράφος Πηνελόπη Γκάλιου και ο ΣΚΑΪ η 9η Απριλίου, η οποία άξια αναφοράς πέφτει το Πάσχα και την Κυριακή των Βαΐων, είναι η επικρατέστερη ημερομηνία για το στήσιμο της πρώτης κάλπης, με βάση τα σενάρια που κυκλοφορούν στους «κύκλους» των κομματικών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και κυβερνητικών βουλευτών.

Το σενάριο περί δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης να γίνει στον Μάιο εξετάζεται από την κυβέρνηση, καθώς θέλει να εξελιχθούν χωρίς απρόοπτα και χωρίς άλλους αντιπερισπασμούς οι Πανελλαδικές Εξετάσεις. Το σενάριο του καλοκαιριού είχε προ πολλού απομακρυνθεί, καθώς η κυβέρνηση δε θέλει να διαταράξει το ερχόμενο καλοκαίρι και την τουριστική κίνηση.

https://www.reader.gr 

«ΤΑ ΝΕΑ» με τη βοήθεια της μαγείας των Χριστουγέννων φαντάζονται τι ζητούν οι πολιτικοί αρχηγοί, Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδρουλάκης αν έστελναν κι αυτοί, το γράμμα τους στον… Βόρειο Πόλο

Η προεκλογική περίοδος δεν κοιτάει γιορτές, μελομακάρονα και Χριστούγεννα. Αντιθέτως, ακόμα και τις τελευταίες ώρες πριν από τα μεγάλα τραπέζια, οι πολιτικοί αρχηγοί σε όλον τον κόσμο μεριμνούν για τα κόμματά τους. Και αυτό κάνουν και οι δικοί μας, χρησιμοποιώντας ακόμα και τη δύναμη του Αγιου Βασίλη. Τι θα μπορούσαν να ζητούν για τη χρονιά που έρχεται, ως δώρο για την πρόοδό τους το 2022;

«ΤΑ ΝΕΑ» φαντάστηκαν τι έγραψαν οι πολιτικοί αρχηγοί, λίγο προτού τα γράμματα πάρουν τον δρόμο προς τη Φινλανδία. Και για να μάθουμε ποιος πήρε τα δώρα του, δεν πρέπει να περιμένουμε μόνο μέχρι την αλλαγή του χρόνου, αλλά μέχρι τις πρώτες κάλπες. Το μόνο βέβαιο είναι πως, για να ικανοποιηθούν οι ευχές του ενός, πρέπει να απορριφθούν οι ευχές του άλλου.

«Δεν ζητάω πολλά, παρά μόνο ένα δώρο: την αυτοδυναμία»

Φίλε Βασίλη,

Η αλήθεια είναι ότι θεωρώ πως υπήρξα καλό παιδί αυτή τη χρονιά. Το λέω πάντα σε εκείνους που συναντώ στις περιοδείες μου: ό,τι είπα, το έκανα. Και μεταρρυθμίσεις έφερα προς ψήφιση, και ανοίγματα σχεδίασα για τις μεγάλες εταιρείες που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, και Ραφάλ αγόρασα για την αμυντική υποστήριξη της χώρας. Υπήρξα συνεπής στις προεκλογικές μου δεσμεύσεις. Και με τσαχπινιά, αν μου επιτρέπεται: φιλελεύθερος μεν, προσαρμοστικός δε.
Οταν χρειάστηκαν κρατικές παρεμβάσεις για τη στήριξη της κοινωνίας, από το Kαλάθι του Νοικοκυριού έως το Fuel Pass, τις έκανα, κι ας λένε οι αντίπαλοί μου ότι άλλαξα θέσεις για την επιδοματική πολιτική. Ημουν αυστηρός με την Τουρκία, αλληλέγγυος με την Ουκρανία: στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, μ’ αρέσει να λέω. Και στα εσωκομματικά, παρότι αφορμές υπήρξαν, δεν τράβηξα το σκοινί. Ε, κι αν μου ξέφυγαν πράγματα στο ΕΣΥ ή τη Δικαιοσύνη, μη με μαλώσεις. Μπήκαν ήδη στους επόμενους μπλε φακέλους. «Συνέπεια, συνέχεια, σταθερότητα» – πώς σου φαίνεται το σύνθημα;
Ξέρω, βέβαια, τι περιμένεις να σου πω: δεν τα κάναμε όλα σωστά στην υπόθεση των παρακολουθήσεων. Δεν σου κρύβω πως μου κόστισε και μου κοστίζει ακόμα. Προσπάθησα να διορθώσω τα κακώς κείμενα και ακούω ξανά γκρίνιες. Αλήθεια, όμως, εσύ θεωρείς ότι μια κυβέρνηση που κάνει λάθος είναι χειρότερη από μια λάθος κυβέρνηση; Είναι τώρα εποχές για πειράματα και τερατογενέσεις;
Δεν είναι εύκολο να είναι κανείς πρωθυπουργός, φίλε Βασίλη, το γνωρίζω πια από πρώτο χέρι. Μάθαμε να δουλεύουμε στις υπάρχουσες συνθήκες. Σίγουρα, θα προτιμούσα να μην έχω να διαχειριστώ τη μια κρίση μετά την άλλη, αλλά ρώτησα τον Ακη, που συμβουλεύτηκε το Excel του και με ενημέρωσε πως οι πιθανότητες για λίγη νηνεμία δεν είναι απαραίτητα εναντίον μας στην επόμενη τετραετία. Ψύχραιμα και μεθοδικά, είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρουμε.
Αν βάλεις, βέβαια, και εσύ το χεράκι σου. Δεν ζητάω πολλά, παρά μόνο ένα δώρο: την αυτοδυναμία. Δεν πετάω στα σύννεφα, δεν μιλάω για την απλή αναλογική. Ομως ένα καλό αποτέλεσμα την πρώτη Κυριακή δείχνει τον δρόμο για τη δεύτερη, δεν βρίσκεις; Αν πάντως έχεις αποφασίσει να βοηθήσεις, παίρνω το θάρρος να ζητήσω κάτι ακόμα – μια συμφωνία για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα και την επενδυτική βαθμίδα. Και τα δύο, όπως καταλαβαίνεις, στο πιο σωστό τάιμινγκ (για περισσότερες πληροφορίες, θα πρέπει να περιμένεις να κατέβω από το βουνό). Και βέβαια, αν μπορείς, κάνε να με ξανασυμπαθήσουν οι κεντρώοι και να ξεκολλήσουν από τους αναποφάσιστους. Αν όχι όλοι, τουλάχιστον εκείνοι που δεν τους άκουγε η ΕΥΠ.

ΥΓ: Ανδρέας Πάτσης; Οχι, δεν μου θυμίζει κάτι αυτό το όνομα.

Κυριάκος Μητσοτάκης

«Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές να ξεκινάει από 3…»

Σύντροφε Βασίλη,

Τώρα ξέρω. Το λέω και σε σένα, που είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή με παρεξήγησες. Στ’ αλήθεια, τώρα πια ξέρω. Ούτε εγώ είμαι ο ίδιος που ήμουν τότε, πάνω στην εξέδρα αγκαλιά με τον Πάνο Καμμένο, ούτε το κόμμα είναι το ίδιο. Φρόντισα και γι’ αυτό – μέσα σε ένα τριήμερο, όσο χρειάστηκε για να μιλήσουν και να μουρμουρίσουν όλοι, το σουλουπώσαμε, το πρασινίσαμε και προτρέψαμε ευγενικά τον Παύλο Πολάκη να κάθεται στα πίσω έδρανα στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Εντάξει, δεν έχουμε ακόμα γίνει ΠΑΣΟΚ, αλλά θέλω να πιστεύω πως είμαστε σε καλό δρόμο. Φέτος παραδέχτηκα ακόμα και την ευθύνη της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή για τα μνημόνια.
Μου κρατάς ακόμα κακία, σύντροφε, για εκείνα τα τέσσερα χρόνια; Πιστεύεις πως αντέχει ακόμα το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, όταν το παλιό πολιτικό σύστημα παραμένει το ίδιο; Ας δούμε τα πράγματα που άλλαξαν: ο Μητσοτάκης περηφανεύεται για το τέλος της ενισχυμένης εποπτείας που ανακοινώθηκε όταν εμείς ήμασταν κυβέρνηση, δίνει επιδόματα για τα οποία πριν από μερικά χρόνια δεν ήθελε να ακούσει λέξη και οι βουλευτές του ελέγχονται για υποθέσεις διαφθοράς. Δεν θα αναφέρω καν τις λεπτομέρειες των παρακολουθήσεων, μη τυχόν και αυτό το γράμμα υποκλαπεί (τα υπόλοιπα, αν θες, στο Signal).
Μη συνοφρυώνεσαι, σύντροφε Βασίλη, καταλαβαίνω γιατί ακόμα διστάζεις να με εμπιστευτείς. Κι εμείς δεν είμαστε η ιδανική αξιωματική αντιπολίτευση, το γνωρίζω. Και θολά μηνύματα στείλαμε και αποφάσεις πήραμε πίσω στην Ολομέλεια, ενώ άλλα λέγαμε στην αρχή, και καμία αμυντική συμφωνία δεν έχουμε ψηφίσει το τελευταίο διάστημα. Και αν μπήκαμε στον πειρασμό των «χρήσιμων εχθρών» στα ελληνοτουρκικά ή δαγκώσαμε το μήλο του λαϊκισμού για τα θέματα της ακρίβειας, πες μου ειλικρινά, τι είναι η αντιπολίτευση χωρίς λίγο αλατοπίπερο; Ξέρεις κι εσύ πως θα μπορούσαμε να έχουμε πει χειρότερα. Δεν είναι κι αυτό ένα δείγμα ωριμότητας; Οντως, η μεσαία τάξη ακόμα μας κοιτά με δυσπιστία και η δική μου καταλληλότητα δεν ανεβαίνει, παρά τα όσα έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα. Σκέφτομαι όμως αισιόδοξα, «δεν τάζω τίποτα παρά Δικαιοσύνη παντού» – πάντα τα πηγαίναμε καλά στα λόγια, στις πράξεις είχαμε το πρόβλημα.

Για όλα αυτά, πιστεύω πως θα μου κάνεις την χάρη: για να γίνει πράξη η προοδευτική κυβέρνηση, θα ήθελα, αν μπορείς, να ξεθολώσεις την κρίση των δημοσκόπων και το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές να ξεκινάει από τρία. Και αν στην πορεία καταφέρεις λίγο να ζεστάνεις την καρδιά ενός βλοσυρού κρητικού πολιτικού αρχηγού, σε διαβεβαιώνω πως δεν θα του έκλεινα την πόρτα της μεγάλης παράταξης. Για τους δικούς μας, μη σε νοιάζει. Αυτούς τους κουμαντάρω και μόνος μου.

Αλέξης Τσίπρας

«Δεν θα έλεγα “όχι” σε ένα ισχυρό διψήφιο ποσοστό»

Σύντεκνε Βασίλη,

Είναι η πρώτη φορά που σου απευθύνομαι αρμοδίως – και, ξέρεις, στην Κρήτη οι κουραμπιέδες αρωματίζονται με κανέλα και γαρίφαλο. Θέλω να σε διαβεβαιώσω πως, από την πλευρά μου, τον έναν χρόνο που βρίσκομαι στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ προσπαθώ να τους μάθω πώς να κάνουν τα πράγματα «αλλιώς» για να συμβαδίζουν με την εποχή: επανέφερα το όνομα του κόμματος, έφτιαξα νέες τοπικές οργανώσεις, έστησα τον κομματικό μηχανισμό από την αρχή, έβαλα στα πράγματα πρόσωπα της ίδιας ηλικίας που προέρχονται από τη γενιά μου.
Εμαθα να μην ενθουσιάζομαι με τις πρώτες καλές ενδείξεις, γιατί όντως αυτές οι κινήσεις δεν κερδίζουν εκλογές. Ομως έκανα τα πέρα-δώθε μου, μάζεψα βέλτιστες πρακτικές από τη Λισαβόνα και τη Βιέννη. Μίλησα για την κοινωνική στέγαση και τη δίκαιη «πράσινη» μετάβαση όταν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ πλακώνονταν ο ένας με τον άλλο. Οποιον και να ρωτήσεις, το ΠΑΣΟΚ έχει το καλύτερο προεκλογικό πρόγραμμα. Και σαν να μην έφταναν αυτά, η αποκάλυψη της παρακολούθησής μου ανέδειξε την αντίληψη της κυβέρνησης για τους θεσμούς και τη δημοκρατία, άνοιξε έναν κύκλο νέων αποκαλύψεων. Κάτι έχουμε καταφέρει, Βασίλη, γι’ αυτό να είσαι σίγουρος.
Ξέρω τι αντιρρήσεις θα μου φέρεις: αυτή η εικόνα της ανάκαμψης δεν αποτυπώνεται ακριβώς στις δημοσκοπήσεις. Μια το σκάνδαλο του Κατάρ και η συμμετοχή της Καϊλή, μια οι μετεκλογικές συνεργασίες, βλέπω τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ να πιέζουν προς το μέρος μας. Δεν είναι όμως άδικο να ζητούν από το τρίτο κόμμα να τους πει με ποιον θα συνεργαστεί πριν από τις κάλπες; Αν είχα πει «σοσιαλδημοκρατική» και όχι «προοδευτική» κυβέρνηση, αν δεν είχα μιλήσει για «δούρειο ίππο», θα ήταν αλλιώς τα πράγματα; Δεν νομίζω, σύντεκνε – και, αν μη τι άλλο, ξέρω πως μίλησα και έπραξα εγκαίρως. Γι’ αυτό από την κυβέρνηση λένε πως ταυτιζόμαστε με τον ΣΥΡΙΖΑ και από τον ΣΥΡΙΖΑ μας κάνουν επιθέσεις φιλίας και εμείς μιλάμε για δίπολο τοξικότητας.
Δεν θα το αρνηθώ, πάντως, πάνω που μπήκαμε στην τελική ευθεία για τις εκλογές, δυσκόλεψαν τα πράγματα. Δεν γνωριζόμαστε καλά ακόμη και δεν έχω την άνεση να ζητήσω υπερβολές – και μόνο αν μάθω γιατί με παρακολουθούσαν θα έχουμε κάνει μια καλή αρχή. Αλλά άμα ο πράσινος ήλιος σε συγκινεί και εσένα, μήπως θα μπορούσες να τους κάνεις να καταλάβουν τι εννοώ όταν μιλάω για προγραμματική συμφωνία; Αν πάλι μπορώ να σου ζητήσω κάτι για τις εκλογές, δεν θα έλεγα «όχι» σε ένα ισχυρό διψήφιο. Μη ρωτάς ακριβές νούμερο, ξέρεις εσύ. Κι αν δεν σ’ αρέσουν οι κρητικοί κουραμπιέδες, έχω και με ανθόνερο.

Νίκος Ανδρουλάκης

in.gr

Ευχές για χαρούμενα Χριστούγεννα στέλνει μέσω των κοινωνικών δικτύων ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, δίχως να προβαίνει στην ανασκόπηση του κυβερνητικού έργου που έχει καθιερώσει το τελευταίο διάστημα.

Αντίθετα, κάνει μία ανασκόπηση σε οικογενειακές αναμνήσεις του από τα Χριστούγεννα και προτείνει τρία βιβλία είτε για ανάγνωση είτε για δώρα σε αγαπημένα πρόσωπα.

«Αυτές τις γιορτές, θέλω να σας ευχηθώ να χαρείτε τις στιγμές που συχνά συνειδητοποιούμε πόσο πολύτιμες είναι μόνο όταν έχουν φύγει. Τις στιγμές με τους μεγάλους και τους μικρούς της οικογένειάς σας. Τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.

Αναφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης:

«Καλά Χριστούγεννα σε όλους! Ελπίζω η σημερινή γιορτή να σας βρίσκει με υγεία και χαρά μαζί με τους αγαπημένους σας.

Η Κυριακή είναι συνήθως η μέρα της εβδομαδιαίας ανασκόπησης, αλλά σήμερα δεν θα γράψω λεπτομέρειες του κυβερνητικού έργου. Ας κάνουμε ένα διάλειμμα για τις γιορτές! Θα είναι λοιπόν μία ανάρτηση διαφορετική.

Ξεκίνησα να γράφω χθες στο γραφείο μου, αμέσως μόλις τελείωσαν τα κάλαντα. Μπορεί όταν βλέπετε τα «κάλαντα στους πολιτικούς» στα δελτία ειδήσεων να σας φαίνεται μια απλή συνήθεια ή μια ευκαιρία για φωτογραφίες. Όμως, αλήθεια, δεν είναι έτσι.

Είναι μία πολύ ωραία παράδοση και γεμίζει ο χώρος χαρούμενες παιδικές φωνές, παραδοσιακά κάλαντα, κεράσματα και ευχές, και είμαι πολύ ευγνώμων για αυτές τις ξεχωριστές εμπειρίες.

Αν πρέπει όμως να θυμηθώ τα πιο όμορφα Χριστούγεννα που έχω περάσει, αυτά που έρχονται κατευθείαν στο μυαλό μου χωρίς δεύτερη σκέψη, είναι τα τρία πρώτα των παιδιών μου.

Θυμάμαι ακόμα τι φορούσε η Σοφία στα πρώτα της Χριστούγεννα – ένα όμορφο πράσινο βελούδινο φόρεμα. Ήμασταν οι τρεις μας, νιόπαντροι ουσιαστικά με την Μαρέβα, και επιλέξαμε να γιορτάσουμε μόνοι μας. Έξι χρόνια αργότερα, είχαμε γίνει πέντε. Και θυμάμαι την λαχτάρα που είχαμε κάθε χρόνο να κάνουμε τα Χριστούγεννα μαγικά για τα παιδιά. Αυτό που δεν περίμενα ήταν πως με τη σειρά τους, τα παιδιά θα έκαναν τα Χριστούγεννα ξανά μαγικά και για εμάς.

Αυτές τις γιορτές, θέλω να σας ευχηθώ να χαρείτε τις στιγμές που συχνά συνειδητοποιούμε πόσο πολύτιμες είναι μόνο όταν έχουν φύγει. Τις στιγμές με τους μεγάλους και τους μικρούς της οικογένειάς σας. Τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν.

Και σε όσους αγαπάτε το διάβασμα, αντί για τη συνηθισμένη κυβερνητική ανασκόπηση, θέλω σήμερα να μοιραστώ μαζί σας μερικά βιβλία που θα σας πρότεινα χωρίς επιφύλαξη – για να διαβάσετε εσείς ή για να τα δωρίσετε στους αγαπημένους σας ανθρώπους.

Θα ξεκινήσω λοιπόν με τον «Τζίμη στην Κυψέλη».

Ο Χρήστος Χωμενίδης, τον οποίο εκτιμώ και προσωπικά, είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς μας. Εδώ λοιπόν έχουμε πάλι ένα εξαιρετικό βιβλίο του. Ο κεντρικός ήρωας με ένα παρελθόν γεμάτο Κυψέλη, θέατρο, και αναφορές των δεκαετιών του 60’ και 70’, έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά από ατυχίες και την σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα που αλλάζει με βίαιη σχεδόν ταχύτητα και στην οποία μπορεί κάποιος να καταστραφεί με ρυθμούς ‘ψηφιακούς’. Μπορεί να προσαρμοστεί; Ένα από αυτά τα βιβλία που δεν αφήνεις κάτω.

Συνεχίζω με «Το μόνο της ζωής τους ταξίδι», του Ηλία Μαγκλίνη.

Με αφορμή ένα οδοιπορικό στη Μικρά Ασία, στο θέατρο των επιχειρήσεων του ελληνικού Στρατού πριν από 100 χρόνια, ο Ηλίας Μαγκλίνης αφηγείται το χρονικό της εθνικής καταστροφής. Επιλέγοντας για πρωταγωνιστή της ιστορίας του τον πατέρα του πατέρα του, τον οποίο ο ίδιος δεν γνώρισε, επιχειρεί να ζωντανέψει τα βιώματα της γενιάς των νέων Ελλήνων που βρέθηκαν μακριά από τα σπίτια τους, σε μια εθνική περιπέτεια που την προκάλεσε ο μεγαλοϊδεατισμός, η δημαγωγία, η ανευθυνότητα και ο κακός σχεδιασμός. Ο Ηλίας Μαγκλίνης με το βιβλίο αυτό καταφέρνει να τιμήσει τη μνήμη της γενιάς των νέων Ελλήνων που η μόνη του εμπειρία από το εξωτερικό ήταν αυτή η εκστρατεία.

Διάβασα το βιβλίο του Ραϋμόνδου Αλβανού, «Ο Ελληνικός Εμφύλιος», όταν ένα απόσπασμα από αυτό που αφορούσε τη χρησιμότητα της διδασκαλίας της ιστορίας έγινε θέμα στις φετινές Πανελλαδικές Εξετάσεις. Με εντυπωσίασε ο τρόπος που παρουσιάζει τα γεγονότα. Καταγράφει τις ερμηνείες που δόθηκαν από κάθε πλευρά, αποδομεί τους βασικότερους μύθους γύρω από τον Εμφύλιο και στο τέλος καλεί τους αναγνώστες να υπερβούν τις δικές τους προκαταλήψεις. Αξίζει να διαβαστεί από όλους.

Περί Ελλάδος και της σχέσης μας με τον υπόλοιπο κόσμο, ένα σημαντικό βιβλίο που διάβασα φέτος ήταν το «The Greeks- A global History», του καθηγητή Ρόντρικ Μπίτον. Ο Μπίτον, κάνει -με επίκεντρο την Ελληνική γλώσσα- μια ολιστική προσέγγιση στο σύνολο της Ελληνικής Ιστορίας, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, και των πολιτιστικών και ιστορικών σημείων που επηρέασε τον παγκόσμιο πολιτισμό και την διανόηση. Προσεγγίζει το θέμα με σοβαρότητα και νηφαλιότητα και αξίζει να το διαβάσετε.

Σε κάτι επίσης διεθνές, στον τομέα των πολιτικών επιστημών, ένα ενδιαφέρον φετινό βιβλίο είναι το «Liberalism and Its Discontents» του Φράνσις Φουκουγιάμα. Ο Φουκουγιάμα καταπιάνεται και αναλύει την θέση, την σημασία και τις προκλήσεις των φιλελεύθερων δυτικών αστικών δημοκρατιών, του μοντέλου που προτάσσουν και το ποιες επιθέσεις δέχονται. Το βιβλίο έχει αξία τόσο επειδή δυστυχώς φέτος είδαμε την απρόκλητη επίθεση, εισβολή και πόλεμο του Πούτιν στην Ουκρανία αλλά και επειδή αναλύει διεξοδικά το τέλμα και τους κινδύνους που μπορεί να δημιουργηθεί από τον λαϊκισμό τόσο από αριστερά όσο και από δεξιά.

Συνεχίζω με το «Κάποια Μίλησε» των Τζόντι Κάντορ και Μέγκαν Τούι. Ένα συναρπαστικό βιβλίο για το χρονικό της έρευνας που οδήγησε στο κίνημα #MeToo. Στις σελίδες του αποτυπώνεται η γενναιότητα πλήθους γυναικών που αποφάσισαν να μιλήσουν για κάθε μορφής κακοποίηση που υπέστησαν στο κοινωνικό και κυρίως το εργασιακό τους περιβάλλον. Μαζί κι ένα πολύτιμο μάθημα για το πως ασκείται η αληθινή αποκαλυπτική δημοσιογραφία.

Θα κλείσω με τρία εξαιρετικά βιβλία για παιδιά που διαβάζονται όμως και από τους μεγάλους πολύ ευχάριστα.

«Ελευθέριος Βενιζέλος – Ακολουθώντας τα βήματα του στην ιστορία», της Μάρως Βασιλειάδου.

Εξίσου σημαντικό βιβλίο για τα παιδιά είναι αυτό που έγραψε η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, «Ο Ελύτης για παιδιά».
Είναι δύο βιβλία που ακολουθούν τα βήματα της ζωής των δύο μεγάλων Ελλήνων από την παιδική τους ηλικία και εξηγούν το έργο τους και γιατί σήμερα λογίζονται ως θρυλικές μορφές της Ελλάδας.

Τέλος, το πρώτο βιβλίο ενός νέου συγγραφέα, του Θόδωρου Αραμπατζή, με τίτλο «Η Φωνή των Δέντρων», που περιγράφει τις περιπέτειες της μικρής Μαρίας όταν η οικογένεια της ξεριζώνεται από την πόλη της λόγω μιας φυσικής καταστροφής. Ένα βιβλίο που ασχολείται με την κλιματική κρίση και τις αλλαγές που πρέπει να κάνουμε όλοι στις καθημερινές συνήθειές μας για να συνυπάρξουμε πιο αρμονικά με το φυσικό περιβάλλον.

Σε όσους από εσάς φτάσατε μέχρι το τέλος, σας ευχαριστώ! Σε όλους, είτε διαβάζετε είτε όχι αυτές τις γραμμές, σας εύχομαι από καρδιάς να έχετε όμορφα Χριστούγεννα, γεμάτα χαμόγελα και γλυκιές αναμνήσεις».

agrinionews.gr

Η Εισαγγελία της Κω μετά από σχετική αναφορά του Λιμενικού Σώματος άσκησε ποινική δίωξη κατά του Παναγιώτη Δημητρά, ιδρυτή της περιβόητης Μ.Κ.Ο. "Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι" και του συνεργού του, Νορβηγού, Τόμι Όλσεν, ιδρυτή και διευθυντή της ΜΚΟ "Aegean Boat Report" για "συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης (ΜΚΟ) με σκοπό να διευκολύνει υπηκόους τρίτων χωρών για την παράνομη είσοδο και διαμονή στην Ελλάδα, και μάλιστα "κατ’ επάγγελμα, καθώς από την υποδομή που έχει δημιουργήσει (δηλαδή τη λειτουργία της ΜΚΟ του Π. Δημητρά "Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι") προκύπτει πρόθεση επανειλημμένης τέλεσης της πράξης και πορισμός εισοδήματος».

Ο κ. Π. Δημητράς, δια της εν λόγω ΜΚΟ, που τώρα ξεμπροστιάστηκε, επί σειρά ετών, κατέβαλλε κάθε προσπάθεια στιγματισμού και φίμωσης της αντίπαλης γνώμης, υποβάλλοντας σωρεία μηνύσεων (5.000 μηνύσεις, όπως πληροφορούμαστε!) κατά εκείνων που είναι φύσει και θέση κατά της μετανάστευσης και καταγγέλλουν ότι η μετανάστευση και η προσφυγιά είναι προϊόν βίαιου εκτοπισμού πληθυσμών για λόγους οικονομικούς και κοινωνικοπολιτικούς. Που καταγγέλλουν δηλαδή το προφανές, ότι η μαζική μετακίνηση μεταναστών και προσφύγων δεν αποτελεί προϊόν ελεύθερης επιλογής των ίδιων των μετακινούμενων ανθρώπων, αλλά επιβολής, εξαναγκασμού και καταπάτησης θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Το παραπάνω έγκλημα όμως, έχει γίνει επάγγελμα και μέσο βιοπορισμού επιτήδειων που αυτοσυστήνονται ως προοδευτικοί και φιλάνθρωποι, ενώ συστήνουν "ευαγή ιδρύματα" (ΜΚΟ) τύπου Παρατηρητήριο του Ελσίνκι για να στεγάσουν την εγκληματική τους δραστηριότητα.

Μια από τις χιλιάδες μηνύσεις που έχει υποβάλει ο κ. Π. Δημητράς, αφορούσε στον πρόεδρο του ΕΠΑΜ, Δημήτρη Καζάκη, τον οποίον το 2017 ο Π. Δημητράς, σε μια προσπάθεια στιγματισμού και φίμωσης της γνώμης του Δ. Καζάκη που εξέθετε τη δράση του, υπέβαλε μήνυση εναντίον του για εχθροπάθεια, δηλ. ότι δια του λόγου του εγείρει, δήθεν, πάθη ρατσισμού και ξενοφοβίας. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι, ο Δ. Καζάκης αθωώθηκε πανηγυρικά λόγω του ανυπόστατου των κατηγοριών.

Όμως, η πραγματική αιτία που “ήγειρε πάθη” – όχι των πολιτών, αλλά του Π. Δημητρά κατά του Δ. Καζάκη - δεν είναι παρά η εναντίωσή του Δ. Καζάκη στη βιομηχανία σύγχρονου δουλεμπορίου και των κυκλωμάτων, ελληνικών ή μη, που βιοπορίζονται από το εμπόριο πόνου και δυστυχίας με αντικείμενο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Αντί άλλων, παραθέτουμε το από 20-11-2015 άρθρο του Δ. Καζάκη:

Όταν το δουλεμπόριο ανθεί ως φιλανθρωπική επιχείρηση
https://www.epamhellas.gr/otan-to-doulemporio-anthei-ws-filanthrwpikh-epixeirhsh/

Η παραπάνω ποινική δίωξη της εισαγγελίας Κω κατά του Π. Δημητρά και της ΜΚΟ του, ως εγκληματικής οργάνωσης, είναι ακόμα μια ισχυρή ένδειξη για την εγκληματική δράση των δουλεμπόρων, με το συνάφι των οποίων συναγελάζονται και πολλοί ευυπόληπτοι κύριοι του αντιρατσισμού και της politically correct προοδευτικότητας, αποκομίζοντας οφέλη από δυστυχείς του τρίτου κόσμου που εκτοπίζονται βία από τις εστίες τους.

Το ΕΠΑΜ έχει καταγγείλει την παράνομη δράση τους και έχει υποστεί τις συνέπειες από τους αυτοαποκαλούμενους προοδευτικούς που, στο όνομα του αντιρατσισμού και της φιλανθρωπίας, υπερασπίζονται- ηθελημένα ή αθέλητα - το έγκλημα της παράνομης διακίνησης ανθρώπων και κατηγορούν τον ορθό λόγο του ΕΠΑΜ, ως δήθεν ρατσιστικό.

Το ΕΠΑΜ εύχεται, ελπίζει και απαιτεί ώστε με την ευκαιρία της αποκάλυψης μιας ακόμα "μεμονωμένης περίπτωσης" σύστασης εγκληματικής οργάνωσης με βιτρίνα μία ΜΚΟ, να διερευνηθεί από τις αρμόδιες Αρχές η διάπραξη σωρείας άδικων πράξεων σε βάρος του Ελληνικού λαού, αλλά και των προσφύγων ή και μεταναστών που εισέρχονται χωρίς νόμιμη άδεια αρχής στη χώρα μας, από οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ενέχεται σ΄ αυτές.

Αθήνα, 22 Δεκεμβρίου 2022

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

γράφει η Αναστασία-Αικατερίνη Αλεξοπούλου *

Έρχονται γιορτές... Τα Χριστούγεννα -η γέννηση του Θεανθρώπου-, που σηματοδοτούν την ελπίδα και, αμέσως μετά, η Πρωτοχρονιά η οποία συμβολικά σημαίνει καινούρια αρχή, καινούριες ευκαιρίες για τον κάθε ένα μας.

Εν όψει της εορταστικής ατμόσφαιρας δεν ξεχνάμε τους συνανθρώπους μας με διαφόρων ειδών και βαθμών αναπηρίες. Δεν ξεχνάμε τα ΑμεΑ.

Οι συμπολίτες μας αυτοί, που αυτονόητα έχουν τα ίδια δικαιώματα και ευκαιρίες, ήταν δυστυχώς επί πολλά χρόνια ξεχασμένοι από κοινωνία και πολιτεία. Έτσι, τα διαχρονικά τους προβλήματα λίμναζαν. Μία ευάλωτη κοινωνική ομάδα δημιουργήθηκε, ενώ οι αρμόδιοι λησμόνησαν την ανθρωπιά και τον πολιτισμό τους...

Από την πρώτη στιγμή που ο λαός με τίμησε με την ψήφο του, θεώρησα υποχρέωσή μου να σταθώ δίπλα σ’ αυτές τις ψυχές. Όπως είπα και από του βήματος της Βουλής, «αν δεν έχουν φωνή αυτοί οι άνθρωποι εδώ μέσα, θα είμαι εγώ η φωνή τους»! Ένας διαρκής αγώνας ανάδειξης των προβλημάτων τους και προσπάθειας επίλυσής τους μόλις ξεκινούσε.

Δεν υπήρχε ως σχετικά πρόσφατα το πλέον βασικό: Δεν υπήρχε Εθνικό Μητρώο ΑμεΑ! Δεν γνώριζε, δηλαδή, το επίσημο κράτος πόσοι, ποιοι, πού κλπ. άνθρωποι με αναπηρίες υπάρχουν και, φυσικά, δεν είχαν ιδέα οι υπεύθυνοι ποιες ακριβώς ήταν οι ανάγκες τους και τι έπρεπε να κάνουν για να τις εξυπηρετήσουν. Πρώτο μας μέλημα, λοιπόν, ήταν η δημιουργία εξ αρχής ενός Εθνικού Μητρώου ΑμεΑ, με πρότασή μας στο κοινοβούλιο. Και οι αρμόδιοι άκουσαν, ήδη το Εθνικό Μητρώο ΑμεΑ είναι εδώ και λίγο καιρό γεγονός! Το πρώτο σημαντικό βήμα είχε γίνει.

Οι σύνθετες, πολύπλοκες και κουραστικές διαδικασίες για τα ΑμεΑ στις υπεύθυνες Επιτροπές αξιολόγησης ήταν ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα. Στις αρμόδιες Επιτροπές των ΚΕΠΑ δεν ήταν λίγες οι φορές που η ανθρώπινη αξιοπρέπει καταρρακωνόταν. Γυναίκες με μαστεκτομή υποχρεώνονταν να γδύνονται ενώπιον των Επιτροπών αυτών, ενώ άνθρωποι με εμφανείς παραλυσίες -κομμένα πόδια, χέρια κλπ.- έπρεπε να... αποδείξουν ότι από την προηγούμενη εμφάνισή τους στην ίδια Επιτροπή δεν είχε στο μεταξύ «φυτρώσει» το χαμένο μέλος! Πράγματα αδιανόητα, οπωσδήποτε, για τον σύγχρονό μας πολιτισμό, που όμως συνέβαιναν κατά κόρον στα ΚΕΠΑ.

Και σε αυτό το σημείο οι αρμόδιοι μας άκουσαν και, επιτέλους, έπραξαν το αυτονόητο: Απλοποιήθηκαν οι σχετικές διαδικασίες των ΚΕΠΑ και πλέον έλαβε τέλος η απίστευτη ταλαιπωρία, το συχνό μαρτύριο αυτών των συνανθρώπων μας! Το ελληνικό κράτος έδειξε, έστω και αργά, ανθρωπιά σε όσους την έχουν ανάγκη και, στην πραγματικότητα, έγινε ένα κράτος σαν όλα τα άλλα -τουλάχιστον σε αυτό το ζήτημα-, αφού η συμπεριφορά μιας πολιτείας απέναντι στις ευπαθείς ομάδες της κοινωνίας φανερώνει και τον βαθμό πολιτισμού της.

Είναι όλα αυτά αρκετά όμως; Λύθηκαν πια όλα τα προβλήματα που απασχολούν τους ανθρώπους με αναπηρίες στη χώρα μας; Όχι ασφαλώς. Έχουν να γίνουν αρκετά ακόμα! Διότι ναι μεν λύσαμε κάποια βασικά και ευκόλως εννοούμενα πράγματα -που έπρεπε να έχουν γίνει πράξη εδώ και δεκαετίες-, αλλά τα ζητήματα που τυραννούν τα ΑμεΑ σε καθημερινό και όχι μόνο επίπεδο εξακολουθούν να είναι πάντα εδώ και να μας θυμίζουν το χρέος μας: Ότι μπορούμε να κάνουμε περισσότερα!

Στην παιδεία, στην δημόσια υγεία, στην εργασία, κυριολεκτικά σε κάθε τομέα της ζωής, πολλές φορές οι συμπολίτες μας με αναπηρίες νιώθουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Γιατί το επιτρέπουμε ακόμα αυτό; Ως πότε θα ανεχόμαστε καταστάσεις, όπως π.χ. την έλλειψη προσβασιμότητας του κάθε ανθρώπου παντού; Είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμα και τώρα μνημειακοί, αρχαιολογικοί και άλλοι σπουδαίοι χώροι, στους οποίους δεν υπάρχει η απαραίτητη πρόσβαση για ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες; Ή μήπως μας τιμά το γεγονός, ότι άνθρωποι με προβλήματα όρασης ή κώφωσης δεν εξυπηρετούνται σε κάθε υπηρεσία, εξαιτίας της έλλειψης στοιχειώδους σχετικής τεχνολογίας που να τους διευκολύνει στις όποιες συναλλαγές τους με το Δημόσιο;

Αυτά είναι πράγματα και καταστάσεις, που σίγουρα δεν μας τιμούν, και θα έπρεπε να αλλάξουν... χθες! Το λέω αυτό, επειδή πολλές φορές στη ζωή και στην πολιτική δεν αρκούν μόνο οι προθέσεις. Όπως και η νομοθεσία, ακόμα και αν κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, καταντάει «νεκρό γράμμα του νόμου», εάν δεν εφαρμοστεί σωστά και αποτελεσματικά.

Θα το επαναλάβω: Μπορούμε, λοιπόν, περισσότερα! Έγιναν μεν πράξη τα θεμελιώδη, αυτά που έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα, αλλά οφείλουμε να συνεχίσουμε τον ωραίο αυτό αγώνα. Έχουν ακόμα πολλά να γίνουν κι εμείς έχουμε πολλά να κάνουμε. Ένα είναι το βέβαιο: Ότι θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε δίπλα σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Είναι θέμα ανθρωπισμού και πολιτισμού όλων μας.

* Η κυρία Αναστασία-Αικατερίνη Αλεξοπούλου είναι Βουλευτής Β1΄ Βορείου Τομέα Αθηνών, με την Ελληνική Λύση.

πηγή φωτό: protothema.gr

Καμιά φορά το βρίσιμο κάνει καλό στην υγεία. Οι αρχαίοι Έλληνες το γνώριζαν αυτό και το έκαναν στην καθημερινότητα τους. Το βρίσιμο μπορεί πολύ εύκολα να μας κάνει να αποσυμπιεστούμε από τα άγχη της καθημερινότητας.

Για παράδειγμα ένας μεγάλος δραματουργός της αρχαιότητας, ο Αριστοφάνης, έβαζε πολύ συχνά στις κωμωδίες του πολύ βρίσιμο κι αυτό είχε επηρεάσει όλους τους Αθηναίους σε μεγάλο βαθμό.

Η γλώσσα του είναι τέλειο υπόδειγμα της αττικής καθομιλουμένης. Δεν έχουμε χυδαιολογία για τη χυδαιολογία (χρήση δηλ. χυδαίας γλώσσας και εκφράσεων που να παραβιάζουν τους κανόνες της ευπρέπειας). Έχουμε αθυροστομία (βωμολοχίες, βρισιές κ.ά.) αλλά μόνον όπου επιβάλλεται από τη δράση.

Ας γελάσουμε με μερικά: «Χέσαιτο γαρ ει μαχαίσετο» («έτσι και μαχότανε, σίγουρα θα χεζότανε»). «Ποιοι κυβερνούν; Οι ευρύπρωκτοι»… Φέρε μου γρήγορα ένα χωνί για να στραγγίσω το μυαλό μου και να πω κάτι έξυπνο»… «Κράτα πάνω απ’ το κεφάλι μου αυτήν την ομπρέλα, για να μη με βλέπουν οι θεοί»… Έχεις βρώμικη φωνή, κακή ανατροφή, είσαι χυδαίος: επομένως έχεις όλα τα προσόντα για πολιτικός». Όσοι βγαίνουν τις νύχτες, πάνε για βρωμοδουλειές».

Ο Αριστοφάνης πίστευε πως με τη σάτιρά του θα βελτιώσει τα κακώς κείμενα, θα προφυλάξει την πόλη από άστοχες επιλογές και θα βοηθήσει τους συμπατριώτες του να γίνουν καλύτεροι. Πως ο ρόλος της κωμωδίας είναι παιδαγωγικός και ότι οι συμβουλές που δίνει ο χορός είναι σοφές.

Ο Αριστοφάνης εκφράζει τον πόνο τού έντιμου Αθηναίου πολίτη που μάχεται ενάντια στον ξεπεσμό της δημοκρατίας. Δεν είναι κάποιος οπαδός κόμματος που χρησιμοποιεί το θεατρικό έργο για προπαγάνδα. Είναι ένας συγγραφέας με το τυπικότατο αθηναϊκό ενδιαφέρον για την πολιτεία.

Τι γίνεται όμως με τους Αρχαίους Έλληνες; Γιατί επέλεγαν να βρίζουν; Θεωρούσαν πως το βρίσιμο έκανε καλό στην ψυχική υγεία, αρκεί να γίνεται με μέτρο και εξυπνάδα. Η βωμολοχία δρούσε σαν φάρμακο για το άγχος και το στρες. Ξαλάφρωνε την ψυχή. Σύμφωνα με τα γραπτά κείμενα που έχουν σωθεί από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων, οι πρόγονοι μας ήταν ιδιαίτερα αθυρόστομοι και έβριζαν πολλές φορές μέσα στην ημέρα. Αν διαβάσετε το βιβλίο του Μάριου Βερέττα, «Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων», θα βρείτε αναφορές στο τρόπο που οι αρχαίοι Έλληνες έβριζαν και χυδαιολογούσαν.

Εμείς μαζέψαμε εδώ μερικές παράξενες βρισιές που χρησιμοποιούσαν στην καθημερινότητα τους οι αρχαίοι Έλληνες:

ΑΒΡΟΒΑΤΗΣ: Ο θηλυπρεπής άνδρας με γυναικείο βάδισμα

ΓΥΝΑΙΚΟΠΙΠΗΣ: Ο μπανιστιρτζής

ΕΣΧΑΡΑ: γυναικείο αιδοίο

ΕΥΠΥΓΟΣ: γυναίκα με ωραία οπίσθια

ΚΑΣΣΩΡΙΣ: πόpνη

ΠΟΣΘΩΝ: άνδρας με μεγάλο πέος

ΜΥΖΟΥΡΙΣ: γυναίκα που βυζαίνει πέος

ΗΔΟΝΟΘΗΚΗ: το αιδοίο

ΛΟΧΜΗ: το τριχωτό αιδοίο

ΧΑΛΚΙΔΙΤΙΣ: η πολύ φτηνή πόρνη, αυτή που εκδίδεται για ένα χάλκινο νόμισμα

pronews.gr

Σοβαρό τροχαίο με λεωφορείο που μετέφερε Έλληνες σημειώθηκε την Παρασκευή (23.12.2022) στη Ρουμανία. Οι πρώτες πληροφορίες κάνουν λόγο για έναν νεκρό και πολλούς τραυματίες.

Στο λεωφορείο επέβαιναν 47 Έλληνες, που βρίσκονταν για διακοπές στη Ρουμανία. Από την πρόσκρουση της οροφής του λεωφορείου, πολλοί άνθρωποι τραυματίστηκαν και ένας έχασε τη ζωή του σύμφωνα με το digi24.ro.

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως πιο σοβαρά είναι τραυματισμένοι δυο άνθρωποι, οι δυο εξ αυτών πολύ σοβαρά. Ένας άνθρωπος έπαθε καρδιακή ανακοπή. Άγνωστη είναι η ηλικία του άνδρα που σκοτώθηκε.

Το λεωφορείο κατευθυνόταν στην πλατεία Πανεπιστημίου, στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας όταν, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο οδηγός του λεωφορείου δεν υπολόγισε το ύψος μιας προειδοποιητικής πινακίδες και αυτή “ξύρισε” την οροφή του λεωφορείου, με μοιραίο αποτέλεσμα το θάνατο ενός άνδρα και τον τραυματισμό άλλων 22.

Σύμφωνα με τον ΣΚΑΪ, το λεωφορείο είναι ξεκινήσει από τη Λάρισα με προορισμό το Βουκουρέστι.

Πηγή: newsit.gr

του Γιώργου Βαρεμένου*

Τέσσερεις μέρες πριν τα Χριστούγεννα, στο Αγρίνιο κάνει ένα ψοφόκρυο και ανεβαίνω τον πεζόδρομο από το Δημαρχείο έχοντας μπροστά μου το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δένδρο -αντάξιο μίας προεκλογικής χρονιάς για τους δημάρχους. Μπροστά από τον “Βρέκο” τον βλέπω να παίζει το φλάουτό του. «Ποιός καλός δρόμος σ’ έφερε εδώ;» τον ρωτάω. Ίντρα τ’ όνομά του. Εχει έλθει οδικώς από την Εσθονία και το κρύο εδώ του φαίνεται παιγνιδάκι, μιάς και στην πατρίδα του από τον Σεπτέμβρη και δώθε κάνει μείον 10 βαθμούς. Είχε οκτώ χρόνια να έλθει στα μέρη μας. Παλαιότερα έζησε για ένα φεγγάρι στο Πήλιο και μιλάει αρκετά καλά ελληνικά. Το βράδυ κοιμάται στο αυτοκίνητο και απολαμβάνει την μαγεία της ελληνικής φύσης. Τον πληγώνει όμως η νοοτροπία των κατοίκων. «Τόσα αδέσποτα ζώα παντού και τόση αδιαφορία και σκληρότητα των ανθρώπων απέναντί τους», μου λέει. «Τέτοια μαγεία η φύση και μπάζα• παντού μπάζα. Μόνο στα Βαλκάνια το έχω δει αυτό.» Και πού το αποδίδει αυτό ο Ίντρα; «Στην τουρκοκρατία» τον ακούω έκπληκτος να λέει. «Τετρακόσια χρόνια είναι πολλά», επιμένει.

«Αυτό είναι το άλλοθί μας και θα είναι για άλλα τετρακόσια χρόνια μετά την τουρκοκρατία», του απαντάω. Σ’ αυτό το σημείο δίνω μία νοσταλγική νότα στην κουβέντα και του λέω πόσο μου αρέσει το γοτθικό ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσάς τους Ταλίν. «Όντως», μου λέει, «είναι όμορφο, αλλά στις μέρες μας όλη αυτή την ομορφιά οι άνθρωποι την βλέπουν σαν ένα mall, ψάχνοντας να πουλήσουν ο,τιδήποτε στους τουρίστες και πειράζοντας ό,τι μπορούν να πειράξουν. Στα μέρη μας», συνεχίζει ο Ίντρα, «πίνουμε πολύ. Έχουμε πρόβλημα αλκοολισμού. Να σου πω την αλήθεια, το μεσημέρι ήπια κι εγώ ένα κιλό κρασί.  Την έκανα την αμαρτία μου». «Δεν πειράζει», του απαντάω• “ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει!» Μαθαίνω ότι μετά απ’ το Αγρίνιο θα πάει Άρτα, Γιάννενα, Καρδίτσα, Τρίκαλα, Βέροια και, μέσω Βουλγαρίας, θα τραβήξει για την πατρίδα του, υπολογίζοντας να είναι εκεί παραμονή Πρωτοχρονιάς.  Πριν γυρίσω την πλάτη να φύγω, μου κάνει ένα κομπλιμέντο, λέγοντας ότι είναι χαρούμενος επειδή συνάντησε έναν καλό άνθρωπο. «Μην το λες αυτό Ίντρα, γιατί στις μέρες μας η ιδιότητα αυτή είναι μειονέκτημα», του αντιγυρίζω.

Φεύγοντας του εύχομαι Καλή Πρωτοχρονιά στην πατρίδα του. Καθώς απομακρύνομαι, τον ακούω να πιάνει μία νέα μελωδία στο φλάουτο και σκέπτομαι: ο χρόνος κυλάει ατέρμονα στα πλαίσια μιάς διαλεκτικής της αιωνιότητας και στην ζωή όλα είναι δρόμος!

*  Ο  Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.

agrinionews.gr

Ίλιγγο προκαλούν τα αλλεπάλληλα κύματα ανατιμήσεων σε όλα τα είδη, και μάλιστα τις γιορτινές αυτές ημέρες το φαινόμενο γίνεται όλο και πιο έντονο.

Οι πολίτες παρακολουθούν με τρόμο τα άλματα των τιμών και αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Αναγκάζονται μάλιστα να περικόπτουν διαρκώς αγορές αγαθών ακόμη και αναγκαίων, έτσι ώστε ακόμη και ο όρος «γιορτινό τραπέζι» να ηχεί σαν ανάμνηση.

Ο κύριος υπεύθυνος γι’ αυτήν την κατάσταση στη χώρα μας είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι ανεξέλεγκτες αυξήσεις, η κερδοσκοπία στην ενέργεια, στις αγορές, σε ευρύτατο φάσμα αγαθών ακόμη και βασικών, είναι αποτέλεσμα των πολιτικών της και της απόλυτης άρνησής  της να την αντιμετωπίσει.

 Με αμιγώς επικοινωνιακές πρωτοβουλίες, όπως το «καλάθι του νοικοκυριού» ή το περίφημο «food pass» είναι προφανές ότι δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα. Η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια έχουν γονατίσει νοικοκυριά και επιχειρήσεις. 

Η κυβέρνηση έστω και την ύστατη στιγμή οφείλει να πράξει τα αυτονόητα και  να ανταποκριθεί στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για μείωση του ΦΠΑ σε βασικά είδη και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα.

Στη δήθεν ανησυχία της για το πώς θα βρεθεί το αντιστάθμισμα, της απαντάμε ότι ξέρει πολύ καλά πού: Ας ψάξει στις λίστες Πέτσα, στα υπερκέρδη παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας, στη δήθεν φορολόγηση των διυλιστηρίων, στα γαλάζια «golden boys», στο τρελό πάρτι των απευθείας αναθέσεων.

Σε λίγους μήνες η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αποτελεί παρελθόν για τη χώρα. Όμως οι πληγές που έχει ανοίξει σε κοινωνία και οικονομία είναι βαθύτατες. Η επόμενη προοδευτική κυβέρνηση έχει πολλή δουλειά μπροστά της.